سعید رجبی فروتناز وقتی که معیار و ملاکی برای فعال بودن موسسات اعلام کردیم، از زمانی که موسسات ملزم شدند حداقلی از عناوین ایرانی را در طول سال تامین و عرضه کنند، امکانی فراهم شد که موسسات فعال از غیر فعال بازشناخته شوند. سال گذشته در چنین ایامی بود که نام سه یا چهار موسسه را که نتوانسته بودند به تعهداتشان عمل کنند و در واقع خود را با آیین نامه تامین فیلم تطبیق دهند، علنا" اعلام کردیم. به بعضی از دوستان برخورد و ادعا کردند این کار باعث می شود نتوانند مطالباتشان را از کف بازار جمع کنند. این عده بر این عقیده بودند که بدهکارانشان جری می شوند و دیگر باید خواب طلب هایشان را ببینند. تذکر وارد بود. سلمنا گفتیم و خطایمان را پذیرفتیم.
کار ارزیابی موسسات را ادامه دادیم اما نتیجه کار را رسانه ای نکردیم. در پایان …
هر چهار ماه؛ دبیرخانه پروانه نمایش با نشان دادن کارت های زرد و قرمز هشدارهای لازم را به موسسات می دهد تا با اقدام لازم جبران مافات کنند. طبق مقررات آنها که نصاب خرید و عرضه فیلم ایرانی را رعایت نکرده باشند؛ از دریافت پروانه نمایش محروم می شوند. در یک سال گذشته جز در مواردی استثنایی و به دلایلی موجه برای مدت کوتاهی با موسساتی راه آمدیم. اما در نهایت پنج موسسه از دور رقابت ها خود به خود خارج شدند. پیش بینی می شود در ارزیابی پایان تیر ماه امسال به همین تعداد موسسات دیگری به دلیل عدم ارائه مستندات خرید فیلم ایرانی؛ موقتا" نیمکت نشین شوند و در وضعیت غیر فعال قرار گیرند.
با مشاهده صف داوطلبان دریافت مجوز موسسه ویدیو رسانه شاید در کوتاه مدت خلاء بیرون رفتن بعضی از موسسات کم کار، از گردونه ی رقابت ها به چشم نیاید و موسسات تازه نفسی جای آنها را پر کنند اما در این میان برای آنکه شبکه از تجارب و سرمایه های انسانی محروم نشود، دوراندیشی، تدبیر و توانایی مدیریت بحران، نزد مدیران موسسات عناصر تعیین کننده ای هستند. بحران هایی نظیر؛ اشباع بازار، کاهش تقاضای موثر، میدان داری رسانه های رقیب، سونامی تکثیر غیر قانونی و عواملی از این دست برای همه موسسات به یک اندازه آسیب رسان است. اما قطعا" موسساتی که توانایی مقابله با چنین مهلکه هایی را دارند، در عرصه باقی خواهند ماند و به راحتی در پایین جدول فانوس به دست نخواهند شد.!
شیوه تازه مشارکت با تهیه کنندگان سینما برای پخش محصول، تسهیم سود نسخه های فروش رفته با نسبت از قبل مشخص شده، یکی از راهکارهایی است که اخیرا" موسسات به آن دست یازیده اند. در این راستا موسساتی برای جلب رضایت تهیه کنندگان، پرداخت حداقلی از گارانتی را به آنها متعهد می شوند. موسسات دیگری با تعدیل نیرو یا اکتفا به خرید حداقل عنوان فیلم ایرانی- سه فیلم در سال- و تشکیل پخش مشترک، سعی کرده اند ریسک حضور در شبکه را تا حد ممکن کاهش دهند. باز پخش محصولات پر مخاطب گذشته از دیگر ترفندهایی است که در دستور کار موسسات قرار گرفته است تا سرانجام سپیده اقبال از پس شب دیجور کنونی طلوع کند و فرج بعد از شدت رخ بنماید.
آری آنان که دل در گروی شبکه دارند و نقد عمر و جوانی خود را در آن گذاشته اند، امیدوارانه به آینده می نگرند و بیش از هر چیز به مردمانی می اندیشند که دل یک دله کنند و برای همیشه پشت پا به فیلم کپی، بزنند و به قدر وسع خویش خریدار محصولات اصلی شبکه شوند.
این روزها در گوش هوش اهالی شبکه، این ترنم جاری است؛ مرد باید که در کشاکش دهر سنگ زیرین آسیاب باشد.
اضافه کردن نظر