اگر اندک مصاحبه هایم را در مقام سخنگو طی یکسال گذشته ملاحظه کرده باشید، به ندرت صحبتی در باره خانه سینما و مناقشات آن کرده ام. در این تارنما طی سه یادداشت به صورت تلویحی؛ اینجا و اینجا(پارگراف نه به باره نه به داره) و اینجا چالش موجود را با گفتگو قابل حل دانستم و از ابراز نظر صریح تر اجتناب کردم تا در فرایند حل مسئله بویژه پس از مداخله رییس محترم جمهور، نغمه ناموزونی را ساز نکنم.
اتفاقات تلخ دیروز -۲۵ تیرماه – مقابل خانه سینما و حضور در نشست رسانه ای رییس محترم سازمان سینمایی در بعد از ظهر همانروز، سبب شد تا در غوغای بپاخاسته حسب مسئولیت سکوت اختیار نکنم و با مطالعه پیرامون وقایع یکسال و نیم اخیر، به نتیجه ای حداقل برای اقناع خودم برسم. حاصل این مطالعه و تدقیق شبانه روزی را ساعتی قبل به رییس محترم سازمان سینمایی ارائه دادم تا با یادآوری پاره ای از نکات مهم، خطاها و لغزش های طرفین دعوا، راه حلی را برای برون رفت از بن بست پدید آمده پیشنهاد دهم.
این توضیح را از پی آرامشی که بر جانم نشسته و بی خوابی و خستگی ۲۴ ساعت گذشته را از یادم برده است، تقدیم نمودم.
باقی بقایتان
جناب فروتن عزیز
با عرض خسته نباشید برای عاقبت بخیری همیشگی آرزومندم به ویژه در زمانه ای چنین بحرانی برای مدیریت سینمایی که انشاءاله با لحاظ کردن مصالح کلیت سینمای ملی امیدواریم این واقعه دردناک نیز به پایانی خوش بیانجامد
ببخشید شماش جا افتاد
…برای شما عاقبت بخیری همیشگی آرزومندم به ویژه