مروری بر تازه های شبکه

بعد از مدت ها لوگو و نشان تجاری موسسه قدیمی «تصویر دنیای هنر» در پای یک فیلم سینمایی ایرانی دیده شد. فیلم «محرمانه تهران» ساخته «مهدی فیوضی» پس از آنکه طی پنج سال گذشته راهی به اکران سینماها پیدا نکرد و اختلاف حقوقی بین تنی چند از عوامل فیلم موضوع فیلم را کهنه کرد، حالا با پوشیدن رخت ویدیو سر از شبکه نمایش خانگی درآورده است. فیلم در ژانر پلیسی-جاسوسی می گنجد و به رغم ریتم تند و سرعت حوادث موفق به ارتباط با تماشاگر نیست. نزدیک نشدن فیلمساز به شخصیت ها و ارائه تیپی کلیشه ای از آنها قطعاً یکی از دلایل این ناکامی است. تماشاگر اگر با شهاب همذات پنداری کند آنگاه علاقه مند به پیگیری سرنوشت پرمخاطره او خواهد شد. همذات پنداری در گروی انتخاب چهره ای سمپاتیک و پرداخت کامل شخصیت است.

در نسخه ویدیویی فیلم «محرمانه تهران» از فیلم های آینده پخش «دنیای هنر» مطلع می شویم آثاری که معلوم نیست موسسه «تصویر دنیا هنر» خریدار رایت آنهاست و یا اینکه بازوی پخش موسسه یعنی «دنیای هنر» صرفاً واسطه ای برای عرضه عمومی آنهاست. به هر حال این موضوع فرق چندانی در اصل موضوع یعنی کیفیت فیلم ها نمی کند زیرا اغلب فیلم های معرفی شده که در آینده راهی شبکه خواهند شد، چنگی به دل نمی زنند.!

شبکه در هفته ای که گذشت دو محصول بی کیفیت دیگر را هم به خود دید. قسمت اول برنامه تولیدی «با من خوش می گذره» و قسمت دوم مسابقه «تریبون» که اختصاصاً برای شبکه نمایش خانگی تولید می شوند، با سوار شدن بر موج موفقیت برنامه های استاندارد مشابه که سالهاست از شبکه های ماهواره ای پخش می شوند، در حالی وارد بازار مصرف شدند که امیدی به موفقیت آنها در جذب مخاطب انبوه نمی رود. همزمان با پخش نسخه فیزیکی این دو برنامه «آی سیما» ناشر اینترنتی «ویترین» و «آی پی مدیا» دارنده رایت اینترنتی «با من خوش می گذره» می باشد. در «ویترین» سه داور که یکی از آنها تهیه کننده نامی سینماست باید به ارزیابی برنامه های نامتجانسی بپردازند که فقط یک استیج زمینه مشترک اجرای آنهاست. در دو برنامه توزیع شده شده شرکت کنندگان دررشته های خوانندگی، نوازندگی، تردستی، مکعب روبیک، نمایش، پانتومیم، تقلید صدا و … (نه با یکدیگر !)رقابت می کنند. به جز اظهار نظرهای کلیشه ای هیات داوری، گاه نظرات آنها در باره هنرهایی که تجربه و سر رشته ای در آن ندارند، خنده دار به نظر می رسد.

«ویترین» که نریشن با صدای «امیرحسین صدیق» از آن به عنوان مسابقه «مستند توریستی» یاد می کند، هیچ ساختار و طراحی حساب شده ای ندارد و بیروت گردی سه مهمان که اغلب دقایق آن بصورت بداهه اجرا و ضبط شده است، فاقد هر گونه هیجان یک رقابت شورانگیز است. بیننده اگر حوصله کند و اولین قسمت این برنامه را تا پایان ببیند- که بعید است-جز سور چرانی و ددر دو دور سه هنرمند ایرانی و یک بازیگر لبنانی چیز تازه ای را نمی بیند.!

تهیه کنندگان فیلم های «هنر و تجربه» که اغلب برای اکران های محدودشان در سالن های منتخب با مشکلات زیادی روبرو هستند، از گزینه شبکه نمایش خانگی به راحتی عبور نمی کنند. بعد از توزیع فیلم «دربست» ساخته «علی خامه پرست» نوبت به فیلم «گاهی» ساخته «محمد رضا رحمانی» رسید تا از تجربه تازه سینمایی وی رونمایی شود. هر قدر «گاهی» به عنوان اولین فیلم سینمایی تولید شده به روش سلفی بدیع به نظر می رسد فیلم «دربست» با موضوع و پیرنگی تکراری و ساختاری تلویزیونی، نشانه ای از بداعت و تجربه را نمایانگر نیست.

همچنین«هنرنمای پارسیان» که تاکنون تامین کننده و یا پخش کننده عناوین جدید سینمایی و غیر سینمایی بود برای نخستین بار به سراغ یک اثر تلویزیونی رفت که هشت سال از ساخت آن می گذرد و بارها از شبکه های سیما پخش شده است. «گام های معلق» را «شهرام شاه حسینی» بر اساس طرحی از «مسعود کیمیایی» ساخته است. «پژمان بازغی» و «خاطره اسدی» و «سودابه بیضایی» در این «تله فیلم» بازی کرده اند.

با شرحی که رفت گل سرسبد فیلم های شبکه در هفته گذشته فیلم سینمایی«بارکد» ساخته «مصطفی کیایی» است که توزیع زودهنگام آن به خاطر خنثی کردن اقدام احتمالی سارقانی است که ظاهراً به نسخه ای از فیلم «بارکد»دسترسی پیدا کرده اند. «بارکد» را موسسه سینما۲۴» و «فیلمسازان جوان» مشترکاً تامین کرده اند.