شمارگان آثار ویدیویی چقدر است؟

به سفارش دوستی در حال حساب و کتاب مجموع خرید فیلم سینمایی ایرانی از سال ۸۸ تا پایان سال ۹۱ بودم تا دریابم موسسات ویدیو رسانه چه گلی به سر سینمای ایران زده اند و از طرف مقابل هم تهیه کنندگان سینما و سینماگران ایرانی از تصدق درآمدی که نسبتاً بی دردسر از ویدیو به جیب مبارک زده اند، چه آثاری را به گنجینه شبکه نمایش خانگی ارزانی داشته اند.

در این مختصر قصدم این نیست که نبش قبر کنم و نشان دهم چه فیلم ها که در اکران جز شرمساری برای تهیه کننده و کارگردان دستاوردی نداشتند اما نوبت به ویدیو که رسید همان حضرات از زمین و زمان طلب کار شدند و رایت ویدیویی فیلم شان را چندین برابر درآمد حاصل از گیشه به موسسات انداختند، ببخشید فروختند.! نه خوشا حلالشان.

برای ثبت در تاریخ و محض اطلاع تحلیل گران رقم معامله فیلم ایرانی در شبکه ویدیویی را ناگزیرم اعلام کنم تا به قولی مظنه دست آنهایی که از دور دستی بر آتش دارند، بیاید و به شناخت واقع بینانه ای برسند.

در این محاسبه که تقریبی و گرد شده است و در آن قراردادهای مشارکتی و امثال آن منظور نشده است، به رقم ۴۰۰ میلیارد ریال خواهیم رسید. یعنی هر ساله ۱۰ میلیارد تومان تهیه کنندگان سینما برای فروش رایت ۵۰ عنوان فیلم سینمایی از ویدیو درآمد تحصیل کرده اند.

با حذف عناوینی که بصورت تیراژی و مشارکتی به بازار ویدیو عرضه شده اند، این مبلغ را برای حدود ۲۰۰ عنوان ایرانی را باید لحاظ کرد. البته محاسبه میانگین ارزش هر فیلم ایرانی، ما را دچار اشتباه می کند زیرا در فهرست فیلم های ۴ ساله مورد مطالعه، آثاری با قیمت هایی بیش از ۵۰۰ میلیون تومان و فیلم هایی هم با بهای زیر ۱۰۰ میلیون تومان به چشم می خورند.

غرض از طرح این مسئله آن است تا بار دیگر نقش غیر قابل انکار ویدیو در تقویت توان اقتصادی سینما را یاداور شده و این مطلب مورد تاکید قرار گیرد که در غیاب سرمایه های خصوصی که در سالیان اخیر رشد منفی آن کاملاً محسوس است – و در جای خود باید به چرایی آن پرداخت- موسسات ویدیو رسانه پس از کمک های مستقیم و غیر مستقیم نهادهای دولتی بیشترین بازگشت سرمایه و سود و درآمد را برای سینمای ایران رقم زده اند.

آیا به همین نسبتی که موسسات سرمایه گذاری کرده اند، از محل فروش فیلم های ایرانی یا سهمیه فیلم های خارجی خاص ثروت و سود سرشار درو کرده اند؟ اگر همین میزان سرمایه منهای سرمایه ثابت موسسات در امور دیگری صرف می شد، حاصل و درآمدی چنیین برابر نصیب آنها نمی کرد؟

و سوال آخر در ازای کمکی که ویدیو به سوی صنعت سینمای ایران گسیل کرده است، تعامل و رفتار شایسته ای با صاحبان سرمایه صورت گرفته است ؟