در سال ۹۳ تا لحظه نگارش این پست ۵۶ فیلم سینمایی ایرانی در شبکه نمایش خانگی توزیع شده اند. با توجه به اینکه در آستانه نوروز نمایش خانگی به اندازه سال های گذشته، عناوین جذاب و متنوعی در سبد محصولات خود ندارد، در تعطیلات طولانی مدت نوروزی می توان به تماشای دوباره بعضی از عناوین ایرانی نشست و اگر کسانی موفق به تماشای آنها نشده اند، درصدد تهیه آنها برآیند. نمایش خانگی در طول سالجاری ۲۵ عنوان از فیلم های اکران شده در همین سال را راهی خانه ها ساخت که در بین آنها فیلم یک شب(نیکی کریمی)در گروه هنر و تجربه به نمایش درآمده بود.
عناوین پیشنهادی “روزانه های سینمایی” در فهرستی به شرح زیر به کاربران گرامی ارائه می شود:
ملکه(باشه آهنگر)، خط ویژه(کیایی)، چ(حاتمی کیا)، برلین منفی ۷(لوافی پور)، خسته نباشید(قرائی،هاشمی)، شیار ۱۴۳(آبیار)
بدیهی است چنانچه در روزهای آینده فیلم های بیگانه(توکلی) و سیزده(سیدی) به بازار عرضه شوند، تماشای آثار این سینماگران جوان نیز خالی از لطف نخواهد بود. در بین فیلم های پیشنهادی خط ویژه، چ و شیار ۱۴۳ در زمره ۱۸ فیلم میلیاردی سینمای ایران در سال جاری هستند. پنج فیلم پر فروش شهر موشها ۲(برومند)، آتش بس ۲(میلانی)، آرایش غلیظ (نعمت الله)، ملبورن(جاویدی)و ساکن طبقه وسط (حسینی)در این فهرست دیده نمی شوند، زیرا در شبکه نمایش خانگی تاکنون منتشر نشده اند. موکول کردن عرضه این آثار به سال آینده بی شک سبب کاهش تیراژ آنها خواهد شد.
در سینما کسانی که موفق به تماشای فیلم خوب لامپ صد شده اند، بی صبرانه در انتظار تهیه بلیط فیلم های ایران برگر(جوزانی)، رخ دیوانه(داودی)، روباه(افخمی)و طعم شیرین رویا(تبریزی) هستند. فیلم هایی که در جشنواره سی و سوم در کانون توجه منتقدان و نویسندگان قرار داشتند و نظرات مختلفی در باره آنها انتشار یافت. خاطر نشان می سازد؛ از ۶۰ فیلم ایرانی اکران شده در سال ۹۳ مجموعاً ۴۲ فیلم با شکست در اکران روبرو شدند. این در حالیست که هنوز روایت دقیق و مستندی در باره میزان فروش گیشه سینماها در سالجاری در دست نیست. وزیر ارشاد به رقم ۵۲ میلیارد تومان و این روایت به رقم ۳۵ میلیارد تومان اشاره کرده است.(اینجا)رقمی که با احتساب فروش فیلم های گروه هنر و تجربه و فیلم های جشنواره فجر سی و سوم نهایتاً به ۴۰ میلیارد تومان افزایش می یابد و در این گزارش میزان فروش ۶۰ میلیارد تومان برآورد شده است.!(اینجا)
با عرض سلام مجدد .
آقای فروتن الان قیمت یک ساختمان لوکس ۱۰ طبقه در شمال تهران چند است؟! یادم هست چند سال پیش آقای علی معلم در سرمقاله یکی از شماره های نشریه دنیای تصویر برآورد کرده بودند که گردش مالی کل سینمای ایران در آن سال حدود ۱۲ میلیارد تومان بوده که ایشان با طرح اینکه این مبلغ برابر قیمت یک ساختمان ۱۰ طبقه لوکس در شمال تهران است می خواستند نشان دهند وضعیت اقتصادی سینمای ایران تا چه حد بغرنج است (بغرنج رو درست نوشتم؟!) حالا می خواهم ببینم با این ۶۰ میلیارد تومان می شود بیشتر از یک ساختمان خرید یا هنوز برد با بساز-بندازی است؟!!!
اما در مورد بحث میجر یک نکته ای به ذهنم رسید! شبکه سوم سینما تبلیغات فیلم های نوروزی اش را آغاز کرده (در مورد سایر شبکه ها هنوز اطلاعی ندارم) و عناوینی مثل هابیت ۲ ، تغییرشکل دهندگان ۴ ، جنون سرعت و … را تبلیغ می کند . خب ، شما گفتید که وزارت ارشاد علت ممنوع کردن واگذاری عناوین میجر را احتمال پیوستن ایران به کنوانسیون مالکیت معنوی جهانی می داند و از طرف دیگر به پخش همین عناوین از تلوزیون اشاره کرده بودید . نکته ای که به ذهن بنده رسیده این است که پیوستن ایران به کنوانسیون مالکیت معنوی به طور غیرمستقیمی به نتیجه بخش بودن مذاکرات هسته ای بسته است . اگر مذاکرات به نتیجه نرسد و تحریم ها برداشته نشود پیوستن ایران به این کنوانسیون در آینده نزدیک هم نامحتمل خواهد بود و در آن زمان وزارت ارشاد به احتمال زیاد در تصمیمش تجدید نظر خواهد کرد . اما اگر مذاکرات هسته ای به نتیجه برسد و تحریم ها برداشته شود آنوقت شانس موافقت اعضا دیگر با پیوستن ایران به کنوانسیون بیشتر خواهد شد . در این صورت که به هر حال پخش فیلم های میجر تهیه شده بدون رعایت کپی رایت از شبکه های تلوزیونی ایران متوقف شده و صدا و سیما باید برای پخش عناوین خارجی پول خرج کند! اما کسی با پخش های قبلی کاری ندارد چون حکایت سبوی شکسته و آب ریخته است! اما ماجرای شبکه نمایش خانگی فرق می کند . پیوستن ایران به کنواسیون مالکیت معنوی جهانی یعنی اینکه وکلای کشورهای عضو کنوانسیون این حق را دارند که در خیابان های ایران راه بیافتند و تک تک مغازه ها و کتابفروشی ها و ویدئوکلوپی ها را دنبال نسخه هایی از محصولات موکلانشان که بدون رعایت کپی رایت در بازار ایران موجود می باشند بگردند و یافتن چنین نسخه هایی برابر است با خروج هزاران دلار ارز از کشور به بهانه پرداخت خسارت حق مولف اثر! پس وزارت ارشاد سعی دارد برای آن زمان دور اندیشی نماید تا حجم چنین محصولاتی در بازار به حداقل ممکن کاهش یابد!
اما یک چیز دیگر (واقعاً ببخشید!!!) اینکه کشورهای غربی با پیوستن ایران به کنوانسیون مالکیت معنوی جهانی و سازمان تجارت جهانی مخالفت می کنند فقط به خاطر اغراض سیاسی و سعی در منزوی نگاه داشتن فرهنگی و اقتصادی ایران نیست! این هم بخشی از برنامه دراز مدت آنها برای تهاجم فرهنگی بوده است! عدم عضویت ایران در چنین پیمان نامه هایی به معنای آن است که محصولات فرهنگی-رسانه ای غربی با کمترین هزینه به دست مصرف کننده ایرانی می رسد و به تعداد بیشتری بین مخاطبان داخل کشور نفوذ می کند! شاهدش هم همین دهها شبکه ماهواره ای فارسی زبانی است که روزانه دهها فیلم و سریال غربی را با دوبله یا بدون دوبله پخش می کنند! کشورهای میزبان این شبکه ها (امارات ، انگلیس ، ترکیه ، فرانسه ، آمریکا و …) همه شان کنوانسیون مالکیت معنوی جهانی را امضا کرده اند پس چرا به این شبکه ها گیر نمی دهند؟ مطمئن هم باشید بجز شبکه های گروه جم و یکی-دو شبکه پول دار دیگر ، هیچ شبکه دیگری یک ریال حق مولف بابت پخش این فیلم و سریال ها خرج نمی کند . هدف فقط این است که این محصولات هرچه بیشتر در دسترس مخاطب ایرانی باشند! بعد وقتی ایران پیمان نامه را امضا کرد و حجم این محصولات در داخل کشور کاهش یافت و قیمت ها بالا رفت ، آنوقت است که مخاطب ایرانی عادت کرده به دسترسی آسان به این محصولات با مشکل مواجه می شود و هرچقدر بخواهند می توانند پول از بازار ایران به جیب بزنند (همان کاری که در چند سال اخیر در چین انجام داده اند و کشوری را که بزرگترین کپی کننده محصولات غربی در جهان بود تبدیل کرده اند به بزرگترین بازار رسمی محصولاتشان در خارج از آمریکا)