سعید رجبی فروتنشبکه نمایش خانگی ۲-۳سالی است که در کشور ما رونق گرفته. در ابتدای پیدایش‌اش، شبکه نمایش خانگی فقط فرصتی بود برای اینکه فیلم‌هایی که در زمان اکران دیده نشده بودند، در اختیار مردم قرار بگیرند. از طرفی امید این بود که با پخش قانونی فیلم‌های اکران شده، جلوی قاچاق سی‌دی و دی‌وی‌دی آنها گرفته شود. شبکه نمایش خانگی، همین‌طور بزرگتر شد و حوزه وظایفش هم گسترده‌تر. کار به جایی رسید که شبکه نمایش خانگی در حوزه فرهنگ تبدیل به یکی از مهم‌ترین منابع اقتصادی و کسب درآمد شد. موسسه‌های زیادی در این محدوده شروع به فعالیت کردند و حتی تصمیم بر این گرفته شد که محصولاتی ویژه شبکه نمایش خانگی تولید شود. اول از فیلم‌های کمدی شروع شد. همان کمدی‌هایی که به شانه تخم‌مرغی معروف شدند. این‌ها فیلم‌هایی بودند که استانداردهای حضور در سینما را نداشتند و تنها از حضور بازیگران کمدی موردعلاقه مردم بهره‌مند بودند اما تولیدات شبکه نمایش خانگی به یکسری آثار کمدی و سخیف محدود نماند. محمدحسین لطیفی برای اولین‌بار دست به یک تولید بزرگ در مدیومی غیر از سینما و تلویزیون زد. «قلب یخی» که به سبک سریالهای خارجی چون «لاست» و «24» در چند فصل ساخته شد، از بازیگران چهره‌ای چون نسرین مقانلو، الناز شاکردوست، آشا محرابی و امین حیایی استفاده کرد. فصل یک مجموعه خیلی مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت اما مشکلات مالی که برای «قلب یخی» به وجود آمده بود، تولید و پخش آن را دچار تعویق کرد. این شد که داستان از دست مردم در رفت و با وجود آنکه سریال بالاخره تا پایان داستان در فصل دوم توزیع شد، اما دیگر تاثیر قسمت‌های اول را نداشت. مهم‌ترین چهره شبکه نمایش خانگی هم که مهران مدیری با «قهوه تلخ» است. مجموعه‌ای که بسیار موفق کارش را شروع کرد اما به دلیل مشکلاتی که این بار با وزارت ارشاد پیدا کرده بود، تولیدش متوقف شد. «قهوه تلخ» نمونه بسیار خوب تولیدی برای شبکه خانگی بود. دلیل توقف آن هیچ‌گاه مشخص نشد اما اخیرا اخباری منتشر شده که قرار است مشکلات این سریال برطرف شود و به زودی دوباره در اختیار مردم قرار گیرد.
شبکه نمایش خانگی یک فرصت برای دست‌اندرکاران سینما و تلویزیون ایران است. می‌تواند هم راهی به سمت خصوصی شدن باشد و هم موفقیت ساخت برنامه‌هایی چون «بفرمایید شام ایرانی» نشان می‌دهد که می‌تواند از نظر مالی هم به بخش فرهنگی کمک کند. جدیدا هم زمزمه‌هایی مبنی بر ساخته شدن «هفت» برای نمایش خانگی به گوش می‌رسد که می‌تواند تولیدات این شبکه را وارد فاز جدیدی کند کد خبر ۳۱۴ .
در اینجا لازم است به یکی از تمایزات شبکه نمایش خانگی در ایران با بقیه دنیا (بر اساس همان عبارت قدیمی "همه چیزمان باید به همه چیزمان بخورد" که برخی ظریفان آن را "به هیچ چیزمان به هیچ چیزمان نمی خورد" تغییر داده اند) توجه شود.
در تمام دیگر کشورهای دنیا تقریباً به ندرت محصولی صرفاً برای شبکه نمایش خانگی تولید می شود و این عرصه فقط محل عرضه عناوین سینمایی و یا در بهترین حالت عناوین شاخص تلویزیونی است که نمونه سریالهای خارجی ذکر شده در مطلب بالا هم همگی از این زمره اند. ولی در ایران عزیز ما به دلیل اختلاف نظر و گاه تفاوت سلیقه حاکم بر عرصه های مختلف فرهنگی کار به جایی رسیده است که نه فقط بخش عمده ای از عناوین سینمایی تنها محل عرضه شان به جز سالنهای سینما، شبکه نمایش خانگی است و عملاً برای پخش تلویزیونی مجالی نمی یابند، بلکه قشنگ تر از آن این که سریال ویژه شبکه نمایش خانگی هم تولید و پخش می شود. جالب تر این که رسانه سیمای ملی هم به این محصولات عجیب به چشم رقیبی نگاه می کند که حاضر نیست هیچ توجهی(حتی در قالب خبری) به آنها جلب شود.
نکته اضافی هم این که به جز میهن عزیز ما تنها در افریقا یک کشور (شاید نیجریه) و در آسیا هم یک کشور (فیلیپین) وجود دارند که تعداد زیادی (حدود هزار عنوان) فیلم در سال تولید می کنند که بیشتر محل ظهور و بروزشان شبکه نمایش خانگی است.