سعید رجبی فروتندر۵۰ روز گذشته شبکه نمایش خانگی ۵ فیلم سینمایی را به خود دید. نکته جالب توجه آنکه سال سینمایی شبکه با فیلمی که قبلاْ در گروه هنر و تجربه به اکران درآمده بود آغاز شد. «دو لکه ابر» ساخته «مهرشاد کارخانی» به اعتبار اینکه فیلم مخاطب پسندی نیست ، شروع خوبی برای شبکه نبود. در این ماهها که همزمان ۴ تا ۵ سریال در شبکه عرضه می شوند و هر کدام از آنها مخاطبان خاص خود را دارند، فیلم های سینمایی برای جذب مخاطب کار مشکلی دارند و در این میان آثاری که در اکران عمومی موجی ایجاد کرده باشند، بطور قطع کنجکاوی بیشتری را برمی انگیزند.
آدرس اشتباهی برای مدیوم
«سوفی و دیوانه» ساخته «مهدی کرمپور» فیلم دیگری بود که سال گذشته در اکران شکست سختی را پذیرفته بود و فیلمنامه مشترک «کرمپور» و «سجاده چی» بیش از آنکه با مدیوم سینما تناسب داشته باشد، برای متن رادیویی مناسب تر است. مضافاْ که انتخاب غلط بازیگر و پارتنر مقابل «امیر جعفری» فیلمی را که ظاهرا می خواهد حرفی جدی بزند، به ورطه سانتی مانتالیسم می اندازد و همه چیز در سطح متوقف می ماند.
بابا اعتماد به نفس
«پشت دیوار سکوت» درست از همان جایی لطمه خورده است که «سوفی و دیوانه» آسیب دیده بود. متن مشترک «مسعود» و «سحر جعفری جوزانی» به رغم موضوع چالش برانگیز واردات خون آلوده و ابتلای بیماران به ویروس ایدز، فاقد خصلت های دراماتیک است. فقدان تجربه زیستی و بی تجربگی سحر جوزانی در از آب و گل در آوردن متنی دراماتیک سبب شده است تا زحمات پدرش در مقام کارگردان و در اجرای فیلمنامه به ثمر ننشیند و منتقدان نتوانند خاطره فیلم خوب «بلوغ» را این بار در داستان «پشت دیوار سکوت»در ذهن شان زنده کنند. با این حال «مسعود جعفری جوزانی» اینقدر اعتماد به نفس داشت که در نمایشگاه کتاب بهاره تهران با سلام و صلوات از کتاب فیلمنامه همین اثر رونمایی کند و نشان دهد که رویکرد او به سینما بیش از آنکه تجاری باشد فرهنگی است!
موعد بازنشستگی نزدیک است
آخرین فیلم «مجید قاری زاده» با نام «رفقای خوب» اثری تلویزیونی است. قصه فیلم حکایت از جامعه ای دارد که پیران هنرش را خیلی زود فراموش می کند و کسی از آنها در پیله تنهایی شان یاد نمی کند. فیلم شاید به نوعی حدیث نفس بسیاری از سینماگران و بازیگران امروز سینما و تاتر ایران است که با حضور نسل جوان و پر انرژی به حاشیه رفته اند. «رفقای خوب» از قد و قواره یک مرثیه سوزناک فراتر نمی رود و قادر نیست نقبی به ریشه های اجتماعی بروز چنین رفتارهایی از سوی جامعه بزند. سخت است که بگویی کارگردان قدیمی سینما که همگان او را با فیلم «پدر بزرگ» به جا می آورند ،حالا دیگر به روزهای بازنشستگی خود نزدیک شده است.!
خودزنی به سبک پرویز خان
سومین تجربه سینمایی «تینا پاکروان» به خاطر حضور «پرویز پرستویی» در فیلم و اظهارات او در فضای مجازی به قدری جنجالی شد که فیلم ضعیف او را به فروش نسبتا قابل قبولی رساند. کمدی «لس آنجلس تهران» که لحظات شیرین اما پراکنده اش مرهون فانتزی نویسی« آنالی اکبری»به عنوان یکی از نویسندگان فیلمنامه است، به رغم خوش و آب رنگ بودن بعد از گذشت نیم ساعت از فیلم در داستان گویی کم می آورد و جز پریشان گویی و اتفاقات پراکنده و بی نظم و قاعده، حرفی برای گفتن ندارد. بازی تیپیکال «پرستویی» در چند نقش پاشنه آشیل فیلمی است که می توانست با حضور این بازیگر بر صدر جدول فروش بنشیند و سبب واکنش های عصبی و مخرب او به نقد تند منتقدان نشود. «لس آنجلس تهران» در قیاس با چهار فیلم دیگر شبکه اینرسی بیشتری برای فروش دارد اما قطعا لبخند رضایت بر لبان تماشاگرش نمی نشاند.
اضافه کردن نظر