دور دور زنان فیلمساز

عرضه تقریباً همزمان دو فیلم از سینماگران زن کشور در شبکه نمایش خانگی در این روزها، بار دیگر توانایی های مثال زدنی زنان سینماگر ایرانی را به نمایش گذاشته است. بعد از دو فیلم «ملی و راه های نرفته اش» و «دختر عمو پسر عمو»، دو فیلم «صفر تا سکو» و «مادرانه» در قالب نسخه فیزیکی و اپ ها و سایت های ویدیو محور در بازار ویدیوی ایران عرضه شده اند.

فیلم مستند «صفر تا سکو» ساخته «سحر مصیبی» هم در اکران و هم در نمایش خانگی این قابلیت را دارد که به خاطر موضوع جسورانه، نگاه ها را به خود جلب کند و ضرورت سرمایه گذاری برای توسعه ورزش زنان را چه در شکل همگاانی و چه قهرمانی به مسئولان گوشزد کند.

بسیاری از کسانی که ورزش را بصورت تخصصی دنبال نمی کنند، شاید برای اولین بار با سرگذشت خواهران منصوریان در برنامه تلویزیونی «ماه عسل» آشنا شدند و در دل اراده و پشتکار این سه خواهر شهرستانی را تحسین نمودند. «مصیبی» کارگردان «صفر تا سکو» علاوه بر اینکه پرده از راز و رمز موفقیت های بین المللی خواهران منصوریان برداشته است، در کارگردانی به گونه ای عمل کرده است که خواهران منصوریان بسیار راحت جلوی دوربین حاضر شوند و زندگی واقعی شان را بازی کنند. «صفر تا سکو» نگاه ترحم آمیزی به خواهران منصوریان ندارد؛ و کوشیده است راوی صادقی برای رنج ها و مرارت ها و تلخی ها و شیرینی هایی باشد که این سه زن سمیرمی با تمام وجود آنها را چشیده اند و در نهایت برسکوی قهرمانی تکیه زده اند.

ویژگی دیگر فیلم «صفر تا سکو» آن است که مردم برای اولین بار مسابقات خواهران منصوریان را در قاب تصویر می بینند؛ چون پخش مسابقات زنان با ضوابط پخش تلویزیون تطابق ندارد. با این حال مصیبی با شناخت معیارهای ممیزی در سینما و نمایش خانگی به خوبی از عهده انجام کار برآمده است و شور و احساسات زنانه ورزشکاران ایرانی را در رقابت با رقبای خارجی به زیبایی به نمایش گذاشته است.

دومین فیلم زنانه شبکه«مادری» است که فیلمساز یزدی سینمای ایران «رقیه توکلی» آن را ساخته است. بعد از «نرگس آبیار» این دومین فیلمساز زن یزدی است که با اعتماد به نفس تمام می خواهد قصه های زنانه را با رویکری واقع بینانه و نه از موضعی صرفاً جانبدارانه و جنسیتی روایت کند. «توکلی» بر خلاف «آبیار»که قصه نویسی را شگرد دارد و به همین خاطر حفره های زیاد و گل درشتی در فیلمنامه کارهایش دیده نمی شود، در «مادری» سطح کارش را از ساختار تله فیلم گونه ، فراتر نبرده است. «توکلی» در «مادرانه» ملودرامی تلویزیونی را سرانداخته است و پرداخت داستانی و اجرای او با قاب سینما و پرده بزرگ فاصله زیادی دارد. «توکلی» در فیلم های بعدی اش باید بازی گرفتن از بازیگران حرفه ای را جدی بگیرد و بداند مادام که او از بازیگران نقش درخوری را طلب نکند، بازیگران کمک زیادی به او نمی کنند.