سعید رجبی فروتن< آنها در شب زندگی می کردند، تبهکارانِ هفت تیر به دست، مجرمان مشهور، سیاست پیشه گان سیاه کار، تیره روزان تبهکار، قهرمانان تنهایی که راه شرّ را برای ادامه ی حیات انتخاب کردند، این چنین بود که درام زندگی آنها با اوج و فرودهای دراماتیک بسیار برای سینما الهام بخش شد. چه بسیار شخصیت های داستانی که خلق شدند تا تماشاگران سینما را با سویه ی تاریک انسان آشنا کند.
< سینمای گنگستری فرم دلپذیری دارد، لباس ها، محیط های تیره و تار، شخصیت های پیچیده و گرافیک تصویری جذاب. پس عجیب نیست که در میان آثار مرتبط با این ژانر برخی از برجسته ترین آثار تاریخ سینما قرار دارد.
< سینما، تجربه ی دلهره آمیز واقعیت های تلخ را در دنیای مجازی به سرگرمی مجاز تبدیل می کند. تجربه ی زیستن در فضاهای مخوف، تیرگی و تباهی، جنگ و خشونت، گلوله و آتش، زندان و زنجیر و… با سینمای گنگستری مخاطب به دنیای دزدها و پلیس ها، به ماجراهای عجیب و غریب و تصمیمات ملتهب وارد می شود و در یک سیر دو، سه ساعته، تماشاگر تجربیاتی می شود که محال است در زندگی واقعی، بدون آسیب با آن روبه رو شود. پس عطش او برای طی یک مسیر خطرناک در زندگی واقعی، در یک سیر ماجراجویانه در دنیای داستانی سیراب می شود. و بدین ترتیب تزکیه ای صورت می گیرد تا ادب را از بی ادبان بیاموزیم.
< سینمای گنگستری دو قطبِ خیّر و شرّ را در معادله ای پارادوکسیکال مطرح می کند. قهرمان و ضدقهرمان در هم ادغام می شوند، اینجا خصایص است که تصمیم می گیرد. عمل جوانمردانه در مقابل ناجوانمردی، خشونت در برابر لطافت، نوعدوستی در تقابل با خودپرستی و این چنین است که دون کورلئونه خلافکار بزرگی است که اعمال و افکارش گاه به حوزه ی قهرمانان تنه می زند. (یادداشت علی معلم در ویژه نامه ماهنامه دنیای تصویر)
< ویژه نامه ی این شماره از مجله دو سوژه دارد، بررسی آثار برجسته ی سینمای گنگستری و خصایص آن و پرونده آی برای شوالیه ی تاریکی نولان. کد ۵۷۴
اضافه کردن نظر