سعید رجبی فروتنروزنامه تهران امروز در شماره امروز یکشنبه ۱۹ شهریور ماه خود در نقد برنامه ها و تولیداتی که کپی برنامه های تلویزیون های ماهواره ای هستند، روند ساخت چنین تولیداتی را متوجه کارگردانان و تهیه کنندگان ندانسته بلکه معتقد است، مقصر اصلی مدیران هستند که مشوق چنین کارهای نازلی هستند.! نویسنده بی آنکه به تحلیل عمیق تری پرداخته و به محدودیت های ناشی از انحصار رسانه ای در ایران بپردازد، تغییر و قلب ماهیت رسانه ویدیو را متاثر از بیراهه رفتن مدیران می داند. یادداشت را بخوانید:
این روزها شاهد شکل‌گیری موجودی شتر گاو پلنگ در عرصه رسانه هستیم که اگر بگوییم این شاهکار تنها در کشور ما نمود پیدا می‌کند بیراه نگفته‌ایم و این پدیده چیزی نیست جز رسانه خانگی! این رسانه خانگی در عمل در همه جای دنیا وجود دارد، اما هویت و ماهیت اصلی آن پخش نسخه خانگی فیلم‌های سینمایی روی پرده و نهایتا کنسرت‌های موسیقی است،همان چیزی که در ابتدای شروع به کار آن در کشورما هم شاهد بودیم.اما اکنون به مسیری افتاده است که معلوم نیست قرار است به کجا ختم شود. باور کنید تنها در کشور ماست که برای این رسانه سریال ساخته می‌شود و هر هفته به فروش می‌رسد و باور کنید تنها در کشور ماست که در این رسانه مسابقه آشپزی گذاشته می‌شود و هر هفته به مردم فروخته می‌شود. این برنامه‌ها و ساخت آن در همه جا متعلق به تلویزیون و شبکه‌های تلویزیونی است،اما ظاهرا در کشور ما قضیه کاملا برعکس است و این موضوع زمانی شکل بحرانی به خود می‌گیرد که سازندگان برنامه‌های ما چشم به دست سازندگان همان شبکه‌های به گفته مسولان کم‌تماشاگر و بی‌اهمیت هستند تا با کپی برداری از برنامه‌های پرطرفدارشان و چسباندن یک پسوند ایرانی برای خود کلاهی از این نمد بدوزند و تازه بعد هم با بی‌پروایی تمام بگویند که این یک پروژه ملی است و ربطی به فلان برنامه ماهواره‌ای ندارد. اینکه بفرمایید شام در شبکه رسانه خانگی تبدیل به بفرمایید شام ایرانی می‌گردد، اینکه آکادمی موسیقی با دستور ساخت شخص دیگری برای رسانه نمایش خانگی قرار می‌گیرد و نامش می‌شود آکادمی موسیقی ایرانی(قرار است از پاییز وارد بازار شود)،اینکه مجله تصویری سینمایی راهی این رسانه جدید التاسیس می‌گردد و بازیگر و کارگردانی همچون نیکی کریمی به فکر ساخت مجله تصویری ورزشی در این شبکه می‌افتد از عجایب روزگار است.
این توجیه که چنین برنامه‌هایی مثل بفرمایید شام و آکادمی موسیقی خیلی وقت است که در دنیا و در کشورهای مختلف پخش می‌گردند و ربطی به فلان شبکه ایرانی ندارد یک پاسخ کودکانه و ساده انگارانه است که هم خود آن افراد و هم مردم از آن آگاه هستند. اما به راستی نوک پیکان این اتهام نه به سوی این سازندگان،که به سوی مدیرانی است که نمی‌خواهند بپذیرند که بعضی از این شبکه‌های ماهواره‌ای که حقیقتا نازل‌ترین سریال‌های آمریکای لاتین را به خورد جامعه می‌دهند و باعث پایین آمدن سطح سلیقه تماشاگر ایرانی شده است،به دلیل پخش سوژه‌های ممنوعه،به شدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است و این مدیران به جای پیدا کردن این راه‌حل که دیگر تبدیل به بحران شده است،منکر نفوذ این شبکه‌ها شده‌اند و نتیجه‌اش هم این می‌شود که سازندگان این برنامه‌های کپی‌کاری به راحتی می‌گویند که مجموعه آنها ربطی به فلان برنامه ماهواره‌ای ندارد.کد ۶۲۷
اضافه کردن نظر