سعید رجبی فروتن"یک سطر واقعیت" می توانست در ادامه مجموعه "شاید برای شما اتفاق بیافتد" در تلویزیون به نمایش درآید. فیلم به اعتبار حضور عوامل حرفه ای سینمای ایران در مقابل دوربین و پشت دوربین البته یک سر و گردن بالاتر از نمونه های مشابه تلویزیونی است. وزیریان در سومین تجربه سینمایی خود اگر چه پهلو به سینمای اجتماعی زده است ولی به خاطر فیلمنامه ای نه چندان قوی نتوانسته است کاری درخور مدیوم سینما به مخاطب ارائه دهد.
اثر می توانست با نگاه عمیق تری به سوء استفاده مجامع به اصطلاح حقوق بشری خارج از کشور در قبال فعالان سیاسی اجتماعی داخل، چالش های موجود را دستمایه درام پرکشش تری قرار دهد و داستان را فراتر از موضوعاتی که همه روزه در صفحه حوادث روزنامه ها می بینیم، ارتقا دهد.
بی تردید مطالعه پرونده های مستند در دادسراها و یا دوایر انتظامی و امنیتی می توانست به نگرش نویسنده فیلمنامه ابعاد و عمق بیشتری ببخشد و دست او را برای بیانی جسورانه تر به خوبی باز کند. به این ترتیب شاید سناریست طی تحقیق خود درمی یافت؛ نگرش های صرفاً امنیتی دربرخورد با مقوله وبلاگ نویسان وافی به مقصود نباشد و رویکردهایی فرهنگی و اجتماعی نیز در تحلیل رابطه آنها با خارج از کشور می بایست مد نظر قرار گیرد.
در "یک سطر واقعیت " پیام های ضمنی دیگری قابل جستجوست. کار فرهنگی توسط سرمایه های کوچک با مخاطرات زیادی در ایران روبروست. حمایت خاصی از نشریات مستقل صورت نمی گیرد و ضعف فرهنگ مطالعه اقتصاد مطبوعات را شکننده تر از هر زمانی ساخته است. کار فرهنگی در ایران معاصر در حاشیه سوداگری ها و دلال بازی ها با بحران های متعددی روبروست و فعالان این عرصه برای خلاصی از ریاضت ها و شکست های مالی ممکن است در معرض سوء استفاده بدخواهان قرار گیرند.
"علی وزیریان" برای آنکه از دایره فیلمسازان متوسط الحال فراتر برود باید در ادامه مسیر فیلمسازی اش تامل بیشتری کند و در آثار بعدی اش افق های وسیع تری را جستجو کند. در اینصورت موسسات خصوصی ویدیو رسانه نیز داوطلب تامین و تکثیر فیلم های او خواهند بود. بیست و پنجمین فیلم ایرانی سال نشان موسسه رسانه های تصویری را با خود دارد.
اضافه کردن نظر