تهیه و انتشار گزارش در باره تاریخچه نمایش خانگی سال هاست که برای رسانه ها موضوعیت پیدا کرده و هر رسانه به فراخور گرایش و استعداد خبرنگارانش در این زمینه کارهایی را صورت می دهد. آخرین گزارش منتشره با عنوان "چگونه نمایش خانگی در ایران نابود شد" از سوی باشگاه خبرنگاران جوان منتشر شده است. متن گزارش مطابق معمول ربطی به تیتر آن ندارد و معلوم نیست که اگر نمایش خانگی نابود شده است، چرا نویسنده در پایان گزارش توصیه ها و رهنمودهایی را برای آن ارائه می دهد. ار جمله قسمت های جالب گزارش آنجاست که نویسنده مدعی شده است حسین فرحبخش و سایر تهیه کنندگان سینما سالیانی یک تنه در برابر قاچاق فیلم ایستادند و آن را تقریباً از بین بردند
صنعت نمایش خانگی در ایران فعالیت خود را با موسسه رسانه های تصویری آغاز کرد. از همان ابتدا به دلیل عدم نظارت کافی پدیده قاچاق فیلم های ویدئویی شکل گرفت و به تدریج گسترش پیدا کرد. آسیب های روزافزون قاچاق تهیه کنندگان بخش خصوصی را بر آن داشت تا در این مورد اقدام کنند. در همین راستا آقای حسین فرح بخش مامور شد تا به هر شکلی که می داند جلوی قاچاق فیلم ها را بگیرد. پس از مدتی کوتاه مبارزه آقای فرح بخش و تهیه کنندگان
” ویدئو کلوپ های شهرستانی ترجیح می دهند به جای خرید و فروش نسخه اصل، ده الی پانزده نسخه اصلی را از شرکت مربوطه تهیه کنند و بقیه مایحتاجشان را از طریق کپی کردن و فروش نسخه های کپی تامین کنند "
بخش خصوصی در راستای جلوگیری از قاچاق جواب داد و بدانجا رسید که در سال ۱۳۸۶ پدیده قاچاق فیلم تقریبا از بین رفت. با از بین رفتن قاچاق فیلم آمار تماشاگران فیلم های ویدئویی به نحو چشمگیری بالا می رود و رایت نمایش خانگی فیلم های سینمایی با قیمت های بسیار خوبی به فروش می رسد ، این روند رو به رشد برای مدت سه سال ادامه پیدا می کند و در سال ۱۳۸۹ به بعد رو به افول می گذارد و از این سال به بعد وضعیت صنعت نمایش خانگی روز به روز بدتر میشود.
نویسنده در ادامه تیر اتهام را به طرف فروشگاه های عرضه محصولات فرهنگی پرتاب کرده و آنها را محور کپی فیلم در شهرستان می خواند:
عرضه فیلم های سینمایی در قالب دی وی دی در سوپر مارکت های شهر تهران و با قیمت مناسب مجال قاچاق فیلم را از قاچاقچیان گرفته و این مساله را تا حد بسیار زیادی بر طرف کرده است اما در شهرهای کوچکتر بنا برگفته ها وشنیده ها پدیده قاچاق فیلم توسط ویدیو کلوپ ها انجام می شود و آن طور که مشخص است هیچ اراده ای برای جلوگیری از این پدیده زشت نزد مسئولین دیده نمی شود.
ویدئو کلوپ های شهرستانی ترجیح می دهند به جای خرید و فروش نسخه اصل، ده الی پانزده نسخه اصلی را از شرکت مربوطه تهیه کنند و بقیه مایحتاجشان را از طریق کپی کردن و فروش نسخه های کپی تامین کنند. اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و همین طور نیروی انتظامی واقع در شهرستان به دلیل فقدان قوانین کافی و نیز بافت سنتی – رفاقتی شهرستان تمایل چندانی به مبارزه با پدیده شوم کپی غیر قانونی ندارند و در این وانفسای فقدان قانون ترجیح می دهند که بیشتر هوای همشهریشان را داشته باشند تا تهیه کننده صاحب فیلم را.
متن کامل یادداشت را اینجا بخوانید
لطفاً جهت کامل شدن آرشیو مطالب سایت
و ماندگاری بیشتر مطالب در سایتهای تخصصی مثل سایت شما
این مطالب را با مقدمهای کوتاه باز نشر نمایید و لینک نگذارید
با تشکر نظر شما با قدری تعدیل اجرا شد