فقری که روز به روز عریانتر می شود

حالا که چند ماهی از آغاز بکار شبکه های آی فیلم و نمایش گذشته است می توان فهمید که چقدر دست تلویزیون برای نمایش فیلم های سینمایی ایرانی تهی و خالیست. پخش چند باره بعضی از عناوین فقط در طی ماههای گذشته این واقعیت را به نمایش گذاشته است که ادامه وضع موجود بی تردید کار سیما را سخت کرده و انتقاد و نارضایتی بینندگان را باعث خواهد شد. ضوابط متفاوت پخش و نمایش در سیما و سینما به حدی رسیده است که متاسفانه پنج درصد تولیدات سالانه سینمای ایران هم قابل پخش از تلویزیون نشخیص داده نمی شوند! آنچه که تماشاگران تاکنون از سیما شاهد بوده اند، عموما" منتخب تولیدات دهه هفتاد سینمای کشور بوده است که اغلب آنها ارزش پخش مکرر در مکرر را نداشته اند. ظریفی می گفت اگر تلویزیون می خواست روی خوش یه آثار روز سینمای ایران نشان دهد و نمایش آنها را در جدول پخش برنامه های روزانه و هفتگی شبکه هایش قرار دهد، بی تردید نفس شبکه ویدیویی به شمارش می افتاد و یکی از مزیت های نسبی کنونی آن از کف می رفت. وی که چندان خوشبین به آینده آشتی سیما با سینما نیست بر این اعتقاد است که رقابت واقعی بین سریال های تلویزیونی با تولیدات سینمایی است زیرا تله فیلم هایی که رقم آنها از تعداد فیلم های سینمایی پس از انقلاب پیشی گرفته است، چندان محلی از اعراب نداشته و صفحه ای از صفحات مجله تصویری تلویزیون ایران را پر می کنند. صفحه ای که اغلب بی تفاوت از آن عبور می کنند. گیرم که جمعی نیز از سر تفنن به آن دل دهند.