سعید رجبی فروتن"من کجا خوابم برد" در قحطی فیلم های ویدیویی قابل تحمل اثری دیدنی است. نه فقط به خاطر اینکه هنر گریمور فیلم در طراحی شش چهره متفاوت برای مهدی هاشمی، خوب از کار درآمده است بلکه به خاطر آنکه هاشمی در نقش های کوتاهش نمره قابل قبولی را از بیننده می گیرد و ضعف های فیلمنامه را پوشش می دهد.
در یک نگرش کلی بین اپیزودهای مختلف بالانس و تعادل زمانی برقرار نیست و بعضی اپیزودها آنقدر کوتاه هستند که حذف آنها لطمه زیادی به جریان کلی فیلم نمی زند.
"من کجا خوابم برد" نمونه روشنی از یک فیلم و محصول کاملاً فرم گرا است و محتوا و پیام در اولویت نخست و یا هم اندازه با فرم در این آثار به حساب نمی آید. سکانس پایانی فیلم که در تیمارستان می گذرد، اوج شیفتگی سازنده در برابر چهره ها و تیپ های متمایز مهدی هاشمی از یکدیگر است. در همین سکانس است که روانپزشک به پرستار در باره توهم و بیماری چند شخصیتی جهانگیر صحبت می کند ولی در ادامه و در همان محیط هاشمی را در هیبت اشخاص گوناگونی می بینیم که لابد هر یک جداگانه با بیماری فوق دست و پنجه نرم می کنند.!
در اخبار و اطلاع رسانی فیلم بر ایفای نقش هاشمی در شش چهره متفاوت تاکید شده است در حالیکه بازیگز زن جوان فیلم افسانه پاکرو نیز در تیپ های ممتازی ظاهر شده است.
ناشر "من کجا خوابم مرد" موسسه تصویر گستر پاسارگاد است، همان موسسه ای که فعلاً از تامین فیلم سینمایی خودخواسته کنار کشیده است.
اضافه کردن نظر