سعید رجبی فروتنیک روز بیشتر از اعلام آغاز بکار «سامانه سینما آنلاین» نگذشته بود که دو تشکل سینمایی به این اقدام اعتراض کردند. جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران و شورای عالی تهیه کنندگان سینما در برابر خبری که حسن نجفی سولاری مدیر پروژه «سینما آنلاین» با رسانه ها در میان گذاشت، موضع گرفتند و بشدت با انجام چنین کاری مخالفت ورزیدند. «روزانه های سینمایی» در این یادداشت به کاهش تماشاگران سینماها و افت تیراژ نسخه فیزیکی فیلم ها در نمایش خانگی پس از راه اندازی این سامانه اشاره کرده بود.
سید ضیا هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران نخستین کسی بود که در برابر راه اندازی قریب الوقوع «سینما آنلاین» واکنش نشان داد و گفت:
«اقدام سایت سینما آنلاین برای نمایش اینترنتی فیلم‌های در حال اکران را بدعتی خطرناک و غیرقابل قبول خواند و اعلام کرد جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران برای حفظ شأن سینمای ایران و منافع تهیه‌کنندگان اجازۀ اجرای چنین طرح‌هایی را نخواهد داد و با اتکا به قانون و مراجع ذی‌ربط هرگونه سوءاستفاده از آثار سینمایی را پیگیری خواهد نمود.
وی در این گفتگو تأکید کرد: به طور مثال در سینمای آمریکا فیلم‌ها ابتدا در theatrical window به مدت ۱۶ هفته اکران می‌شوند و بعد نوبت به video window می‌رسد که در آن فیلم در سامانه vod و دی‌وی‌دی و بلوری و به صورت دانلود مجاز اینترنتی در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد. بنابراین، فیلم‌هایی که برای اکران ساخته می‌شوند، قاعدتا نمی‌توانند همزمان در اینترنت و برای دانلود عرضه شوند چون این کار هم به لحاظ اقتصادی به فروش فیلم لطمه جدی وارد می‌کند و هم با رونق دادن به بازار قاچاق، امکان کسب درآمد بیشتر فیلم از طریق فروش دی‌وی‌دی و عرضه در سامانه vod را بسیار کاهش می‌دهد. این طرح بر اساس پیشنهادات ناآگاهانه یک شخص غیرحرفه‌ای و ناآشنا با سازوکار پخش در صنعت سینما به مرحله اجرا رسیده و احتمالا از جهل به قانون تعدادی سینماگر برای عقد قرارداد هم استفاده شده است. ما اساسا مخالف این طرح هستیم و با مسئولان این سایت و سینماگرانی که قصد همکاری با آن را داشته باشند قاطعانه برخورد خواهیم کرد و اگر فیلمی همزمان با اکران در سینماهای تهران و شهرستانها در اینترنت نیز عرضه شود، از طریق شورای صنفی نمایش به اکران آن خاتمه داده می‌شود.»
رییس شورای عالی تهیه کنندگان سینما نیز سکوت را در همین رابطه جایز نشمرد و گفتگوی مدیر پروژه «سینما آنلاین» با تهیه کنندگان سینما را تکذیب کرد و افزود:
« اینکه اخیرا شخصی مدعی شده است که فیلم‌های سینمایی در حال اکران را همزمان برای جاهایی که سالن سینما ندارند و نیز برای خارج از کشور از طریق اینترنت پخش می‌کند.،ضمن تاکید بر صحت نداشتن این موضوع، تاکید کرد: به اطلاع می‌رسانم که این شخص هیچ مذاکره‌ای با شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما نداشته و اساسا فیلم‌هایی که در سالن‌های سینما و به خصوص گروه‌های سینمایی در حال اکران هستند به هیچ عنوان روی شبکه‌های اینترنتی پخش نخواهند شد.
سید غلامرضا موسوی توضیح داد: این مخالفت به این دلیل است که احتمال سرقت فیلم و کپی آن از روی مانیتور و تلویزیون وجود دارد و طبیعتا وقتی چنین اتفاقی رخ دهد فیلم وارد بازار قاچاق می شود و به بازار سینما و کیفیت فیلم ضربه خواهد زد، در نتیجه چنین اتفاقی امکان‌پذیر نیست به خصوص اینکه با شورای عالی تهیه‌کنندگان هم هیچ گونه صحبتی نشده است.
این تهیه‌کننده سینما خاطرنشان کرد: علاوه بر این، اگر یکی از فیلم‌های در حال اکران روی شبکه اینترنت قرار گیرد طبعا شورای صنفی نمایش آن فیلم را از سالن‌های سینما برمی‌دارد و اجازه‌ی ادامه‌ی اکران را نمی‌دهد و با توجه به قاچاق فیلم و دزدی که صورت خواهد گرفت، سینماداران و مالکان فیلم دچار ضرر می‌شوند.
موسوی گفت: فیلم‌ها زمانی می‌توانند به صورت VOD یا اشکال دیگر روی شبکه‌های اینترنتی و به صورت قانونی قرار گیرند که وارد شبکه نمایش خانگی شده باشند، چون تا قبل از آن احتمال سرقت فیلم و ورود به بازار نمایش به شکل غیرقانونی وجود دارد؛ به همین دلیل این تصمیم شورای عالی تهیه‌کنندگان در جهت حمایت از تهیه کنندگان سینمای ایران و صاحبان سالن‌های سینما اتخاذ شده و با هر فردی که بخواهد تخطی کند برخورد قانونی صورت خواهد گرفت.»
طی دو روز گذشته از سوی سازمان سینمایی موضعی در این خصوص اتخاذ نشده است و از سوی دیگر معلوم نیست که اولین فیلم انتخاب شده از سوی سامانه «سینما آنلاین» چه فیلمی است و چگونه تهیه کننده فیلم بدون اطلاع تشکل صنفی متبوعش دست به چنین کاری زده است.!؟
با سلام . اگر خاطرتان باشد و در نشریه دنیای تصویر مطالعه کرده باشید بحث مشابهی چند ماه پیش در همایش تهیه کنندگان سینمای آمریکا مطرح و با مخالفت اکثریت حضار مواجه شد . حالا چطور بدون مقدمه و کارشناسی چنین اتفاقی در ایران می افتد؟!
با سلام آقا به داد این سینما وما فروشگاههای محصولات فرهنگی برسید
سلام
چرا با وجود سهولت دسترسی به شبکه های اجتماعی درصدد بازتاب مسائل و مشکلات خود بر نمی آیید؟ روزانه های سینمایی به سهم خود آماده دریافت مطالب و انتقادات شماست.
سلام
مهمترین مشکل صنف ما این است که از کله پاچه فروش می تواند فیلم بفروشد تا …. و هیچ قانونی هم نیست که جلوی آن را بگیرید. شرکت های توزیع فیلم هم که اصلا اهمیت به فروشگاه های محصولات فرهنگی نمی دهند و عناوین خود را بیشتر در بین صنوف دیگر توزیع می کنند تا فروشگاه های محصولات فرهنگی و همه مسئولین مرتبت از این موضوع آگاهی دارند ولی آیا تا حال اقدامی انجام دادند که حداقل این صنف در حال تعطیل شدن احیا کنند؟
در ضمن امیدی به اتحادیه هم نیست چون فقط سال یکبار هزینه بالایی بابت عضویت پرداخت می کنیم و خاصیت دیگه ای هم ندارد.
( این نظر شخصی من است ) فیلم های که قبلا راه به فروشگاه های محصولات فرهنگی پیدا می کردند کیفیت بهتری از لحاظ محتوا داشتند و در اکثر مواقع تهیه کننده به دلیل اینکه می دانستن یک کار ضعیف مورد استقبال فروشگاه های محصولات فرهنگی قرار نمی گیرد اصلا سرمایه گذاری نمی کردند.
در حال حاظر فقط کافی عکس …… بازیگر مرد یا زن روی جلد یک اثر باشد تا مردم آنرا بخرند محتوا یا حضور بازیگر به ترتیب صفر و در حد چند ثانیه است.
در طول سال چند فیلم پرمخاطب ایرانی و خارجی در شبکه توزیع می شوند که بتوان با درآمد حاصل از فروش آنها هزینه های اداره یک فروشگاه را تامین کرد؟ چند درصد مخاطبان همین فیلم های پرمخاطب را بصورت ارجینال تهیه می کنند ؟ در اولین آیین نامه ای که اوایل دهه ۷۰ برای تاسیس فروشگاه های فرهنگی ابلاغ شد با اینکه امکان دریافت از ماهواره، تکثیر ، دانلود و … فراهم نبود برای کمک به درآمد زایی فروشگاه های فرهنگی به آنها اجازه داده شده بود نسبت به فروش سایر اقلام فرهنگی رایج در آن سالها مثل لوازم التحریر و….اقدام کنند. سوال این است در حال حاضر که تداخل صنفی در بسیاری از واحدها به چشم می خورد، فروشگاه های عرضه محصولات فرهنگی برای تنوع بخشیدن به کالاها و خدمات خود(به جز فروش و اجاره فیلم) با چه مشکلی روبرو هستند؟
اقای اخباری بخش تازه های دوبله را بروزرسانی کنید خواهشا!!!!
((( این متن بر اساس مشاهده حضوری و ارتباط با دوستان هم صنف خود ارائه شده ممکن است در شهر های مختلف وضعیت بهتر یا دتر باشد)))
این که توزیع چند عنوان می تواند هزینه های یک فروشگاه محصولات فرهنگی را تامیین کند دریت ولی آیا من به عنوان یک فروشنده محصولات فرهنگی فقط باید دلخش به توزیع عنوان های محدود باشم .
اما واقعیتهای وجود دارد : اگر امروزه من به خواهم در این صنف دوام بیارم باید ۱- اقدام به فروش چند فیلم در یک دی وی دی ( به قیمت ۲۰۰۰ تومان) کنم ، که فعلا تا به امروز این کار انجام نداده ام (که مورد تمسخره دوستان خود هستم ؛ سود خوبی دارد نمی توان کتمان کرد) و یا کپی (فرمت mkv به دلیل پشتیبانی اکثر منابع نمایش تصویر) بروی فلش که در حال حاظر انجام می دهم و مشتری خیلی بیشتری دارد تا خرید ارجینال نسخه و الان ۲ سال است که اصلا فیلم کرایه نمی دهیم (اتحادیه هم نرخنامه ای اعلام نمی کند!) من برای اینکه به توانم به فعالیت خود ادامه دهم اقدام به گرفتن نمایندگی شرکت های ارائه دهنده اینترنت کردم و با مشکلات فراوان موفق شدم یک نمایندگی بگیرم و تلاش فراوانی انجام دادم تا نمایندگی ایرانسل هم بگیرم اما گفتند به محصولات فرهنگی داده نمی شود و به عبارتی تمام مشکل همینجا می باشد که پروانه محصولات فرهنگی اعتباری ندارد و مورد تایید اکثر ارگانها نمی باشد حتی بانک آن را قبول ندارد؟؟؟؟ چرا ارزش صنف ما این همه کم است و فاقد اعتبار ؟
اگر تعمیر و نصب ویندوز را در مرحله بعدی ارائه خدمات قرار بدهیم تا زمانی که کسی در رسته خدمات کامپیتری در نزدیکی شما نباشد باز می توان امیدوار بود چون انصافا درآمد خوبی دارد ( ۲ مورد تذکر از طرف اصناف به من داده شد که اجازه نصب تعمیر ندارد چون در رسته صنفی من نمی باشد؟؟؟؟!!!!) البته به دلیل قدیمی بودن مورد اعتماد هستم و با تمام مشکلات هنوز منبع درآمد بهتری نسبت به فروش فیلم می باشد.
فروش اسباب بازی و عروسک دیگر راه درآمدزایی می باشد که در حال حاظر تعداد زیادی از فروشگاه های حتی بزرگ هم اقدام به آن کرده اند و مورد استقبال مشتری هم قرار گرفته است .
فروش لوازم جانبی که نیاز به توضیح ندارد و قطعا یکی از بهترین راه های درآمد زایی است .
در نتیجه می توان گفت که فروش محصولات فرهنگی شاید به توان گفت ۱۰ درصد منبع درآمدی فروشگاه محصولات فرهنگی است و با توجه به روند موجود شاید حتی کمتر هم بشود و یا باشد.
هر چند در گذشته هم این موارد بارها گفته شده اما نه در جایی درج شده و نه به آن پردخت شده است و به راستی نمی دانم می توان امیدی داشت برای بهبود یا نه ؟
باید با مطالعه وضع فروشگاه های فرهنگی سایر استانها به شناخت جامع تری دست یافت و در نهایت اگر ضرورت اقتضا کند با تجدید نظر در ضوابط صدور پروانه کسب این واحدها، پیشنهاد تازه ای از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شورای عالی نظارت بر اصناف ارائه گردد. در این پیشنهاد ممکن است تجمیع و ادغامی با سایر رسته های صنفی همگن صورت گیرد و اتحادیه جدیدی با نام و عنوان تازه ای تاسیس گردد. یادمان باشد به موجب ضوابط مصوب موجود وزارت ارشاد مرجع عالیه ناظر بر کار این فروشگاه هاست.لطفا سایر دوستان هم در این زمینه اظهار نظر کنند.
سلام آقای فروتن:آخه بااین حرف زدنهاهیچ فایده ای نداره وضعیت توشهرستانها خیلی بدتره هیچ گونه نظارتی نمیشه نه اداره ارشاد نه اتحادیه متاسفانه توی این شهرستان فروش فیلم هارو بااین که فروشگاههای محصولات فرهنگی وجود داره وواجب تر هستندرو روانه سوپرمارکت های که هیچی گونه سررشته از فیلم ندارن حتی توی کارخودشون هم آنچنان سررشته ای وحتی جواز هم ندارند میکنند(آخه اینگونه فروش توسوپری باعث دلزدگی مخاطب میشه وکم کم از شبکه خانگی فاصله میگره)درد دل زیاده یک دو تا نیست واقعا ما قشرضعیف وله شدن جامعه هستیم متاسفانه توی شهرستانها دائم مسئول عوض میشه هرکدوم که میادیه طرح میده بعدازچندصباحی میره وبازبعدی …….(توسوپرمارکت اگه فیلم بفروشند مهم نیست وتداخل حساب نمیشه ولی توفروشگاههای ما یه چیز اضافه بشه سریع بازرس ،اماکن و…..پیدامیشند)
پیشنهادی که دادم ربطی به مسئولان استانی و شهرستانی نداره این کار باید بصورت متمرکز در دفتر ستادی مربوطه در سازمان سینمایی انجام بشود. نمایندگانی از مدیران فروشگاه ها باید در این مورد پیشقدم بشوند و اصلاحیه ای بر ضوابط مصوب سال ۱۳۸۳ با همکاری دفتر نمایش خانگی در سازمان سینمایی پیشنهاد دهند. این امر فقط به منظور مجاز بودن فروشگاه ها برای فروش کالاهای فرهنگی علاوه بر فیلم و خدمات مرتبط جدید خواهد بود.
آقای فروتن پیشنهاد می کنم یک پست اختصاص بدید و اگر امکان دارد به شکلی منتشر شود تا مابقی دوستان هم صنف در جریان قرار بگیرند ، امیدواریم نتیجه داشته باشد.