سعید رجبی فروتنهمه تعاریفی که برای یک تیتراژ استاندارد سراغ داریم، در نمونه‌های اخیر سریال‌های غیرتلویزیونی مصداق ندارد و در بین تیم سازنده طراح تیتراژ کلا حذف شده است.
در سریال‌های غیرتلویزیونی ایرانی که اخیرا در بعضی از سکوهای نمایشی می‌بینیم، برخلاف گذشته خبری از تیتراژ طولانی اولیه نیست و در اکثر موارد در چند ثانیه نامی از سرمایه گذار، تهیه‌کننده و کارگردان در سه کپشن جداگانه برده شده است و تیتراژی که اصطلاحا کارکرد اطلاع رسانی دارد و از طول و تفصیل برخوردار است، مطابق معمول به انتهای سریال رفته است. این اقدام پس از آن صورت گرفته است که سریال‌سازان حسب عادت و بر اساس سریال های تلویزیونی برای ابتدا و پایان سریال دو تیتراژ حداقل سه دقیقه‌ای طراحی می‌کردند و در فهرست هزینه‌های فیلم، رقمی هم برای طراح تیتراژ در نظر می‌گرفتند.
تجربه نشان داده است، مشترکان سرویس‌های اینترنتی فیلم و سریال یعنی آنهایی که با رعایت حقوق ناشر، به تناسب مصرف خود هزینه‌ای را بصورت دوره ای پرداخت می‌کنند، اغلب برای صرف‌جویی در مصرف ترافیک خود از تیتراژ سریال‌ها عبور می‌کنند و بر این اساس بعضی از سرویس‌ها امکان عبور و رد کردن تیتراژ را برای کاربر پیش‌بینی می‌کنند. اما اخیرا سازندگان سریال و ناشران اینترنتی به عنوان دارنده حق امتیاز پخش سریال، از اساس صورت مسئله را پاک کرده و به جای تیتراژی کوتاهتر از گذشته و مثلا پراکنده کردن کپش‌ها در بین چند پلان از سریال یا قراردادن آن بین «آنچه گذشت» با قسمت جدید، قید عنصر هویت‌ساز تیتراژ را که می‌تواند مبین فضای سریال و مضمون آن باشد را زده‌اند. به این خاطر همه تعاریفی که برای یک تیتراژ استاندارد سراغ داریم در نمونه‌های اخیر سریال‌های غیرتلویزیونی مصداق ندارد و در بین تیم سازنده طراح تیتراژ کلا حذف شده است. زیرا اجرای تیتراژ پایانی مبتنی بر اسامی عوامل اصلی و فرعی کاری است که از عهده یک اپراتور برمی‌آید و نیاز به خلاقیت و جنس و ریخت بصری ندارد.
شاید آنچه که سبب گریز کاربران از تیتراژهای معمول شده است، تقلیدی و یکنواختی آنها، تهی بودن از فضاسازی بصری و مفهومی، وابسته نبودن تیتراژ به درونمایه سریال و حال و هوای آن، نبود موسیقی شاخص و هم‌آمیزی هنرمندانه صدا و تصویر و نیز بازی‌های متظاهرانه فرمی آنهاست.
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
اضافه کردن نظر