سعید رجبی فروتن«حکایت عاشقی» ساخته احمد رمضان زاده، آخرین فیلمی است که مرحوم بهمن زرین پور در آن به ایفای نقش پرداخت. زرین پور در سی و سومین جشنواره فیلم فجر به خاطر بازی در «حکایت عاشقی» که این روزها زینت بخش پیشخوان های فروش در مراکز عرضه شده است، نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که البته به دریافت دیپلم افتخار آن نائل شد. از او نقل است که گفته بود: «زمانی که از طرف مسعود جعفری جوزانی پیشنهاد بازی در این فیلم به من داده شد به دلیل اینکه سال ها از عرصه بازیگری در سینما دور بودم با دقت و وسواس زیادی فیلمنامه را مطالعه کردم و به نظرم کاری بسیار خوب و قابل تحسین آمد؛ چرا که فیلمنامه نویس با ریزبینی و نکته سنجی و با وفاداری به محوریت دفاع مقدس نگاه تازه ای نسبت به جنگ در روایت داستان داشت که مرا مجذوب کرد.»
به زعم زرین پور: «حکایت عاشقی یکی از معدود فیلم های حوزه دفاع مقدس است که به معنای واقعی کلمه خشونت در آن به تصویر کشیده می شود اما فیلمساز در کنار این خشونت و وحشی گری نیروهای بعثی که منجر به بمباران شیمیایی «حلبچه» شد نگاهی شاعرانه و لطیف دارد که نمونه آن را کمتر در فیلم های دفاع مقدسی شاهد بوده ایم؛ فیلمساز به خوبی در این فیلم مسأله مهم «عشق» و «ازدواج» در دوران جنگ را مطرح می کند و همین باعث می شود تا طیف های مختلفی از مخاطبان با سلایق و دیدگاه های گوناگون بتوانند داستان فیلم را باور کرده و ضمن همذات پنداری با شخصیت ها از تماشای این اثر لذت ببرند.»
با این توصیفات «حکایت عاشقی» نگرفت و در اکران به هر دلیل طعم شکست را چشید. منتقدان مشکل فیلم را در آن دانستند که نه عاشقانه است و نه دفاع مقدسی! منتقدی با لحن تندی گفته است: «سوالی که بعد از تماشای حکایت عاشقی به ذهن می‌رسد این است که اگر فقط قرار بوده داستان یک معشوق و دو عاشق روایت شود، چرا بستر حساس و مهم یکی از تأثیرگذارترین رخدادهای جنگ برای این منظور برگزیده شده؟ و اگر هدف روایت فجایع انسانی رخ داده در حلبچه و تأثیرگذاری بر مخاطب بوده، چه لزومی به طرح چنین خط قصه‌ی مضحکی بوده است؟»
نخستین تجربه سینمایی احمد رمضان زاده را باید مستقل از نظر دیگران و به اعتبار تهیه کننده کار بلدش مسعود جعفری جوزانی دید و رنج مصیبت دیدگان فاجعه حلبچه را از دید دوربین آنها به نظاره نشست. هفدهمین فیلم ایرانی سال تامین مشترک سوره و هنرنمای پارسیان است.
اضافه کردن نظر