سعید رجبی فروتن
به مناسبت ورود «کودک و فرشته» به شبکه نمایش خانگی
کوچک زیباست!
محمد قمی
حکایت غریبی است و نه البته عجیب! اینکه فیلم های سخیف و مبتذل و ولنگار و اباحه گرا، با حضوری پررنگ به روی پرده می روند و از آن سو، فیلم های معدود و محدود ارزشی و نجیب، در مظلومیت می آیند و در محرومیت می روند.
این حکایت امروز سینمای ماست. چرا؟ و چگونه؟ چه کسی مسئول این وضعیت است؟ چه کسی پاسخگوست؟ از که باید پرسید؟ یقه که را باید گرفت؟!
یکی از این فیلم های نحیف و نجیبی که شرحشان رفت، فیلمی است در حوزه دفاع مقدس و به نام کودک و فرشته.
فیلم سینمایی «کودک و فرشته» ساخته مسعود نقاش زاده اخیراً وارد شبکه نمایش خانگی شده است. این فیلم در زمان اکرانش به شدت دچار اجحاف شد و فیلم ابدا آن طور که باید و شاید و به آن اندازه که حقش بود، دیده نشد؛ در حالی که به عقیده نگارنده «کودک و فرشته» یکی از بهترین ها و ارزشمندترین های سینمای سال های اخیر ایران در ژانر دفاع مقدس است.
فیلم قصه مقاومت جانانه رزمندگان و مردم شهر خرمشهر طی روزهای سهمگین و دهشتناک محاصره و اشغال است که در بستر این واقعه مهم و خطیر تاریخی، روایت گر یک درام ساده و کوچک اما دوست داشتنی و دیدنی است.
«کودک و فرشته»، علاوه بر همه این ها از نقاط قوت درخشانی هم برخوردار است که شاید مهم ترینش ساختار خوب و میزانسن های قابل قبول و دیدنی آن باشد. برای نگارنده، قدری قابل تأمل و تعجب برانگیز بود وقتی با فیلم «کودک و فرشته» به عنوان فیلمی مهجور و گمنام روبه رو شد؛ اما در ادامه، خود را در حال مشاهده یکی از بهترین تجربه های اخیر سینمای ایران یافت.
این فیلم شاید همه چیز خود را مرهون دو نکته و دو مؤلفه مهم باشد: اول آنکه به یک قصه و روایت اخذ شده از سال های دفاع پایبند است و دوم اینکه به شدت تلاش می کند خود را در فضای سینمایی متناسب و مماس با نرم افزار و سخت افزار قصه اش نگه دارد و این همان رمز موفقیت «کودک و فرشته» است؛ فیلمی که نه در داوری ها آنچنان که باید و شاید قدر دید و نه در اکران در جایگاه واقعی و در خورش قرار گرفت و نه توسط رسانه ها حمایت شد و اینکه این امید باقی است که فیلم در عرضه نمایش خانگی تا آنجا که ممکن است، مورد توجه قرار بگیرد و دیده شود.
البته این قصه پرغصه محدود به فیلم «کودک و فرشته» نیست و فیلم های دیگری نیز طی سال های اخیر دچار چنین موقعیت و فضایی شده اند و حق آنان آن طور که شایسته شان بود ادا نشده است، اما شاید در این میان «کودک و فرشته» یکی از نجیب ترین و در عین حال مظلوم ترین این نمونه ها باشد.
اما به لحاظ ویژگیهای ساختاری و قابلیت های ارزشمند بصری می توان به چند نکته درباره این فیلم اشاره کرد: بازی بازیگران و نابازیگران فیلم به شدت دیدنی است و به شکل ستایش برانگیزی کنترل شده و خوب از آب درآمده است؛ ضمن آنکه این بازی ها در کنار جلوه های میدانی گیرا و جمع جور فیلم تمام تلاش خود را در راستای فیلم نامه خوب فیلم، در خدمت روایت کلی اثر قرار داده و توانسته ریتمی مناسب به فیلم ببخشد و نهایتاً از اثربخشی خوبی در مواجهه با مخاطب بهره مند گردد. کیهان ۱۲ آذر ۹۰
اضافه کردن نظر