همه چیز به کام آشوب!

طی دو هفته ای که فیلم سینمایی ایرانی در شبکه عرضه نشده است، تنها محصول داغ شبکه قسمت های تازه تری از مینی سریال های «عالی جناب» و «آشوب» بوده است. چهارم دیماه آخرین قسمت «آشوب» در شبکه توزیع شد و حالا همه چیز مهیای سه قسمت پایانی مینی سریال رقیب یعنی«عالیجناب» است.

توزیع نسبتاً منظم این دو مجموعه نمایشی تقریباً در سکوت برگزار شد و کمتر رسانه کاغذی و اینترنتی راضی شد که حرف و بحثی را در باره آنها به میان بکشد. شکست نسخه سینمایی «آشوب» در اکران عمومی کافی بود که تاکمتر کسی دل به نسخه کشدار سریالی آن بدهد.

«راست گفتار» که داستانی در اصل متعلق به نویسنده ای ترک را اساس اقتباس خود قرار داده است، نتوانست در ایرانیزه کردن داستان بر اساس واقعیات ایران دهه های ۲۰ و ۳۰ توفیقی حاصل کند؛ به همین خاطر به قطار کردن زنان بزک دوزک کرده و به خلق فضایی اتراکسیون گونه اکتفا کرد. فضایی که در آن همه چیز به عیش و عشرت می گذرد و فیلمساز عاجز از آن است که تحلیلی عمیق و هنرمندانه از مولفه های ثروت و قدرت در رژیم وابسته شاه ارائه کند.

در این فاصله پس از ماهها فیلم ویدیویی«هوس» کار «محمد خراط زاده»با شگفتی تمام از سوی موسسه کیفی کار «تصویر گستر پاسارگاد» منتشر شد؛ تا لااقل بازیگران حرفه ای سینمای ایران به پوستر و اعلانات تبلیغی فیلم اعتبار بیشتری ببخشند.

از امروز سینمایی«من و شارمین» نخستین تجربه «بیژن شیر مرز» به شبکه آمد تا قدری فضای رخوت زده این روزهای شبکه را دگرگون کند. کمدی «من و شارمین» در نیمه شهریور روانه اکران شد اما نتوانست به رغم بازیگران پولسازی مثل «ویشکا آسایش»، «سحر قریشی» و …، توفیق زیادی را در گیشه کسب کند. فیلم عامه پسند است اما خوشبختانه متوسل به شوخی های منشوری نشده است و از این حیث برای خانواده ها اثر سرگرم کننده ای به شمار می رود.

پنجاه و چهارمین فیلم سینمایی ایرانی را موسسه فیلمسازان تامین کرده است؛ موسسه ای که از ابتدای سال تا کنون شمارفیلم های ایرانی اش را به عدد چهار رسانده است. با توزیع «من و شارمین» تعداد فیلم های ۹۶ سینمای ایران در شبکه نمایش خانگی به ۲۵ عنوان رسید.