سعید رجبی فروتنقبل از معرفی فیلم های تازه این روزهای شبکه نمایش خانگی، این خبر را بدهم که در تصمیمی تازه فیلم های سینمایی ایرانی قبل از عرضه در شبکه، مجددا مورد بازبینی قرار نخواهند گرفت و با حذف این پروسه اداری و ممیزی احتمالی، بینندگان همان نسخه اکران شده فیلم ها را می بینند. این اقدام به جز آنکه بوروکراسی اداری را کاهش می دهد، سبب جلب اعتماد بیشتر مخاطبان می شود و نقطه پایانی بر گلایه های فیلمسازان می گذارد.
بنابراین بدانید و آگاه باشید که از اول مرداد، گذر هیچ فیلم ایرانی به شورای نمایش خانگی نیافتاده است و بصورت خودکار به استناد پروانه اکران برای آنها مجوز عرضه در نمایش خانگی صادر شده است.
دو فیلمی که اخیراْ بر حامل های دیجیتال نشسته اند، مشترکاْ در زمره آثار نه چندان قابل دفاع کارگردانان آنها هستند و به رغم پذیرفتن انگ فیلم کمدی به سطحی ترین نوع چنین فیلم هایی درغلتیده اند.
«تخت گاز» فیلم دوم «محمد آهنگرانی » بود که سال گذشته با اکران در هفته های مرده قبل از نوروز راهی سینماها شد و بطور طبیعی بهره ای از اینگونه نمایش «باری به هرجهت» نبرد. فیلم در نسخه اکران مملو از شوخی های کلامی آن هم از نوع جنسی بود که در نسخه جدید عرضه شده از شدت آنها تا حدی زیادی کم شده است. «آهنگرانی» قبل از نشستن بر صندلی کارگردانی تجربه مدیر برنامه ریزی و دستیار کارگردانی در پروژه های متعدد سینمایی را پشت سرگذاشت و این بار تحت تاثیر موج فیلم های کمدی سینمای ایران قصه ای را جلوی دوربین برده است که شخصیت اصلی آن با بازی «سام درخشانی» از سردی رابطه ای که همسرش با او دارد به تنگ امده است و درصدد تجدید فراش و باز کردن رابطه با زن دیگری است.!
توصیه می شود پدر و مادرها قاعده درجه بندی سنی فیلم را که ۱۵+ است، رعایت کنند و اطمینان داشته باشند که قصه در نهایت ختم به خیر می شود و نگرانی آنها فروکش می کند.
«هاتف علیمردانی» که بیشتر او را به عنوان سازنده ملودرام های اجتماعی و خانوادگی می شناسیم، مثل خیلی از همکارانش جوگیر شده و متاسفانه او هم در دام ساخت کمدی آن هم از نوع نازلش برآمده است. موتیف اصلی فیلم در باره مهاجرت است و پیام آن دعوت به ماندن و اقامت در کشور برای ساختن آن است اما این ادعا در فیلم رنگ می بازد و بیننده در پس قصه ای کم مایه و سرهم بندی شده به تنها چیزی که فکر نمی کند همین به اصطلاح شعارها و پیام هاست.
هر قدر در «تخت گاز» حضور بازیگری در تراز «داریوش فرهنگ» تعجب آور است در این فیلم «فرهاد اصلانی» و «سعید پورصمیمی» باید به این سوال پاسخ دهند که چرا تن به حضور در برابر دوربین «علیمردانی» داده اند و از قدر و قیمت خود پاسداری نکرده اند.
خدارو شکر. از دست تمرین کنندگان تدوین در شبکه ویدئویی راحت شدیم!