سعید رجبی فروتنسایت خبرآنلاین گفتگوی بسیار خواندنی و صریحی را با دکتر حسام الدین آشنا در باره عملکرد صدا و سیما، پیامدهای انحصاری بودن آن و دلایل گرایش مخاطبان به ماهواره ترتیب داده است. متن کامل گفتگو را در اینجا بخوانید و خلاصه و گریده آن را با تلخیص روزانه های سینمایی در ادامه از نظر بگذرانید:
– صداوسیما اگر نگوییم بالفعل ورشکسته است ولی در شرایط بحرانی قرار دارد و این شرایط بحرانی ناشی از یک دوره غفلت طولانی است.
– نتیجه این تأخیر اقداماتیست که امروز اتفاق می‌افتد که می‌توان از آن جمله به تأسیس و راه‌اندازی شبکه‌های به شدت تأمینی و دم‌دستی اشاره کرد. بعضی افراد در صداوسیما تصور نابه‌جایی دارند و فکر می‌کنند اضافه کردن کانال‌های تلویزیونی موجب کسب مخاطب می‌شود. این فرضیه‌ایست که باید اثبات شود. اگر نتوانیم نشان دهیم در دو سال گذشته که رویکرد اضافه کردن شبکه‌های دیجیتال دنبال شده، تعداد کل افرادی که به تلویزیون رجوع می‌کنند بالاتر رفته، از دید اقتصاد کلان رسانه می‌توان گفت که اتفاق بزرگی نیافتاده است.
– از منظر قیمت تمام شده هم می‌توان صداوسیما را ارزیابی کرد؛ میزان بودجه و ساعات برنامه‌های تولیدی صداوسیما مشخص است. وقتی مقدار بودجه را به تعداد ساعت برنامه‌های تولیدی تقسیم می‌کنیم، می‌بینیم صداوسیما یکی از گران‌ترین تولیدکننده‌های تلویزیونی حتی به قیمت دلار آزاد است؛ یعنی در واقع هزینه تمام‌شده محصول رسانه ملی بسیار بالاست.
– اگر ما برای صداوسیما حسابداری واقعی هزینه تمام‌شده انجام دهیم، اعداد خیلی عجیب خواهند بود. بله، من می‌گویم صداوسیما یک شرکت زیان‌ده است که ورشکستگی‌اش را اعلام نمی‌کند. من معتقدم صداوسیما هیچ‌گاه اجازه ارزیابی مستقل از خودش را به کسی نداده است…
– مگر شما در اصل ۴۴ چه کار کردید؟ اصل ۴۴ تصریح دارد که چه چیز دولتی است اما بنا به فرمان رهبری بسیاری امور تغییر کرد. در واقع مصلحت اقتضا می‌کند که ما انحصار صداوسیما را بشکنیم.
– من سازمان صداوسیما را حاکمیتی می‌دانم و به شدت اعتقاد دارم که ما احتیاج داریم یک سازمان رگولاتوری و مقررات‌گذار در این بخش داشته باشیم که اسم آن سازمان، سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است.
– ما به قانونی احتیاج داریم که موضوع رسانه را در کشور تقویت کند نه سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران را. سازمان صداوسیما که به لحاظ فنی هیچ‌گاه از وزارت ارتباطات مهم‌تر نبوده. زیربخش‌های وزارت ارتباطات خصوصی شده است اما در صداوسیما این امکان وجود ندارد. چرا؟ چه آسمانی به زمین می‌آید که صداوسیما اعلام کند که من ۱۰ شبکه خودم را به مزایده می‌گذارم و شرایط شرکت در مزایده را اعلام کرده و یک دفترچه ۴۰۰ صفحه‌ای هم تولید کند که شرایط پخش، تولید و… را در آن توضیح داده باشد و هرکسی هم بخواهد شبکه داشته باشد، بگویند اول یک وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی بگذارید و هر کس خطایی مرتکب شد، جریمه میلیونی پرداخت کند؟
– شما یک سازمانی دارید که خود گوید و خود خندد. خودش دارد می‌گوید که این سریال من ۸۹ درصد بیننده دارد و ۸۷ درصد رضایت داشتند! حاضر نیست متدولوژی‌اش را ارائه کند. حاضر نیست اطلاعاتش را بیرون بریزد. شما بروید مرکز تحقیقات صداوسیما. از دم در راهت نمی‌دهند. حتی اگر راه بدهند، از آنها اطلاعات خام و آخرین پژوهش‌شان را بخواه. چرا منتشر نمی‌کنند؟ به سایت مرکز تحقیقات مراجعه بکنید، از هیچ سنجش آماری مربوط به سازمان حتی یک چکیده ارائه نمی‌کند. نظرسنجی‌هایی که رشد را نشان می‌دهند را تبلیغ می‌کنند، پس نظرسنجی‌هایی که ریزش را نشان می‌دهند، کجاست؟
– صداوسیمای ما یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های رسانه‌ای دنیاست. اراده جراحی چنین سازمان بزرگی از درک بسیاری از مدیران صداوسیما بالاتر است. کسی نیامده صداوسیما را مؤثرتر کند، همه آمده‌اند صداوسیما را توسعه بدهند.
– شبکه پنج برنامه‌ای پخش کرد به نام «مثلث شیشه‌ای» که در زمان خودش بیشترین مخاطب را داشت. این برنامه چه چیز خاصی داشت؟ اما توانست مخاطب جذب کند. شما مسأله‌محور برنامه بسازید، مردم می‌بینند. مگر کسی از جمهوری اسلامی توقع دارد که سکس پخش کند؟
مگر قهوه تلخ سکس دارد؟ نه، ولی خیلی فروخت. چه‌کار کرد؟ یک مقدار سلایق مسؤولان صداوسیما را نادیده گرفته است. من حرفم این است که ما بیاییم و بگوییم مسأله بزرگمان چیست؟
– در عمل چه اتفاقی افتاده است؟ بعد از همه این سال‌ها عرض می‌کنیم آمار می‌گوید که ۵۰ درصد ماهواره می‌بینند. ما همه کار هم کردیم، حتی به پشت‌بام‌های مردم رفتیم اما نتیجه چه شد؟ به نظر جنابعالی، الان که المپیک پخش می‌شود، ما کاهش آمار ببیندگان ماهواره را داریم یا افزایش؟ فکر می‌کنید خرید دیش و رسیور در این دو هفته چقدر بوده؟
– این ۵۰ درصد سبد مصرف رسانه‌ای خود را تعریف کرده‌اند و در آن بخشی از ساعات خود را به دعای سحر، بخشی را به تماشای مسابقات المپیک، بخشی را به تماشای فلان سریال ترکیه‌ای، قدری را به تماشای خبر BBC، سهمی را به خبر بیست‌وسی، بخشی را به دکتر کپی شبکه من‌وتو و… اختصاص می‌دهند. این اتفاقیست که افتاده. در واقع رژیم مصرف رسانه‌ای تغییر کرده است. حالا عرضه‌کننده‌ها زیاد هستند و هر کس برای خودش یک رژیم مصرفی را تعریف کرده است
– صداوسیما باید پاسخ بدهد که تاکنون چه تصویری از رهبری نظام ارائه داده است. ما رهبری را در تلویزیون نزدیک به مردم می‌بینیم، با مردم می‌بینیم یا دور از مردم؟ شما فکر می‌کنید فیلمی را که BBC در مورد مقام معظم رهبری ساخت، نمی‌توان با ساخت ۱۰ فیلم دیگر پاسخ داد؟ چرا کاری نکرده است؟
– اصلاً صداوسیمای جمهوری اسلامی هم بخواهد، نمی‌تواند تمام نیازهای خبری من را تأمین کند، نمی‌تواند نیازهای سرگرمی من را فراهم آورد. شبکه‌هایی که روی نیازهای تخصصی و خاص مخاطبان سرمایه گذاری می‌کنند، می‌توانند تولید شوند. چرا نشوند؟ به چه مجوزی ما می‌رویم و از جیب این ملت پول می‌دهیم تا مردم ۲۴ ساعته فیلم و سریال ببینند؟ به این دلیل من می‌گویم شبکه کابلی راه حل است تا هر کسی می‌خواهد مصرف رسانه‌ای داشته باشد، پولش را بدهد. آن موقع شما ماهواره را جمع کن، چرا؟ برای اینکه می‌گویید ماهواره به شما اجازه دریافت برنامه‌هایی را می‌دهد که پولش را نداده‌اید.کد ۶۱۲
. اقا بده این قدر اخبار و سخنان ضد تلویزیون را منتشر نکن .اونارو مقصر میدونی تو جابجایی
اینم حرفیه!