تمشک طلایی

تا قبل از انتشار ادامه داستان پخش به عنوان یک میان برنامه، بد ندیدم موضوعی را با شما در میان بگذارم. شبکه خبر سیما در روزهای گذشته پخش سلسله برنامه هایی را در باره استحاله از طریق سینمای سلطه آغاز کرده است. در این برنامه ترکیبی، در لابلای نمایش صحنه هایی از سریال های پر مخاطب آمریکایی در این سالها، گفتگو هایی هم با کارشناسان و صاحب نظرانی صورت گرفته است که تامل در قسمت هایی از سخنان آنها یا گفتار متن فیلم(narration) جدا" جای تعجب دارد. نویسنده برنامه معتقد است یکی از دلایل ساخت و پخش سریال فرار از زندان انحراف افکار عمومی جهانیان از وضعیت زندان های آمریکا و بویژه رسوایی زندان گوانتانامو است.! اینکه ایشان با کدام قرینه یا مشابهت به چنین رهیافتی دست یازیده است، البته بر ما پوشیده است و نویسنده نسبت و رابطه ای بین داستان تخیلی سریال و محلی که مخصوص نگهداری زندانیان متهم به همکاری با القاعده است، تا پایان برنامه برقرار نمی کند. به نظرم رسانه های منتسب به نظام سلطه در کار خود آنقدر استاد هستند که مجموع اخبار و گزارش های مرتبط با گوانتانامو  را به سبک و استیلی پژواک دهند که مخاطب را بفریبد و هیچ دلسوزی و شفقتی را نسبت به زندانیان متهم به اعمال تروریستی روا مدارند. ظاهرا" در تاویل و تفسیر نویسنده برنامه، تنها وجه شبه در این همانند سازی عنصر مشترکی به نام زندان در نظر گرفته شده است! غافل از آنکه هر گردی گردو نیست. با این استدلال برای بسیاری از فیلم هایی موسوم به ژانر فرار از زندان که عموما" آمریکایی هستند(فرار بزرگ،پاپیون،الکاتراز،فرار از گولاک و …) باید در همان مقاطع زمانی به دنبال زندان های از نوع گوانتانامو گشت و نیت سازندگان از ساخت چنین فیلم هایی را فریب افکار عمومی نسبت به پاره ای از رخدادهای بیرونی دانست. همچنین نگاهی به متن نظرات نسبتا" عمیقی که از این سریال به دست داده شده است، ردی از دیدگاه و ادعای نویسنده گفتار متن برنامه را نشان نمی دهد. مگر آنکه گاهی برای همسویی با پاره ای از جریانات سیاسی روز، به برخورد شکلی روی آوریم و اصطلاحا" تابع مد روز شویم.

عکس تزیینی است

در همین برنامه علیرغم شور سیاسی نویسنده برنامه، یک کارشناس ناخواسته آب پاکی به روی دست برنامه سازان می ریزد و رو به دوربین برنامه می گوید؛

ببینید! هدف از ساخت این فیلم و سریال ها سرگرم کردن مردم است. به حدی که اگر مهمانی وارد خانه ما شد به او بی اعتنایی کنیم  یا اصلا" متوجه حضور او نشویم.

 آنچه کارشناس محترم می گوید نه در باره سریال های مورد بحث بلکه اصولا" برای همه برنامه های سرگرم کننده تلویزیون در عصر حاضر مصداق دارد. اگر از سینما و تلویزیون به رسانه های جادویی تعبیر می شود، ناظر به همین قدرت سحر و سرگرم کنندگی آنهاست. به این ترتیب اگر هنوز مانند غربی ها تولیدات تاثیر گذار و جهانی نساخته ایم  و هنوز جز نقد و بررسی تئوریک آثار هدفمند و زهر آلود آنها، در عمل فیلم یا سریالی را در  جواب به انبوه محصولات کمپانی های تحت حمایت صهیونیست ها به نمایش نگذاشته ایم، شاید یکی از دلایل آن نشناختن کامل زبان رسانه و استفاده نادرست از آن باشد. پس اجازه بدهید به رسم هفته نامه محبوب جوانها، یک تمشک طلایی به خاطر این قسمت از برنامه فوق به سازندگان آن اهدا کنیم.