روزانه های سینمایی

این قصه سر دراز دارد

منتقدان و بهتر است بگوییم مخالفان می توانستند قصه ها را دوست نداشته باشند و به موقعیت های هفت گانه ای که کارگردان نصفه و نیمه روایت می کند، دل ندهند و سرخوش و دل خوش به داستان های جانداری که بنی اعتماد در دهه هفتاد و هشتاد نقل کرد، باشند. این گروه اگر بخواهند می توانند نرگس، روسری آبی، گیلانه و زیر پوست شهر را همانطور که در حافظه تاریخی شان تاکنون زنده نگه داشته اند، حفظ کنند و نخواهند دنباله ای برای آنها در ذهن تصور کنند اما چسباندن وصله سیاسی و حاشیه هایی که طی این سالها برای فیلم و سازنده اش ایجاد کردند، رفتاری نیست که چندان محلی از اعراب داشته باشد سهل است نگاهی به کارنامه فیلمساز نیز موید چنین نگرش بدبینانه ای نیست. شاید این شعر تعبیر درستی برای وصف حال فیلمسازانی چون بنی اعتماد باشد: من از بی‌نوایی نی‌ام روی زرد/ غم دیگرانم چنین زرد کرد

شک نیست که اغلب اپیزودهای قصه ها به جز اپیزود پایانی، بسیار تلخ هستند و هر کدام پرده از وضعیت دشوار و طاقت فرسای آدم هایی برمی دارند که طبقات فرودست جامعه را نمایندگی می کنند. به جز لحن زنانه و غمگسارانه فیلم که به اقتضای احساسات سازنده اش طبیعی می نماید، در بعضی از موقعیت ها چاشنی اغراق در طعم و مزه فیلم به خوبی قابل احساس است با این حال نسخه فیلم و فیلمساز را یکجا پیچیدن و تنزل آن از یک فیلم معمولی و بیشتر تلویزیونی به فیلمی سیاسی و شعار زده وجاهتی ندارد. قصه ها برای کسانی که با فیلم های بنی اعتماد زندگی کرده باشند، دلالت های ضمنی و فرامتنی جالبی دارد اما زبان فیلم برای کسانی که فیلم های گذشته این سینماگر را ندیده باشند و با پیشینه شخصیت ها آشنا نباشند، الکن است. این روزها که خبر پروژه تازه بنی اعتماد به گوش می رسد بهتر می توان دغدغه ها و مخاطرات این کارگردان سینمای کشورمان را فارغ از هیاهوهای اردوگاه های سیاسی و غیر سیاسی درک کرد.

 بنی‌اعتماد و مجتبی میرتهماسب قصد دارند مجموعه فیلم‌های مستند «کارستان» را با هدف روایت تصویری زندگی کارآفرینان ایرانی بسازند. «کارستان» پروژه‌ای سینمایی- مستند با ابعاد ملی است که در قالب ١٧ فیلم مستقل از زندگی کارآفرینان موفق ایرانی که در بخش خصوصی فعالیت می‌کنند، با جذب حمایت‌های مردمی تهیه و تولید می‌شود. رخشان بنی‌اعتماد در همین رابطه گفته است:«روشن‌نبودن چشم‌اندازی برای آینده کاری در بین جوانان، نومیدی و میل به رفتن از کشور به امید دستیابی به موقعیت‌های بهتر، مسئله جدی جوانان ماست. به‌تصویرکشیدن دیدگاه و تفکر و تجربه‌های باارزش کارآفرینان می‌تواند منظری تازه از نگاه به زندگی و آینده و نقش افراد در توسعه ملی و پیشرفت کشور را ترسیم کند. باور دارم زندگی تک‌تک کارآفرینان الگویی مؤثر در به‌وجودآوردن امید در جامعه است

میرتهماسب و بنی‌اعتماد قرار است فقط طراحی و سرپرستی گروه کارگردانی این پروژه را برعهده داشته باشند و مستندسازان شناخته‌شده فیلم‌ها را بسازند؛ فیلم‌هایی که هرچند قرار است در قالب این پروژه ساخته شوند، اما ادامه سلیقه و نگاه فیلم‌سازی هرکدام از مستندسازان خواهند بود.

و نکته آخر بر روی کاور محصول سال تولید فیلم ۹۳ قید شده است در حالیکه قصه ها در سال ۱۳۹۰ ساخته شد. در تیتراژ ابتدایی فیلم زمانی که دو موسسه تامین و انتشار فیلم را بر عهده دارند فعل جمله بصورت جمع باید آورده شود. عبارت صحیح این است: “فیلمسازان و گلرنگ رسانه تقدیم می کنند.”

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید