پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

قاسم جعفری در “پروانگی” همه بار قصه را بر نریشن(گفتار فیلم) قرار داده است. آنچه را که بیننده مایل است به عینه و در مقابل دیدگانش ببیند، باید از زبان شخصیتی که سعید راد نقش آن را بازی می کند، بشنود. تمهید دوبله صدای راد با صدایی نه چندان آشنا که مشکل گویش انگلیسی راد را پوشش داده و صدای خشن او را تعدیل کرده است، نقطه مثبت فیلم به شمار می آید.

تلاش جعفری برای چگونگی تحول علا – از دید بهروز- و به دنبال آن دگردیسی بهروز دلچسب و باور پذیر درنیامده است و اثر جز زنجموره ای در وصف روشنفکران بریده و دور از وطن پیام دیگری را منتقل نمی کند. مهجور ماندن پروانگی در اکران و ویدیو معنایی جز این ندارد که جعفری برای فاصله گرفتن از زبان تلویزیون باید حضور بیشتری در سینما داشته باشد تا رمز و راز جذب مخاطب را بهتر کشف کند. سوره سی و نهمین اثر سینمایی سال را به مناسبت موسم حج روانه بازار کرده است تا شوق سفر روحانی حج را در دل میقات رفتگان شعله ورسازد.