سعید رجبی فروتنبعد از توزیع فیلم «فصل نرگس» ساخته «نگار آذربایجانی»، حالا نوبت به «غزاله سلطانی» رسیده است تا دغدغه های ذهنی ورود به سی سالگی را که برگرفته از تجربیات و حس و حال شخصی خودش هست، با فیلم«پرسه در حوالی من» راهی بازار نمایش خانگی کند تا شاید زنان و دختران سی ساله تنها با او و خیالاتش همدلی کنند.
در «فصل نرگس» با تعدادی داستان و شخصیت روبرو هستیم که به طور موازی روایت می شوند تا پس از روبرو شدن با شخصیت های متعدد و داستانک های نو به نو، سطح توقع مان را از فیلمساز برای پرداخت عمقی به شخصیت های و روابط آنها تعدیل کنیم و در پایان با فرجام و پایان بندی خوش داستان، کم و کاستی های فیلمی در اصل تلویزیونی را از یاد ببریم.
در فیلم «پرسه در حوالی من» تمرکز خوشبختانه بر روی شخصیتی واحد به نام «سایه» است. «سایه»با بازی «مهراوه شریفی نیا» نمادی از دخترانی است که خواسته یا ناخواسته ازدواج شان به تاخیر افتاده است. دختری که از یکطرف دلشوره و نگران افتادن در بند تعلقات عاطفی یک مرد را دارد و از سوی دیگر بیمناک از تکرار شکست عشقی است. با این حال این احتیاط و دوری از جنس مخالف مانع از آن نیست که حس مادرانگی در وجود «سایه» او را راغب به داشتن فرزند نکند. «علیزاده» در نخستین فیلمش که تنه به فیلم های روانشناختی می زند، گلیم داستانی را که سرانداخته است، بهتر از «نگار آذربایجانی» از آب بیرون می کشد و تماشای فیلم بویژه برای زنان حس مطبوعی را ایجاد می کند.
عرضه زود هنگام فیلم «خانه دختر» ساخته « شهرام شاه حسینی» می تواند سه گانه زنانه شبکه را در این هفته ها تکمیل کند تا زنان اطمینان حاصل کنند به رغم دایره محدود سوژه ها در سینمای ایران، زنان در سینما کماکان می توانند در مقابل دوربین، پشت دوربین و نیز در فیلمنامه ها نقش شخصیت های اصلی و فرعی را بر دوش بگیرند.!.
نام کارگردان فیلم غزاله سلطانی میباشد. غزاله علیزاده نویسندهی مشهوری بودند