بعد مدت ها خندیدیم

بازپخش سریال تلویزیونی داستان های نوروز به کارگردانی خانم مرضیه برومند که از شب گذشته آغاز شده است، بار دیگر خاطرات خوشی را که همه ما از مجموعه های نمایشی قدیمی سیما داریم، در اذهان زنده کرد. قصه های ساده اما ملیح و بازی های خوب و دلنشین، ویژگی بارز کارهای برومند است. برومند که بزرگ شده محله های مرکز شهر تهران است، نگرش مردم شناسانه اش را در کارهایش به خوبی بازتاب می دهد و تصویر شفافی از آدم ها، محله ها و رسم و رسومات عامیانه در آثارش به نمایش می گذارد. توانایی او در اجرای درست هر سکانس آنقدر هست که کم فروشی نکند و آب به سریال هایش نبندد. در کارنامه برومند این واقعیت به خوبی پیداست که او اصرار دارد تا از بازیگران مهجور و فراموش شده در کارهایش استفاده کند و زمینه ای برای بروز جوهره بازیگری آنها فراهم کند. بازیگرانی مثل محمود بصیری، پری امیر حمزه و پیر زنان و پیرمردان زیادی که شاید نام آنها را هم به یاد نداشته باشیم و اینک در بین ما نیستند، به مدد روحیه خیرخواهانه و انسان دوستانه برومند به سینما و تلویزیون معرفی شدند و نام و نقش آنها در یادها ماند. داستان های نوروزی در هر قسمت قصه جداگانه ای دارد و در زمانی حدوداً ۴۰ دقیقه بی آنکه بیننده را با ریتمی کند و یا ادا و اطوارهای تصویری و مونتاژی آزار دهد، قصه اش را به خوبی روایت می کند. قسمت اول این مجموعه نشان داد که در گذشته های نه چندان دور چقدر رابطه همسایه ها با هم نزدیک بود و پدرها مادرها علیرغم بی پولی، در کنار زن و بچه هایشان بودند و برای جور کردن بساط تفریح و خوش گذرانی آنها، هر کاری از دست شان برمی آمد، انجام می دادند. گره و گره گشایی در داستان های نوروزی چندان پیچیده نیست، آنچه که قبض و بسط ماجراها را شیرین می سازد، صمیمیت تیم تولید در ایفای وظیفه ای است که بر عهده گرفته اند. داستان های نوروزی در قحطی فیلم و سریال های کمدی و شادی آفرین موهبتی است برای سیمای جدی و عبوس!