سعید رجبی فروتنطی دو ماه گذشته وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی به در خواست معاونت سینمایی خود ، باب مکاتبه با سه وزیر را گشود . فصل مشترک سه مراسله فوق ، نمایش خانگی و مسائل مربوط بدان بود . بعد از ارسال و انتشار علنی مفاد نامه به وزرای راه و ترابری و بازرگانی این بار با هدف جهشی اساسی برای ارتقای کیفی محصولات نمایش خانگی به وزارت صنایع پیشنهاد شده است ، در صدور مجوزهای جدید برای واردات ماشین آلات تکثیر لوح فشرده ، توجهات را معطوف ورود فن آوریهای جدیدتر ازجمله بلو – ری یا حداقل dvd کند . نگاهی به فحوای نامه اخیر که در خروجی سایت ها و خبرگزاری ها ، بازتاب یافت ، گویای این واقعیت است که اتخاذ و اجرای سیاست های مکمل و هماهنگ در دستگاه های اجرایی کشور ، پیش شرط اساسی تقویت و تحکیم زیر ساخت های صنعتی در حوزه صنایع فرهنگی است . اجازه بدهید کمی به عقب تر برگردیم تا تصویر روشن تری از صنایع تولید و تکثیر لوح فشرده در کشور به دست آوریم .
" در سال ۱۹۹۳ میلادی شرکت های سونی ، فیلیپس ، جی وی سی و ماتسوشیتا توانستند با استفاده از سیستم های فشرده سازی (mpeg) ، نقطه ضعف قالب وی سی دی که ظرفیت پایین آن در ثبت ، ذخیره و پخش اطلاعات تصویری بود را برطرف کنند . البته آنها ظرفیت دیسک های فشرده را زیاد نکردند ، بلکه با فشرده کردن اطلاعات ، میزان دقایق تصاویر قابل ذخیره در آنها را تا ۷۴ دقیقه بالا بردند که در آن زمان ایده آل بود . از این قالب هیچگاه در کشورهای پیشرفته استقبال نشد چرا که نه تنها از لحاظ کیفیت هیچ برتری نسبت به vhs نداشت بلکه معایبی مانند استهلاک بالا داشت"
"سه سال بعد رییس وقت شرکت آی بی ام با مشاهده رقابت بی نتیجه چند شرکت برای ابداع روش های جایگزین وی سی دی ، توانست همگان را متقاعد کند تا توسعه استاندارد ابداعی شرکت توشیبا را پیگیر باشند . بدین ترتیب استانداردی که بعدها دی وی دی نام گرفت ، پدید آمد . در بیستم دسامبر ۱۹۹۶ کمپانی برادران وارنر یکی از همراهان توشیبا ، اولین فیلم سینمایی را روی این قالب تولید و روانه بازار کرد"
( به نقل از کتاب در دست انتشار تاریخچه نمایش خانگی نوشته یعقوب برزگری -با تلخیص }
اما چرا در ایران علیرغم ورود فن آوری تولید دی وی دی توسط بعضی از شرکت های تکثیر لوح فشرده ، ضبط و تکثیر برنامه های تصویری بر روی قالب فاقد کیفیت و غیر استاندارد وی سی دی ادامه دارد ؟ پاره ای از ناظران بر این عقیده اند که مشتریان اغلب دستگاه پخش وی سی دی دارند و این واقعیت در شهرستانها بیشتر نمود دارد . ! این عده اما آمار و ارقام مستندی برای این ادعای خود ارائه نمی کنند و نمی خواهند بپذیرند ، ایرانی ها در استقبال از جدیدترین روش ها و تکنیک های پخش و ارتقای سیستم های رایانه ای و نیز ضبط و پخش خود ، حاضر به سرمایه گذاری و صرف هزینه هستند . گسترش بازار این دستگا هها در اکثر شهرها ، ایجاد مجتمع های بزرگ تجاری فروش محصولات صوتی و تصویری ، تیلیغات عظیم شرکت های بین المللی در ایران ، شائبه بی میلی ایرانیان برای درجا زدن در سیستم های قدیمی را از ذهن دور می سازد . بنا براین اگر شرکت ها در پاسخ به تقاضای بازار ترجیح داده اند ، در فکر تغییر آرایش خطوط تولیدی خود نباشند و بر تکثیر فیلم همانند سایر سفارشات نرم افزاری و متفرقه بر روی وی سی دی اصرار ورزند ، باید به دنبال دلایل دیگری بود . به یاد داشته باشیم هفتاد درصد سفارشات شرکت های تکثیر را فیلم و برنامه های تصویری تشکیل می دهند . پس روی سخن باید متوجه موسسات ویدیو رسانه ای باشد که در مقام سفارش دهنده ، طالب نسخه وی سی دی فیلم هستند و علیرغم پتانسیل شرکت ها برای ارتقای سیستم ، بر طبل قالب غیر استاندارد می کوبند . چرا موسسات از پیله این روش غیر متعارف بیرون نمی آیند ؟ به نظرم پاره ای از رفتارهای ما ریشه در عاداتی دارد که ظاهرا دل کندن از آنها نیاز به جرات و جسارت و کمی هم ریسک دارد . مضافا که علم و آگاهی لازم در باره عرصه های نو ، هراس کمتری را برای ورود به آنها ایجاد می کند . عده ای به غلط بر این گمانند که استفاده از قالب دی وی دی ، زمان بیشتری را در هنگام تولید و تکثیر محصول به خود اختصاص میدهد یا جمعی دیگر برنامه نویسی قبل از تولید ( آتورینگ ) را امر غامض و همراه با ریسک محسوب کرده و یکسره قید نزدیک شدن به آن را می زنند . مدیرانی هم میگویند ، قرار دادن صدها هزار نسخه وی سی دی در پاکت های مقوایی ( والت ) هزینه به مراتب کمتری را از خرید بسته های نایلونی – پلاستیکی که دی وی دی را باید در آن بگذارند ، به بار می نشاند .
از این رو ضروری است همزمان با اعلام این سیاست که حداقل آثار ایرانی باید به تدریج در قالب دی وی دی منتشر گردند و شرکت های تکثیر و وزارت صنایع به عنوان مرجع صدور مجوز و حامی بخش های صنعتی کشور به ساز و کارهای موجبات ارتقا و روز آمد سازی خطوط تولید بیاندیشند و از عزم جدی مدیریت نمایش خانگی کشور در این خصوص مطلع باشند ، مدیران موسسات ویدیو رسانه و همچنین تهیه کنندگان سینمای ایران با شرکت در دوره های توجیهی نسبت به آنچه که از آنان انتظار می رود ، به درستی آگاه شوند و راهی را که باید در آنان گام نهند بشناسند . بدیهی است همانطور که در نامه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آمده است ، در صورت لزوم سایر سازمانهای مسئول حسب مورد در این بین نقش خود را ایفا خواهند کرد .
به موجب اخبار منتشره اگر چه خطوط پیشرفته تر تولید و تکثیر لوح فشرده ، قابلیت تغییر از وی سی دی به دی وی دی یا بالعکس را دارند ، اما اشباع ظرفیت کشور از خطوط وی سی دی از یکسو و تمایل بعضی از سرمایه گذاران کوچک برای واردات خطوط قدیمی به صورت استوک و غیر قابل ارتقا از سوی دیگر ، تجدید نظر در هدایت صاحبان سرمایه برای اعتنا به دیگر فن آوری های مدرن از جمله بلو – ری را یادآور می شود .
اضافه کردن نظر