با وجود فعالیت ده تا دوازده شرکت نمایش آنلاین ویدیویی و وجود فضای رسمی برای انتشار گسترده تبلیغات و مستندهای مربوط به نامزدهای دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری، تا این لحظه هیچیک از شش نامزد انتخابات از طریق سامانه های ویدیوی درخواستی به برقراری ارتباط با مخاطبان شان اقدام نکرده اند.
این در حالیست که روزنامه های متعلق به بخش خصوصی به تناسب گرایش های سیاسی خود هریک به تریبونی برای نامزدهای انتخابات تبدیل شده اند. یکی از دلایل بی توجهی به ظرفیت سامانه های مورد اشاره، احتمالاً بی میلی مدیران شرکت های vod برای ارائه چنین خدماتی به نامزدها می باشد. در واقع چنین مدیرانی در سال های اولیه خدمات رسانی خود ترجیح می دهند، بر وجه سرگرمی خود باقی بمانند و خود را از گردبادهای مهیب سیاسی برحذردارند.
از سوی دیگر این نکته را هم نباید از یاد برد که اغلب شرکت های ویدیوی درخواستی در اصل وابسته به یکی از نهادهای دولتی و عمومی هستند که دخالت مستقیم و غیرمستقیم آنها در جانبداری از یک نامزد، شائبه اقدام غیرقانونی سوء استفاده از امکانات دولتی را به ذهن متبادر می کند و بعید نیست که به محکومیت آنها منجر شود.
مروری بر تازه ترین محصولات منتشر شده در سایت شرکت های مزبور گویای این واقعیت است که مستندهای گفتگو محور آنها نیز به مسئله انتخابات نپرداخته اند و برنامه سازان چنین مستندهایی به راحتی از کنار واقعه عظیم سیاسی اجتماعی انتخابات پیش روی، عبور کرده اند.
اضافه کردن نظر