مدیر یکی از موسسات به ظاهر برای دفاع از سینمای ایران و فیلم ایرانی و سرزنش موسساتی که بازار را با انیمیشن خارجی انباشته اند، اظهار داشته است: "انیمیشن خارجی این روزها تمام بازار و مغازه ها را گرفته است"
روزانه های سینمایی: در نادرستی این سخنان باید یادآور شد؛ توزیع محصول در بازار از نظم و قاعده خاصی تبعیت نمی کند، بطور کاملاً طبیعی گاه در مقطعی به صورت تصادفی یک نوع خاص از محصول در مراکز فروش بیش از سایر گونه ها عرضه و مشاهده می شود. در گذشته فراوانی فیلم های داستانی ویدیویی به بحث گرفتار شدن شبکه به فیلم های نازل کمدی دامن زد. زمانی فیلم های هندی زیاد به چشم می آمدند و در دوره ای موسسات با عرضه انبوه محصول بازار را اشباع و مخاطب را دل زده می کردند. تعجب آورتر آنکه گاه برای مدتی نسبتاً طولانی بازار تهی از عناوین جدید بود.
مضافاً زمانی که موسسات زیادتری مجوز فعالیت دریافت می کنند، خروجی شبکه در بازار نسبت به گذشته بیشتر نمود می یابد.
پیشینه:از روزی که درست یا نادرست سنگ بنای موسسات ویدیو رسانه کار گذاشته شد، فرض بر این بود که موسسات با دریافت امتیاز توزیع فیلم خارجی که در آن زمان انحصاراً در اختیار دولت بود، مبادرت به خرید رایت ویدیویی فیلم سینمایی ایرانی کنند و انگیزه سرمایه گذاری تهیه کنندگان را برای ساخت فیلم های بعدی تقویت کنند. به عبارتی فیلم خارجی یک اهرم تشویقی برای موسسات محسوب می شد.
برای تامین و چگونگی توزیع عددی فیلم های خارجی به فراخور دوران و اقتضائات شبکه هر بار مقررات ویژه ای گذارده شد. یک بار به تناسب کیفیت فیلم ایرانی خریداری شده موسسه می توانست از ۳ تا ۵ فیلم خارجی عرضه کند. زمانی موسسات به میزانی که برای خرید فیلم ایرانی هزینه نموده بودند، اجازه داشتند طبق فرمول اعلام شده، فیلم خارجی به بازار عرضه کنند.
از ابتدای دولت دهم تا ۵ ماه قبل به موجب مصوبه شورای تشخیص، مقرر شده بود موسسات در صورت رعایت کف خرید فیلم ایرانی محدودیتی برای عرضه فیلم خارجی دارای رایت نداشته باشند. این تصمیم پاسخی بود برای دلگرم شدن موسسات به خرید فیلم ایرانی، تنوع بازار، پیشی گرفتن شبکه رسمی از شبکه های زیر زمینی در تامین و عرضه فیلم خارجی، تامین خوراک برای شرکت های پخش تخصصی فیلم و …
شگفتا! به موجب آمار در یک سال و نیم گذشته بیشترین پروانه فیلم خارجی به یکی از موسسات مدعی و ناقل اظهارات اخیر داده شده است.!
اضافه کردن نظر