سعید رجبی فروتنفیلم های گس و شکاف اولین ساخته های کیارش اسدی زاده به ترتیب در نمایش خانگی و سینما بطور همزمان به نمایش درآمده اند. گس فیلم اول اسدی زاده در گروه هنر و تجربه و با مخاطب محدود و خاصی امکان نمایش یافت و حالا فیلم دوم او شکاف این شانس را دارد که در یکی از گروه های شش گانه سینمایی به اکران عمومی درآید. وقتی فیلم دوم این کارگردان از حلقه محدود مخاطبان هنر و تجربه بدر آمده و راهی به اکران عمومی یافته است، یعنی اسدی زاده راه خود را برای برقراری ارتباط با مخاطب عام در دو سال گذشته هموارتر کرده است. اسدی زاده اگر برای فیلم اولش حتی پروانه ساخت هم دریافت نکرد برای فیلم دومش دو تهیه کننده قدر را در پشت سر دارد، فصل مشترک هر دو فیلم اسدی زاده شهری و معاصر بودن آنهاست. شکاف و گس در ژانر درام اجتماعی طبقه بندی می شوند و هر دو فیلم مضامین تلخی را در روابط و مناسبات شخصیت ها تنیده اند.
هر قدر در گس خیانت و کزتابی های اخلاقی در روابط زنان و مردان مشهود است، در شکاف سویه دیگری از روابط انسانها یعنی بچه و نسلی که باید در دامان پر مهر پدران و مادران پرورش یابند، دستمایه کار قرار گرفته است. اسدی زاده با فیلم هایش همان راهی را می رود که بسیاری از سینماگران جوان در این سالها طی می کنند. فیلم هایی ارزان و واقع نما با گوشه چشمی به سینمای فرهادی. بی شک ادامه این پویش ولو خلاقه جز دلزدگی برای مخاطبان اندک سینما ثمر دیگری در بر ندارد.
اضافه کردن نظر