دست به عصا چرا؟

در این یادداشت(اینجا) گفته بودم که ظرفیت های سامانه های ویدیوی درخواستی، می تواند در خدمت تهییج و شور انتخاباتی در مردم، معرفی برنامه های نامزدهای انتخاباتی، نمایش مستندها و ویدیوهای آنها قرار گیرد.

رصد دوباره محصولات این روزهای شبکه نمایش خانگی و فضای مجازی خوشبختانه به کشف دو اثر منتهی شد. اولی برنامه ای تحت عنوان «نامزد بازی» با اجرای «شقایق دهقان»است. برنامه «نامزدبازی» فضایی طنز دارد و با رویکردی کاملا اجتماعی به موضوع مهم این روزها یعنی انتخابات ریاست جمهوری می‌پردازد. گزارش‌های مردمی با فضایی سرگرم کننده، دوبله فیلم‌ها به صورت طنز و مسابقه پیامکی از بخش‌های متنوع و طنز این برنامه است. به جز «شقایق دهقان» که مجری این برنامه است، «ایمان احمدی» به عنوان کارگردان، «احسان ابراهیمی» نویسنده و «فرهاد پورخوشبخت» نیز به عنوان تدوینگر در آن حضور دارند. «نامزد بازی» یک برنامه اینترنتی ۲۰ قسمتی است.

این برنامه ۱۲ تا ۱۴ دقیقه ای هر شب از طریق سامانه fam.ir و پیج اینستاگرام Namzad.bazi@در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.  تاکنون هفت قسمت از این برنامه طنز پخش و منتشر شده است

دومین عنوان را باید در سبد محصولات نمایش خانگی جستجو کنید و به دنبال فیلم ویدیویی«ترمینال غرب» با زمان ۷۲ دقیقه بگردید. این فیلم در لوای داستانی کم جان، نگاهی انتقادی به توافق برجام دارد که موجب توقف و تعطیلی پاره ای از پروژه های تحقیقاتی در زمینه دانش هسته ای شده است؛ بطوریکه سرخوردگی و اشتغال نیروهای متخصص در سایر بخش های غیرمرتبط  را به همراه داشته است. توزیع این فیلم در آستانه انتخابات، موید فضای باز سیاسی و سعه صدر دولت مستقر است اما این سوال در اذهان نقش می بندد که چرا عرضه سریال «عالیجناب» در شبکه نمایش خانگی که اتفاقاً آن هم به موضوع انتخابات و رقابت نامزدها اشاره دارد، به مصلحت دانسته نشده است.!؟

در شرایطی که نامزدها طی سه دوره مناظره به قدر کافی یکدیگر را مشت و مال دادند و از خجالت هم درآمدند و بعضی از آنها در سیاه نمایی راه افراط را پیمودند و ۹۶ درصد از مردم را تحت انقیاد چهار درصد دیگر دانستند، چه جای نگرانی از عرضه سریالی که مخاطبان اندک اما فهیمی را می توانست به خود جذب کند.!این محافظه کاری و احتیاط را چگونه می توان توجیه نمود.؟