سعید رجبی فروتنروزگاری که در کلاس های انجمن سینمای جوانان، تصویری نویسی و فیلمنامه نویسی را تدریس می کردم از هنرجویان خواستم فیلمنامه کوتاهی را بنویسند که داستان آن فقط از طریق دست های شخصیت ها بازگو شود و چهره و دیگر اندام های شخصیت را نبینیم. حاصل کار یکی از هنرجویان نسبتاً خوب از آب در آمد و در جشنواره ملی سینمای جوان سال ۱۳۷۳ با عنوان «دست های او» موفق به دریافت جایزه بهترین تجربه اول شد.
فیلم ۳۱۶ ساخته «پیمان حقانی» هم که این روزها به همت موسسه رسانه فیلمسازان در شبکه نمایش خانگی توزیع شده است، ساختاری مشابه فیلم «دست های او»ساخته هنرجوی شهرستانی دیروز سینمای جوان دارد. با این تفاوت که در فیلم ۳۱۶ این بار داستان فقط از طریق نشان دادن پا و کفش بازیگران روایت می شود و حوادث و فراز و نشیب هایی که یک زن محور آنهاست فقط به مدد نماهایی از پای شخصیت و پای دیگران به تصویر کشیده می شوند و البته خیلی از موقعیت هایی را که فیلم نشان نمی دهد، بیننده باید با تخیل خود آنها را در ذهن بسازد. فیلم تجربی ۳۱۶ نخستین نمونه از نوع خود در تولیدات تصویری کشورمان است که به عنوان فیلم اول نظر منتقدان را بالنسبه به خود جلب کرد.
۳۱۶ از تلویزیون های کشورهای مالزی و استونی پخش شده است و چند جایزه جهانی را هم به تالار افتخاراتش برده است. ۳۱۶ در دومین جشنواره فیلم های ویدیویی یاس جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرده بود.
اضافه کردن نظر