سعید رجبی فروتناصلاح و تغییر تشکیلات و بهبود روش های اجرایی یک اصل مهم و بدیهی در مدیریت سازمان هاست. سازمان ها با ملاحظه ماموریت و بیانیه سازمانی خود به منظور دستیابی بهتر به اهداف مقرر ناگزیر هستند که خود را با تحولات اجتماعی و فن آورانه وفق دهند و درصدد بازآموزی کارکنان یا جذب نیروی انسانی حاذق برآیند.
بر این اساس سازمان سینمایی کشور پس از یک دهه که از آخرین تغییرات تشکیلات ستادی آن می گذشت، رویکر تازه ای را برای ارتقای جایگاه خود اتخاذ کرد و تصمیم گرفت بر خلاف ادوار گذشته که تغییرات در حد رفرم و اصلاحات موردی بود، شاکله یک سازمان مستقل را به خود بگیرد.
با تصویب کلیات طرح تشکیلاتی سازمان و سپس ابلاغ چارت اصلی آن، به موازات انجام کارهای جاری، طرح تفصیلی پست های سازمانی نیز به مرجع قانونی پیشنهاد شد که در آینده جهت ساماندهی نیروهای موجود و یا جذب متخصصان و کارشناسان مورد نیاز ابلاغ خواهد شد.
به عبارتی در هشت ماه گذشته مقدمه تشکیل سازمان فراهم شد و تا چند ماه آینده تشکیلات جدید به طور کامل با سیمایی متفاوت از قبل مستقر خواهد شد.
مروری بر انگیزه و هدف تشکیل سازمان سینمایی یادآور این واقعیت است که سینمای ایران نیازمند جهش و تحولی اساسی در ساختارهای سنتی خود است و آرایش و صف بندی نیروهای مدیریتی و کارشناسی آن به اقتضای شرایط کنونی جامعه و تحولات هنر- صنعت سینما در جهان ضروری می نمود.
به یاد داشته باشیم که دامنه انتظارات از سینمای ایران تناسب چندانی با معونه و بودجه آن ندارد و پاسخگویی به انتظارات منطقی آحاد جامعه مستلزم تجدید نظر اساسی در پیش بینی، تصویب و اختصاص بودجه به سینمای ایران است. سازمان سینمایی فرصتی را فراهم می آورد تا چنین نگرشی مجال بروز یابد و خروج از مضایق مالی و اعتبارات محدود را ممکن سازد.
البته افزایش توانمندی سازمان سینمایی نباید به معنی بزرگ و فربه شدن تشکیلات دیوانی سینما تعبیر شود. همچنین تلقی دولتی تر شدن سینما نیز مغالطه ای بیش نخواهد بود.
افزایش بودجه قطعاً در راستای هدف هایی همچون؛ گسترش تاسیسات زیربنایی سینما از جمله کمک به ساخت و تجهیز سینماها، حمایت از پروژه سینمای دیجیتال از پیش تولید تا نمایش، بازآموزی شاغلان و دست اندرکاران بخش های فنی و صنعتی سینما، کمک به ساخت فیلم ها و مجموعه های استراتژیک با مضامین عمیق معرفتی و قرآنی، سرمایه گذاری در تولید متون سینمایی، ایجاد نهادهای سینمایی در مناطق کشور برای حفظ و تثبیت سینمای بومی و حمایت از پروژه های بزرگ تولیدی به منظور جذب مخاطب در بازارهای جهانی و نیز کمک به بستر سازی برای تولید محتوا در فضای وب، عرضه فیلم ها در فضای مجازی و شیوه ها و عادات تازه در تماشای فیلم خواهد بود.
آنچه گفته شد سیر محتومی است که سینمای ایران باید آن را بپیماید و در ادامه تلاش های سه دهه گذشته به قوام و اعتلای آن اندیشید.
به هر حال سازمان سینمایی باید به عنوان تشکیلاتی پویا و منعطف همواره در صدد بازیابی جایگاه خود باشد و به فراخور ماموریت های تازه، پویایی و شادابی خود را حفظ نماید.
اولین سال آغاز به کار سازمان سینمایی متاسفانه همزمان با کاهش بودجه و اعتبارات دستگاه های دولتی به تبع شرایط اقتصادی کشور شد. امید است تا زمان استقرار کامل سازمان سینمایی و تکمیل پست های کارشناسی آن، گشایشی نیز در بودجه رخ دهد و تحقق هدف های مورد اشاره عملی گردد.
در یک جمع بندی قضاوت در باره سازمان سینمایی و کارایی آن به برونداد آن در آینده موکول می شود. بروندادی که الزاماً به معنی فعال مایشا بودن دولت در عرصه های مختلف سینما نخواهد بود بلکه به تصمیم سازی و کارهای بنیادین سازمان سینمایی برای ایجاد بستری مناسب و فضای با نشاط کسب و کار مربوط می شود.
این مطلب به سفارش روزنامه بانی فیلم برای چاپ در آن نشریه نوشته شده است.
اضافه کردن نظر