سعید رجبی فروتنمتن کامل مصاحبه با نشریه روزانه اولین جشنواره فیلم های ویدیویی تهران را در پی می خوانید:
۱ ـ آقای فروتن مستقل شدن فیلم‌های بخش ویدئویی جشنواره فجر در قالب جشنواره فیلم‌های ویدئویی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این عمل باعث می شود تا قدر و قیمت این بخش بیشتر شناخنه شود و با متر و میزان مستقلی به ارزیابی آثار پرداخته شود. ضمن آنکه می توان به مرور اهداف مشخصی را تعریف و وضع کرد و به تعقیب وتحقق آنها مبادرت ورزید. یکی از مشکلات در گذشته این بود که در ایام جشنواره همه نگاهها معطوف بخش رقابتی سینمای ایران بود و کمتر علاقه مندی فرصت تماشای فیلم های بخش ویدیویی را می یافت. به هر حال پس از برگزاری اولین دوره جشنواره باید به جمع بندی آنچه گذشت، همت نمود.
۲ ـ با توجه به برگزاری اولین جشنواره فیلم‌های ویدئویی تولید، این نوع فیلم در بین فیلمسازان چه جایگاهی پیدا خواهد کرد و جشنواره چه تأثیری بر آن دارد؟
تولید سالانه صدها فیلم ویدیویی در کشور خبر از آن دارد که ویدیو جایگاه خود را بالنسبه یافته است و البته این دستاورد به واسطه سرمایه گذاری کلان سازمان صدا و سیما از یکسو و بستر مناسب عرضه کارها در شبکه ویدیویی کشور است. بدیهی است اگر فرهنگ استفاده از فیلم در فضای مجازی فراهم شود با احیای رایت اینترنتی فیلم های ویدیویی می توان انگیزه سرمایه گذاری برای تهیه کنندگان را بیشتر مهیا کرد. جشنواره می تواند تا حدی منزلت اجتماعی و تخصصی فیلم های ویدیویی را ارتقا بخشد و با معرفی نمونه کارهای استاندارد فهم عمومی در قبال این پدیده را رفعت بخشد.
۳ ـ این جشنواره نگاه ویژه‌ای به فیلم‌های ویدئویی یک دهه اخیر داشته، ارزیابی شما از فیلم‌های ده سال گذشته این نوع تولید فیلم چیست؟
جا دارد که در نخستین جشنواره نیم نگاهی به کارنامه یک دهه گذشته داشته باشیم و مروری بر سرفصل های قابل تامل آن داشته باشیم. حسن این کار علاوه بر تجدید خاطره و زنده کردن نام و عنوان های برجسته، رصد تحولات کیفی و تکنیکی تولیدات ویدیویی کشور را نیز می تواند در پی داشته باشد.
۴ ـ با توجه به این که اولین دوره برگزاری جشنواره است برای بهبود و بهتر برگزارشدن آن چه پیشنهادی دارید؟
به نظر من باید اهداف این جشنواره بیشتر ناظر بر ارتقای شبکه ویدیویی کشور یا همان شبکه نمایش خانگی باشد. به عبارتی حال که منع قانونی برای تاسیس تلویزیون های خصوصی وجود دارد و تجربه دو سال گذشته نیز نشان داد که اراده ای برای میدان دادن به نمایندگی تلویزیون های فارسی زبان ماهواره ای در ایران وجود ندارد، ظرفیت های رسانه ویدیو در ایران باید بیدار و تقویت گردد و عرصه تازه ای برای بروز خلاقیت های فیلمسازان و برنامه سازان بدل گردد. به نظرم در دوره های آتی می توانیم اختصاصاً سریال های تولید و عرضه شده برای شبکه ویدیویی و نیز برنامه های مختلف ترکیبی و یا نمایشی را بطور جداگانه ارزیابی کرد و انگیزه سرمایه گذاری برای تولید محتوا در شبکه ویدیویی را افزایش داد.
۵- روند تولیدات ویدئویی را از نظر کمی وکیفی در کشور چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در تلویزیون به هر حال در بین انبوه آثاری که تولید می شوند نمونه های قابل اعتنا به چشم می آینداما در بین تولیدات خاص شبکه ویدیویی غلبه با آثار نوعاً کم مایه کمدی و غیر کمدی است. به همین خاطر تاکید دارم که سمت و سوی سیاست گذاری ها باید معطوف کیفیت بخشیدن به تولیدات ویژه شبکه نمایش خانگی باشد. البته اعتقاد دارم ساخت فیلم های ویدیویی ارزشمند از مسیر سینمایی پویا و بالنده، عبور می کند و هر قدر پایه های سینمای ملی با عزم جدی دستگاه های مسئول تقویت گردد، آثار مثبت آن در سایر اشکال تولیدی از جمله ویدیویی نیز متجلی می گردد. پندار غلطی است که تله فیلم می تواند بدیل فیلم سینمایی ایرانی در تلویزیون باشد و با رونق بخشیدن به نمایش خانگی می توان دغدغه کاهش تماشاگران در سالن های سینما را از سر به در برد. بهتر است به یک توافق جمعی برسیم که اولاً سینما مادر همه هنرهای تصویری و مغذی و مقوم تلویزیون، ویدیو و بازی رایانه ای است و در ثانی هر رسانه ای کارکرد و اقتضائات خاص خویش را دارد و بنانیست ادای دیگری را در بیاورند.
۶- با برگزاری جشنواره مستقل برای تله فیلم‌ها از این به بعد رویکرد و نگاه فیلمسازان به تولیداتشان در زمینه ویدئویی چگونه خواهد بود؟
صرف برگزاری یک یا دو جشنواره نمی تواند، سبب تغییر رویکرد و نگرش فیلمسازان بشود. می بایست مجموعه ای از اتفاقات همگن و همبسته به وقوع چنین رویدادی کمک کند. به عنوان مثال تلویزیون متعهد باشد که آثار خوب و پر مخاطبش را قبل از پخش تلویزیونی به شبکه ویدیویی بسپارد تا هم کمکی به رونق شبکه کند و هم فرهنگ خرید کالای فرهنگی را در بین اقشار مردم تسری بخشد. بدین ترتیب تلویزیون می تواند بخشی از سرمایه مورد نیاز ساخت تله فیلم را از محل رایت ویدیویی احیا کند و فرصت های تازه تری را برای اشتغال زایی در زمینه تولید فراهم سازد.
۷- روند تولیدات ویدئویی در بخش مخاطب‌پذیری را چگونه ارزیابی می‌کنید و برای جذب مخاطب برای دیدن تله فیلم، فکر می‌کنید چه اتفاقاتی باید بیفتد؟
به نظرم سخت ترین کار برای ستاد جشنواره همین کار است. باید زمینه حضور سینماگران نامی، ستاره های سینما و تلویزیون ولو کاری در جشنواره نداشته باشند، در سالن های نمایش فیلم مهیا گردد و البته پخش رویدادهای برجسته جشنواره از طریق صدا و سیما نیز کمک موثری به حضور علاقمندان در سالن ها خواهد کرد. کشاندن دانشجویان سینما، تلویزیون، هنرجویان دفاتر انجمن سینمای جوان و آموزشگاه های سینمایی کافی است تا مخاطبان اصلی جشنواره به ندای آن جواب مثبت بدهند.
۸- تولیدات ۱۰ سال اخیر فیلم های ویدئویی در این جشنواره مورد بررسی قرار می‌گیرد نظر شما در رابطه با یک دهه اخیر این تولیدات چیست و الان ما در چه جایگاهی هستیم؟
سوال تکراری است.
۹- چرا در سال‌های اخیر تله فیلم‌ها نتوانسته‌اند به سمت کیفی‌سازی بروند؟
شتاب تلویزیون برای سیر کردن اشتهای پایان ناپذیر آنتن ها از یکسو و کمبود بودجه و اعتبار برای تله فیلم از سوی دیگر کاهش کیفی تله فیلم ها را بدنبال داشته است. در شبکه نمایش خانگی نیز به دلیل فقدان هر گونه تسهیلات، ساخت و کیفیت فیلم ها از رابطه عرضه و تقاضا پیروی می کند. بطوریکه برای بدست آوردن دل مخاطب، استفاده از فرمول های امتحان پس داده نظیر تکرار نقش و تیپ های معدودی از بازیگران مشهور سینما و تلویزیون، ریسک کمتری را به همراه دارد.
۱۰- اگر پیشنهاد یا انتقادی برای برگزاری جشنواره دارید بفرمایید.
در سال آتی بهانه های بیشتری برای تشویق و معرفی ابتکارات صورت گرفته در بخش نمایش خانگی خواهیم داشت و می توان در کنار تولید فیلم ویدیویی به بهترین شیوه های عرضه محصول از حیث کیفیت صدا و تصویر، بسته بندی، تبلیغات محیطی، دوبله و عواملی کاملاً اختصاصی بهای لازم را داد.
اضافه کردن نظر