سعید رجبی فروتننویسنده جوانی در یادداشتی که ماهنامه سینما رسانه – شماره ۴۴۲ – آن را به چاپ رسانده است، با اشاره به سخنان مدیر کل ارزشیابی و نظارت سینمایی که گفته بود؛ ۱۱۰ فیلم سینمایی ایرانی بدون اکران عمومی به شبکه نمایش خانگی عرضه می شوند، نوشته است:… موضوع دیگر فرمت عرضه این آثار است. فیلمی که چندین سال از زمان ساخت آن می گذرد، آیا همچنان آن قدر کیفیت دارد که بتوان از آن نسخه با کیفیت شبکه نمایش خانگی تکثیر کرد؟ آن هم در وضعیتی که بسیاری از فیلم های اکران روز سینمای ما، با بدترین کیفیت ممکن راهی شبکه نمایش خانگی می شوند.
نویسنده جوان که ظاهرا" شناختی از جنبه های فیزیکی و شیمیایی نسخه نگاتیو فیلم ها ندارد، بر این تصور است که با گذشت جند سال از ساخت یک فیلم، خواص آن از دست می رود و امکان چاپ کپی مجدد مهیا نیست. غافل از آنکه عموما" کپی فیلم سالها در لابراتوراها نگداری شده و سپس به آرشیو فیلم خانه ملی ایران منتقل می گردند. در فیلم خانه نیز به محض مشاهده آثار آسیب دیدگی در نسخه نگاتیو از آن کپی می گیرند. البته در ممالک راقیه همان ابتدا نسخه نگاتیو اسکن می شود و ضریب ایمنی و نگهداری فیلم را به عنوان یک سند تصویری افزایش می دهند. بنابر این نگرانی بابت کیفیت فیلمی که چند سال از ساخت آن می گذرد در صورت مراقبت از نگاتیو آن بی مورد است.
اضافه کردن نظر