سعید رجبی فروتناین اتحادیه پس از دریافت فراخوان همکاری دبیر محترم سی امین جشنواره فیلم فجر، با پیگیری های شخص بنده در تاریخ ۱۹/۹/۹۰ جلسه ای با حضور جناب آقای صنعتی مدیر اجرایی جشنواره و آقای اسفندیاری مسئول محترم جشنواره فیلم در محل دبیرخانه جشنواره فیلم برگزار کرد و طی آن جلسه آمادگی این اتحادیه و موسسات ویدئو رسانه به منظور حضور و همکاری همه جانبه در جشنواره فجر به این عزیزان اعلام گردید، همچنین طی همین جلسه در مورد اختصاص سالن سینما برای کارشناسان تأمین و خرید فیلم موسسات ، کارت حضور در افتتاحیه و اختتامیه جشنواره فجر و همچنین امکان حضور در سالن برج میلاد برای مدیران عامل ۲۴ موسسه ویدئو رسانه توافق شد و قول مساعد عزیزان در همین زمینه اخذ و مقرر شد که این اتحادیه درخواست های خود را کتبا به دبیرخانه جشنواره ارسال نماید. در تاریخ ۲۱/۰۹/۹۰ درخواستهای این اتحادیه اعلام و پس از اعلام، در مورد نحوه اجرایی شدن قول های دوستان بارها و بارها توسط این اتحادیه پیگیری صورت گرفت که از جانب این دوستان به ما اعلام گردید که نگرانی ما بی مورد است و هماهنگی های لازم برای موارد توافق شده در موعد مقرر انجام خواهد گرفت.
متاسفانه خبری از هماهنگی های مذکور نشد و نهایتاً پس از پیگیری های مکرر از دوستان دست اندرکار جشنواره تنها ۲ سری بلیط برای کارشناسان تأمین هر موسسه با همکاری خوب جناب آقای سید ضیاء هاشمی دریافت شد اما در خصوص اختصاص کارت حضور در برج میلاد و مراسم اختتامیه و افتتاحیه آن هم تنها برای مدیران عامل این موسسات اعلام گردید که با توجه به حجم بالای سایر مهمانان دعوت شده از لحاظ دوستان دست اندرکار جشنواره اولویتی برای حضور مدیران عامل موسسات ویدئو رسانه در این مراسم ها وجود ندارد.
جناب آقای فروتن، شما بهتر از هر شخص دیگری از نقش و اهمیت موسسات ویدئو رسانه در صنعت سینما علی الخصوص در سال های اخیر آگاه هستید .این مسئله برشما همچون سایرین پوشیده نیست که موسسات ویدئو رسانه در این سالها چه میزان از سرمایه، وقت و زندگی خود را برای رونق صنعت سینماتی کشورهزینه کرده اند و کاملا مستحضر هستید با تلاش این موسسات بود که حداکثر تیراژ فروش یک فیلم سینمایی از ۰۰۰/۲۰ نسخه در سال ۸۳ به تیراژهای میلیونی در سالهای اخیررسید و این صنف نوپا توانست هزاران نفر را در این کشور مشغول بکار نماید و مهمتر از آن توانست نقش مهمی را در جا انداختن فرهنگ تکریم و پاس داشتن حقوق معنوی وکپی رایت آثار سینمایی ایفا کند به شکلی که بنا به تصدیق شخص حضرتعالی موسسات ویدئو رسانه توانستند به تنهایی چنان تحولی در عرصه نمایش خانگی ایجاد کنند که سالیانه بیش از ۱۵۰ میلیارد تومان بابت حقوق نمایش خانگی فیلمهای سینمایی به تهیه کنندگان این آثار پرداخت شود و به اعتراف اکثر تهیه کنندگان با خرید رایت های ایرانی با قیمتهای سالهای اخیر گاها تا ۱۰۰% اما به طور متوسط بیش از نصف هزینه های انجام شده برای فیلم ها فقط از طریق حق رایت نمایش خانگی برای کشور ایران جبران می شود.
جناب آقای فروتن لحظه ای تصور بفرمایید که اگر نمایش خانگی و هزینه و سرمایه ای که این موسسات به بهاء جان و مالشان در این سال ها نموده اند را از سینما ی ایران حذف کنیم، با در نظر گرفتن وضعیت اکران فیلمها و نحوه استقبال تلویزیون از آثار سینمایی، تهیه کنندگان صنعت سینمای ایران دیگر به چه امیدی باید دست به تولید فیلم سینمایی بزنند؟ و اگر این تهیه کنندگان شوق و ذوق و رغبتی به تولید فیلم سینمایی نداشته باشند سینمای ایران چه فیلمی را برای نمایش در جشنواره فیلم فجر و رونق دادن به این جشنواره ملی ارائه می کرد؟ اگر منصفانه قضاوت کنیم آیا نمی توان گفت که تحول سالهای اخیرصنعت سینمای ایران مدیون شبکه نمایش خانگی است و مهمترین نقش در احیای سینمای ایران در سالهای اخیر بر دوش موسسات ویدئو رسانه بوده است که در این سالها به بهای ضرر و زیانهای بسیار توانسته اند چرخه اقتصادی تولید فیلم سینمایی را در ایران همچنان سودآور و مقرون به صرفه نگاه دارند؟ و اگر چنین است پس چگونه است که هنگامی که صحبت از لزوم حمایت اقتصادی از سینمای ایران می شود همه فشارها و انتظارات دوستان تهیه کننده در مورد خرید عناوین با قیمت بالا و قوانین سخت گیرانه در مورد حداقل میزان خرید رایتهای ایرانی نصیب موسسات ویدئو رسانه میشود اما هنگامی که کار به گردهمائی و جشن خانه سینما و جشنواره بین المللی فیلم فجر می رسد نقش و اهمیت تمام این موسسات به ناگهان فراموش می شود و این موسسات حواله داده می شوند به اتاقهای در بسته مدیران و خطوط تلفن همواره اشغال دبیرخانه جشنواره و نهایتا هیچ نمی ماند برای این موسسات مگر چند غرفه تنگ در گوشه ای دور افتاده از بازار فیلم و یکی دو سری بلیط جشنواره که آن هم به دریوزگی و هزار و یک لطایف الحیل باید به دست بیاید.
جناب آقای فروتن، این اتحادیه به دلیل نمایندگی این موسسات که در حق آنها چنین اجحاف شده است از شما تقاضا می کند لحظه ای به برخوردی که دست اندرکاران سینمای این کشور با اعضای این اتحادیه نموده اند دقت بفرمایید:
در جشن خانه سینما هیچ موسسه ویدئو رسانه ای دعوت نمی گردد، در برنامه تلویزیونی هفت حتی هنگامی که موضوع برنامه نقد عملکرد ویدئو رسانه هاست از هیچ موسسه ویدئو رسانه ای لااقل جهت دفاع از خود دعوت نمی شود، در روزنامه بانی فیلم، معتبرترین رسانه سینمایی کشورتنها یک کادر کوچک برای موسسات نمایش خانگی لحاظ می گردد و در جشنواره بین المللی فیلم فجر یعنی بزرگترین رویداد سینمایی کشور در میان بیش از هزارو اندی مهمان دعوت شده به فرمایش مسئولین جشنواره، هیچ جایگاهی دست کم برای مدیران عامل ۲۴ موسسه ویدئو رسانه تحت پوشش این اتحادیه وجود ندارد و اتفاق تاسف آور آن است که هنگامی که یکی از عوامل یک تله فیلم از مشکلات این صنف آگاهی می یابد به یک ویدئو رسانه رفته و تمام مشکل آن موسسه را در مورد بلیط و کارت و دعوتنامه را به طرفه العینی و با گوشه چشمی حل می کند.
چکونه است که حمایت از صنعت سینمای کشور تنها خلاصه شده در حمایت از حال تولید کنندگان فیلم های سینمایی و توزیع کنندگان این فیلم ها یعنی موسسات ویدئو رسانه تنها باید روز به روز زیر بار فشارها و مشکلات اقتصادی در مورد قیمت خرید عنوان های سینمایی ضعیف و ضعیف تر شوند؟ مگر موسسات ویدئو رسانه جزیی از صنعت سینمای این کشور نیستند؟ پس از دیدن برخوردهای صورت گرفته با این موسسات در جشنواره فجر آیا بهتر نیست که بیش از این سنگ تهیه کنندگان آثار سینمایی را به سینه نزنیم و موسسات ویدئو رسانه را به خرید فیلمهای سینمایی ضررده ناچار نکنیم و بر مبنای مهمترین قانون تجارت، یعنی عرضه و تقاضا به این نکته بیاندیشیم که موسسات ویدئو رسانه که فعالیتی جز فروش فیلم ندارند عدم رغبت خود را تنها در مورد یکسری از فیلم های سینمائی نشان می دهند و آن هم به دلیل عدم وجود توجیه اقتصادی در باره آنهاست و اجبار موسسات به خرید آنگونه فیلم ها مساوی است با افزایش بی منطق قیمت رایت فیلم های سینمای ایران و به عبارت بهتر اجبار موسسات برای تحمل ضرر و زیان های هر چه بیشتر.
پس از اتفاقاتی که خلاصه ای از آنها در این نامه آمد تنها کاری که از دستان این اتحادیه به نمایندگی از موسسات همیشه نادیده گرفته شده ویدئو رسانه بر می آمد عمل به وظیفه شرعی و صنفی خود یعنی آگاه کردن شما از اجحافی بود که در حق این موسسات می شود و این اتحادیه تاکید می کند اگر امید به چاره اندیشی حضرتعالی به عنوان کسی که همواره در پشتیبانی از استیفای حقوق حقه موسسات ویدئو رسانه زبانزد خاص و عام بوده اید، نبود هرگز اقدام به نگارش این نامه نمی کردیم و باور بفرمایید که اگر این جشنواره به انقلاب عزیزمان و سینمای نجیب و شریف این مرز و بوم تعلق نداشت بدون هیچ تردیدی از خیر شرکت در آن می گذشتیم و دل خوش می کردیم به حضرت حافظ که می فرماید
ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
رونوشت:
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
معاونت محترم سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
دبیر محترم جشنواره
مدیران محترم موسسات ویدئو رسانه
به زعم بنده
گلایه از عدم تخصصیص کارت آیین افتتاح و اختتام جشنواره در شأن حضرات نیست
کاش برای این همه مشکلات ریز و درشت نمایش خانگی و پخش هم چین نامه ای می نوشتند
یا کاش لااقل رونوشت چنین تقاضای سطح پایینی را برای مقام وزارت نمی فرستادند
آن هم با تهدید
اگر ما فیلم نخریم سینمای ایران فلان می شود
یعنی تمام خواست و مشکل اتحادیه
بودن یا نبودن در یک جشن سینمایی است؟
می خواهید فیلم ها را قبل از اکران ببینید تا برای خرید رایزنی کنید
قبول
بلیط جشنواره که رسیده
جشن چی کار دارید من نمی دانم؟ نوشته بودید اجحاف؟؟؟
چناب آقای فروتن
اتحادیه موسسات ویدئو رسانه همان انجمن صنفی ویدئو رسانه است یا تشکل دیگری هست ؟ رئیس آن کیست ؟ اگر انجمن صنفی باشد حرف بسیار دارم
خیر متفاوت هستند. انجمن با مجوز وزارت کار فعالیت می کند و اتحادیه زیر نظر اتاق بازرگانی. اعضای هر دو تشکل تقریبا” یکی هستند و ظاهرا” موسسات می خواهند از ظرفیت های هر دو تشکیلات بهره ببرند.