سعید رجبی فروتنواقعیت را بخواهم بگویم فیلم سینمایی«قصر شیرین» را نتوانستم در یک جلسه ببینم و از پای فیلم بلند شوم. شاید اگر کس دیگری غیر از «میرکریمی» بود ترجیح می دادم قید تماشای ادامه فیلم را بزنم و آن را به لیست فیلم هایی که ناتمام گذاشته ام بیفزایم. به هر حال در سه جلسه موفق به تماشای این فیلم ۸۲ دقیقه ای شدم و نظر اولم در مورد فیلم تغییر نکرد.
«قصر شیرین» فیلم متوسطی از فیلمسازی است که کار خوب از او کم ندیده ایم اما نمیدانم چرا فیلم های اخیر این فیلمساز توقع ما را برآورده نمی سازد. این درست که «میرکریمی» تمرکزش را بر هسته خانواده گذاشته است و با توجه به تلاشی خانواده ها و آمار بالای طلاق در جامعه کار او را باید قدر دانست اما مطلب این است که «میرکریمی» در گسترش داستان فیلم هایش قدری خست به خرج می دهد و دوست ندارد شاخ و برگ بیشتری به قصه هایش بدهد تا متناسب با آن تنش های بیشتر و عمیق تری در فیلم هایش خلق شوند.
«قصر شیرین» بیننده را به یاد فیلم های اصطلاحا «کانونی» می اندازد. منظورم فیلم هایی است که در دهه های پنجاه و شصت در امور سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با محوریت بچه ها ساخته می شد و سر و شکل یکسانی داشتند و سلیقه تحمیلی مدیریتی مشابهی در ساخت آنها پیدا بود. در «قصر شیرین» هم این کودکان هستند که تحول شخصیتی ر ا برای بزرگ ترها رقم می زنند و بطور مشخص پسربچه خانواده پدرش را به تجدید نظر در رفتارش وامی دارد. همان پسر بچه ای که به رغم رابطه سردی که پدر با او دارد، دلسوز پدر است، سیگارهای او را از پاکت سیگار به دور می ریزد تا زیان کمتری متوجه او شود و در حین رانندگی هم خلاف های او را آیینه وار به پدرش تذکر می دهد و حتی محل حضور (لوکیشن)پدرش را برای دایی هایش می فرستد تا یکبار برای همیشه فرار موش و گربه ای آنها خاتمه یابد.
برای فیلمساز اهمیت ندارد که چطور پسر بچه چنین جنم و شجاعتی را یافته است و نقش مادر، پدر یا هر کس دیگری در وام و پرورش چنین شخصیتی چه بوده است آنچه مهم است آن است که پسر با بلوغ فکری زود رسش پدر را از گردابی خودساخته رهایی دهد. بیننده نه تنها همسر اول مرد با بازی «حامد بهداد» را نمی بیند بلکه در فلاش بک و اطلاعاتی که از او دریغ می شودهم نمی فهمد که مشکل مرد با زن اولش چه بوده است. در قوانین مربوط به نگهداری زندانیان مرد متاهل، معمولا ملاقات های شرعی و مرخصی به آنان داده می شود و آنطور که نیست که زن و مرد از سرنوشت یکدیگر برای مدت طولانی بی خبر باشند.
«قصر شیرین»در منطقه و استانی دور از مرکز تولید شده است و به این خاطر با تنوع لوکیشن و چشم اندازهای زیبای از رشته کوه زاگرس پرغرور، نیاز بصری بیننده را ارضا می کند.با این حال باید گفت: بنای«قصرشیرین»رویایی نیست
اضافه کردن نظر