سعید رجبی فروتناولین بار نیست که معدودی از اهالی سینما عرضه نسخه ویدیویی فیلم ها را در سوپر مارکت ها و مغازه های محلی مورد شماتت قرار داده و آن را وهن هنر و هنرمند می دانند. فصل مشترک انتقاداتی از این دست آن است که فرد منتقد پیشنهاد یا بدیلی برای عرضه به تعبیر آنها آبرومندانه فیلم ها ارائه نمی دهد.
بارها تصریح شده است که در غیاب فروشگاههای مدرن عرضه محصولات فرهنگی در کشور، برای در دسترس قرار دادن فیلم و ایجاد فرهنگ خرید نسخه اریژینال آن، استفاده از ظرفیت فروشگاه ها و مغازه های خواربار فروشی ، تمهید و راهکار بدی به نظر نمی رسد. بدیهی است مادام که بطور طبیعی شرایط برای راه اندازی فروشگاه هایی با کارکرد صرفاً فرهنگی (کالا و خدمات فرهنگی) فراهم نگردد و تاسیس آن عملی مقرون بصرفه ارزیابی نشود، باید به وضع موجود دلخوش بود و پیوند اقشار مردم با تولیدات سینمای ایران را حداقل از طریق ویدیو حفظ کرد. در همین ارتباط خانم فرشته طاهر پور تهیه کننده سینما در گفتگویی چنین گفته است:
"شرایط کنونی موسسه‌های ویدیویی را بسیار توهین‌آمیز می‌دانم. نگاهی به ویترین عملکرد این موسسات روی شیشه بقالی‌ها، نشان می‌دهد که بیش از هرچیز به توزیع انیمیشن‌های خارجی و تله فیلم‌های کمدی و سخیف با حضور ستاره‌های تلویزیونی و سینمایی، تمایل دارند و نقش اصلی این رسانه را در حمایت از تولیدات سینمای اجتماعی ایران به کلی از یاد برده‌اند. برای خرید حقوق ویدیویی فیلم‌های سینمایی هم فقط حاضرند بصورت مشارکتی و بدون تقبل کمترین ریسک، قرارداد ببندند.
این تهیه‌کننده و نویسنده «زن دوم» تصریح کرد: از طرف دیگر وقتی این شرکت‌های نمایش خانگی، فیلمی را توزیع می کنند، حتی اگر خودشان هم تخلفی در مورد حوزه پخش آن در ایران و خارج نداشته باشند، یک هلوی پوست کنده به دست شبکه‌های ماهواره‌ای ایرانی می‌دهند که با پخش بلافاصله آن فیلم، هرگونه بازار احتمالی دیگری برای فیلم را بسوزانند. به هرحال با توجه به گستردگی سایه سیاه بازار قاچاق در ایران و خارج و با توجه به اینکه این موسسات برای خریداری رایت فیلم‌های سینمایی مدام دم از نداشتن بودجه می‌زنند، به نظر من چالش بزرگی در این زمینه پیش روی دکتر ایوبی است که خروج از آن، حتی نسبت به سامان بخشی شرایط بیمار اکران، از اولویت و فوریت بیشتری برخوردار است.
فرشته طائرپور در پایان به ایسنا گفت: این منصفانه نیست که بار همه‌ی ریسک‌ها از تولید تا اکران و نمایش خانگی و پخش تلویزیونی فقط بر دوش تهیه‌کنندگان باشد. در چنین چرخه‌ای، بی تردید تهیه‌کنندگانی که برای تولید و تبلیغ، به بودجه‌های دولتی یا موسسات غیرسینمایی متصل نیستند، خیلی لطمه خواهند خورد. امیدوارم دکتر ایوبی هرچه زودتر با انتخاب یک مدیر کلان نگر، قاطع، سالم و توانا که خودش مطلقا به حوزه تولید و رقابت با سایر تهیه‌کنندگان ورود نکند، این بخش ملتهب از سینمای ایران را نجات بدهد."
مگه این همون فیلمی نیست که در زمان اکران سینمایی به مخاطبان قول داده بود هیچگاه وارد عرصه نمایش خانگی نمیشود؟
فکر کنم از گذر سن و سال آلزایمر و یا عوضی گرفتم….
آقای فروتن عزیز من متن رو کامل نخوندم و طرف صحبتم فقط این بخشیش هست که فیلم ها در سوپر مارکت ها پخش نشه
بنظر شما این درسته که ما یه مغازه رو کامل به امر فیلم و سایر محصولات فرهنگی اختصاص دادیم سوپر مارکتی که همه چی توش پیدا میشه و همه جور جنس درش هست و سود میبرن فیلم و سایر محصولات فرهنگی هم بیارن بنظر من اگر فیلم ها فقط از طریق مغازه های عرضه محصولات فرهنگی بفروش برسن نتنها که فروششون پایین نمیاد بلکه مشتری با دیدن سایر عناوین که مسلماً در مغازه عرضه محصولات فرهنگی بیشتر پیدا میشه راغب به خرید سایر عناوین هم بشه به نظرم در شهرهای بزرگ مثل تهران یا کرج که مثلاً در محل ما هر کوچه یک مغازه فروش سی دی هست دیگه نباید به سوپر مارکت ها هم توضیع بشه حالا اگر جایی باشه مغازه عرضه محصولات فرهنگی نباشه باز میگیم یه چیزی
امیدوارم منظور شما را درست متوجه شده باشم. می فرمایید در فروشگاهی که صرفاً محصولات فرهنگی به چشم بیاد فروش بهتره. ایده آل همین است که شما می فرمایید واتفاقاً فروشگاههایی که صرفاً فروشنده گیم، نرم افزار ، فیلم و سایر اقلام فرهنگی هستند در همه شهرها وجود دارند. اما تصدیق می فرمایید که تعداد این فروشگاهها قابل مقایسه با فراوانی سوپر مارکت ها نیست و نمی توانند تمام تیراژ یک محصول را پوشش دهند. همچنین در دراز مدت با عرضه فیلم در سوپر مارکت ها متوجه شدیم که فرهنگ خرید نسخه اصلی فیلم در مردم به عنوان یک رفتار ایجاد می شود تا در آینده به قول شما سایر مصارف و نیازهای فرهنگی شان را از فروشگاه های تخصصی تامین کنند.