سعید رجبی فروتندر اینکه نظم و نسق خاصی در توزیع فیلم ها و محصولات نمایش خانگی طی سالیان اخیر وجود نداشته است، تردیدی نیست و قطعاً اگر قاعده و ترتیبی بر این کار مترتب شود، امتیازات و ثمرات خوبی را در پی خواهد داشت. آن زمان که تعداد موسسات از انگشتان یک دست تجاوز نمی کرد و هر ساله عناوین توزیع شده از یکصد عنوان تجاوز نمی کردند، مشکل خاصی بر بازار حاکم نبود و کمبود فیلم آنقدر محسوس بود که سبب اشفتگی در توزیع آنها نمی شد. در یک دوره استثنایی نیز پخش مشترک "آریا" با توزیع منظم محصولات شرکت های مختلف عضو، وجهه خوبی را به شبکه بخشید ولی دولت مستعجل آن از پی فروریختن بخشنامه خرید اجباری کالا توسط نمایندگی های فروش، اجازه نداد که "آریا" بتواند در شرایط غیر رانتی و رقابت آزاد به فعالیت خود ادامه دهد.
در سالیان اخیر که عناوین منتشره هر سال بیش از ۵۰۰ عنوان هستند، ضرورت هماهنگی در توزیع فیلم بیش از گذشته احساس می گردد. به مصداق اینکه آب کم جو تشنگی آور بدست؛ قبل از اینکه سیستم دولتی دست بکار شود و ماشین آیین نامه نویسی اش را روشن کند، صنف و جامعه مدیران موسسات ویدیو رسانه و شرکت های پخش باید به توافق جمعی و اشتراک نظر در این زمینه دست یابند و قلباً باور کنند که با تغییر وضع موجود، رقابت های تخریبی کنونی به سطح بالاتر و متمدنانه تری از رقابت سالم ارتقا خواهد یافت.
در تحلیل وضع موجود این نکته را هم از یاد نباید برد که در مراکز عرضه فقط محصولات دارای مجوز از سازمان سینمایی به مشتریان عرضه نمی شوند بلکه آلبوم های موسیقی، گیم و به اصطلاح نرم افزارهایی نیز با مهر و امضای مرکز رسانه های دیجیتال فضای محدود مراکز عرضه را اشغال کرده اند و اغلب آنها با پوستر های قد و نیم قد از مشتری دلبری می کنند. اینگونه مهمانان ناخوانده هر فاصله و گپی را در انتشار منظم و بقاعده فیلم و سریال پر می کنند و ای بسا مساحت و حجم بیشتری از فضای مراکز عرضه را تصاحب کنند. در همین ارتباط این خبرگزاری با درج یادداشتی به قیاس مع الفارقی بین سینما و ویدیو پرداخته و بر تشکیل شورایی شبیه به شورای صنفی نمایش – اکران سینماها- تاکید کرده و تهیه آیین نامه مربوطه را حائز اهمیت دانسته است.
نویسنده یادداشت با ارائه آمار و اطلاعات پایه ای نادرست در باره تعداد فیلم هایی که هر ساله به بازار ویدیوی کشور عرضه می شوند، از وجود پاره ای عناصر و فاکتورهای تعیین کننده که در برنامه ریزی پخش ویدیو مدخلیت دارند؛ غافل شده و به عبارتی به ساده سازی یک مفهوم کاملاً فنی پرداخته است. البته نفس طرح موضوع از جانب یک خبرگزاری که ادعایی هم در زمینه امور تخصصی پخش محصولات فرهنگی ندارد، قابل احترام است ولی از آنجا که پخش موضوعی تک بعدی و تک ساحتی نیست، در ادامه باید صاحبنظران و فعالان پخش محصولات نمایش خانگی که هیچ مرجع و مقامی از آنها در باره سرنوشت کالایشان دلسوز تر نیست، وارد میدان بحث شوند و پیش نویس آیین نامه و مقررات مربوطه را در بین اعضا به تصویب برسانند و عنداللزوم تاییدیه مرجع قانونی را هم ضمیمه آن سازند.
خدا کنه یه روزی همه پخشها منظم بشن و یه قانون درستی برای پخشها تصویب بشه