داشته های شبکه برای تعطیلات

پیش بینی نگارنده در یادداشت«عرضه فیلم های ایرانی در شبکه شتاب می گیرد»(اینجا) بیراه نبود و با توجه به پدیده «انبوه سازی» در سینما و ویدیوی ایران، این روزها فیلم های سینمایی و ویدیویی زیادی برای نشستن درسبد نمایش خانگی به صف شده اند. در این یادداشت مروری شتابزده در بین نُه عنوان فیلم سینمایی و ویدیویی که طی روزهای اخیر در سبد نمایش خانگی قرار گرفته اند، خواهم داشت.

اگر تاکنون در تلویزیون موفق به تماشای فیلم های «پشت نیمه شب»، «وقت بزرگ شدنه» و «ترانه های پاییزی» نشده اید، فرصت مغتنمی است تا نسخه نمایش خانگی آنها را تماشا کنید. موسسه «ریزموج» در سبد خرید خود ۲۰ عنوان نسبتاً خوب تلویزیونی را برایتان کنارگذاشته است و تا پایان سال آنها را توزیع خواهد کرد. گل سرسبد فیلم های ویدیویی این هفته فیلم «چهارشنبه» اولین ساخته «سروش محمد زاده» است. فیلمی که ۱۶۰ میلیون تومان هزینه ساخت آن شده است و در اکران «هنر و تجربه»۳۰۰ میلیون تومان فروش داشته است. رایت ویدیویی فیلم توسط موسسه «تصویر گستر پاسارگاد» ۲۵۰ میلیون تومان خریداری شده است. ویژگی برجسته «چهارشنبه»حضور «شهاب حسینی» و بازیگر مستعدی به نام«آرمان درویش» است. «چهارشنبه» جایزه بهترین کارگردانی بخش هنر و تجربه را از جشنواره سی و چهارم فجر دریافت کرد. دیگر فیلم ویدیویی این روزهای شبکه«بیست هفته»است. کاری که به حداقل زمان یک فیلم بلند یعنی ۷۵ دقیقه نرسید. با این وجود به اعتبار بازیگران نامی فیلم و کارگردانی قابل قبول «مسعود قراگوزلو» در نوبت نمایش در گروه هنر و تجربه قرار گرفته بود.

فیلم های سینمایی جدیدی که حال و هوای تازه ای به شبکه نمایش خانگی داده اند، عبارتند از: «مذاکره مستقیم آقای عبدی»(علی شاه حاتمی)، «بیداری»(فرزاد موتمن)، «پحیی سکوت نکرد»(کاوه ابراهیم پور)و «خشم و هیاهو»(هومن سیدی)

هر چقدر «علی شاه حاتمی» در تلویزیون با سریال های پرمخاطبی مثل«خوش رکاب» و خوش غیرت» ستاره اش پیش مخاطبان شیرین است، در سینما روی جدی و تجربه گرایش را به تماشاگران نشان داده است. به جز آثار خوب جنگی، «شاه حاتمی» در دهه هفتاد، کمتر فیلمی از او در سینما با خوش اقبالی روبرو شده است. «مذاکره مستقیم آقای عبدی» یکی از بدترین کارهای «شاه حاتمی» در سینماست. فیلمی با یک بازیگر! «اکبر عبدی» در نقش «اکبر عبدی». «مذاکره مستقیم آقای عبدی»  یک طنز مطبوعاتی است و خیلی که ارفاق کنیم  یک نمایش رادیویی است. داستان چیه؟ «عبدی» در یک جعبه تابوت مانند، بصورت درازکش محبوس شده است و نود دقیقه فرصت دارد تا با استفاده از موبایلش،  یک میلیون دلار برای کسانی که او را به گروگان گرفته اند، پول جور کند. حوصله دارید تماس و مکالمه او را با اعضای خانواده و مشاور ظریف، مقامات کاخ سفید و … دنبال کنید.

«بیداری» پروژه ای است که در اصل به نیت سی امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی طی یک دوره چهار ساله ساخته شد و در سی و سومین سال پیروزی انقلاب اسلامی به نمایش درآمد! متاسفانه اغلب پروژه های صدرصد دولتی سرنوشتی بهتر از «بیداری» در سه دهه گذشته نداشته اند. «فرزاد موتمن» که در هر بزنگاهی دنبال سیاه مشق نویسی و به آزمون گذاشتن ایده های روایی خاص خودش هست، در «بیداری» هم با سرمایه دولت، روایت غیر خطی را برمی گزیند و با سفر به زمان و رفت وآمد به آینده و حال، تلاش دارد تا از کلیشه های شناخته شده برای ماجراهای دوران انقلاب پرهیز کند. توجیه «موتمن» شخصیت اصلی فیلم با بازی «شقایق فراهانی» است که بعد از ۲۴ سال حافظه اش را بدست می آورد و حالا به دنبال یافتن سرنخ هایی از زندگی اش در گذشته های دور است. منتقدان اجرای خامدستانه «موتمن» را در این فیلم بشدت مورد انتقاد قرار دادند و از اینکه بیداری و خیزش یک ملت در برابر رژیم وابسته پهلوی، اینگونه کوچک و حقیر تصویر شده است، ابراز تاسف کردند. سال ۹۵ برای «موتمن» به رغم عرضه دو فیلم «بیداری» و« سایه روشن» در شبکه نمایش خانگی، سال خاطره انگیزی نبود و نتوانست مخاطبان فیلم هایش را راضی کند.

در سینمای بی داستان ایران دیدن «خشم و هیاهو» مغتنم است. فیلمی که استثنائاً ویژگی مشترک فیلم های «هومن سیدی» یعنی تجربه گرایی و ابداعات بیانی و شیطنت های خاص او را ندارد. ملودرامی میان مایه و احتمالاً خانواده پسندکه گوشه چشمی به ماجرای تلخ «شهلا جاهد» و« ناصر محمد خانی» دارد. «خشم و هیاهو» بر آن است تا بی ادعا به سینمای جنایی-معمایی ادای دین کند و کمبود این ژانر را در سینمای عبوس و واقع گرایانه ایران به سهم خود جبران کند. با شناخت و تاکیدی که  «سیدی» بر رنگ و نور دارد، فیلمبرداران و طراحان صحنه و گریم فیلم های او نیز از کار کردن با چنین کارگردانی لذت می برند و نهایت تلاش شان را برای نورپردازی هوشمندانه و استفاده از چینش رنگ ها در صحنه، لباس و چهره پردازی به کار می گیرند.

چهارمین اثر سینمایی این هفته استثنائاً امضای یک کارگردان فیلم اولی را پای خود دارد. در«یحیی سکوت نکرد» «فاطمعه معتمد آریا» با بازی حساب شده اش ما را به یاد فیلم «مهر مادری»(کمال تبریزی) می اندازد. در این فیلم هم هر چه داستان جلوتر می رود، علاقه او به پسرک فیلم – برادر زاده یتیمش- بیشتر می شود بطوریکه مهر مادری را در وجود او به جوشش می اندازد. اما در «یحیی سکوت نکرد» بر عکس فیلم «تبریزی» یحیی با حرف و حدیث هایی که پشت سر عمه اش می شنود، به او بی علاقه است و در پی فرصتی است تا ریسمان سست وابستگی نسبی با او را ببُرد و معترضانه گلیم بخت خود را از زندگی پر رمز و راز عمه بیرون بکشد. «هنر و تجربه» با انتخاب درست فیلم «یحیی سکوت نکرد» نشان داده است که به مرور ضریب خطا را در اشتباهاتش کم و کمتر می کند. «کاوه ابراهیم پور» در ارائه نخستین فیلم سینمایی اش امیدوار کننده نشان می دهد.

پنجاهمین فیلم سینمایی ایرانی را «سینما ۲۴» و پخش «هنراول»تامین و توزیع کرده اند.