سعید رجبی فروتنروزنامه ایران در تازه ترین صفحه ای که به اخبار و رویدادهای نمایش خانگی در یک هفته گذشته اختصاص داده، به درج مطالب متنوعی پرداخته است. در این شماره ضمن ارائه گزارشی در باره تدارک متفاوت شبکه نمایش خانگی در استقبال ماه رمضان، از فقدان ضمیمه های جذاب از جمله پشت صحنه در دی وی دی فیلم های ایرانی انتقاد شده است. پیمان شوقی مسئول صفحه در یادداشت اصلی این شماره، درجه بندی کیفی فیلم ها را به شرح زیر مورد توجه قرار داده است:
ما ایرانی‌ها یک توانایی شگفت‌انگیز داریم که چیزی را از آنور آب اقتباس کنیم و تبدیلش کنیم به یک کلاف سردرگم و ملغمه‌ای عجیب و غریب از چیزهای مختلف و بعد آن را تقدیم به هموطنان عزیز کنیم. نکات کاربردی هر پدیده‌ای اعم از فیزیکی یا متافیزیکی می‌تواند از طرف عرضه‌کننده محترم تبدیل به چماقی شود برای تنبیه بخشی از جامعه و ماهیتی کاملاً متفاوت با فلسفه وجودی‌اش.
بحث طبقه‌بندی سنی فیلم‌ها در دنیای غرب یک بحث فنی و کاملاً تخصصی است که احتمالاً متولیانش هم پیش از آن که مردان سیاست و نظارت باشند، روانشناس و جامعه‌شناس هستند. آن‌ها فیلم‌ها را از این منظر نگاه می‌کنند که ببینند دیدن فلان صحنه یا شنیدن بهمان جمله یا عبارت چه اثرات مخربی روی روان بیننده خردسال یا کودک و نوجوان دارد و اثرات این تخریب روی بدنه اجتماع چه می‌تواند باشد. بعد به جای دستور حذف و جرح و تعدیل اثر، تماشای فیلم را برای آن سن خاص ممنوع اعلام می‌کنند.
بدیهی است وقتی برای تماشای فیلمی محدودیت سنی وضع شد دیگر فرقی نمی‌کند که محل عرضه آن سینما باشد یا شبکه خانگی یا کانال‌های تلویزیونی. اعلام این محدودیت به این معنی است که والدین محترم! ما برای شعور شما احترام قائلیم و داریم هشدار می‌دهیم که اگر کودک یا نوجوان دلبند شما این اثر را ببیند، دچار یک سری مشکلاتی می‌شود که هزینه‌اش پای شماست! پس لطفاً هشدار ما را
جدی بگیرید.
در مملکت ما اما این جریان گویا بیشتر ابزاری‌است برای حال گیری و لطمه زدن به منافع مادی صاحب اثر از طریق محدود کردن بازار فروشش. این روزها بحث طبقه بندی سنی آثار شبکه خانگی به واسطه یکی دو فیلم جدید ایرانی مطرح شده که هر دو بدون طرح این حرف‌ها چندماه قبل اکران عمومی داشتند و کسی متعرض بدآموزی در آن‌ها نبود. آیا در نمایش عمومی این فیلم‌ها، پلان‌ها یا سکانس‌هایی از آن‌ها حذف شده و در نسخه ویدیویی سرجای خودش برگشته و اصولاً در شرایطی که فیلم‌ها قبل از تولید و در حال تولید و پس از تولید، هفت خوان نظارت را رد می‌کنند و حتی فیلمنامه‌ای در مجلس شورای اسلامی بررسی می‌شود(!) این حرف‌ها واقعاً خنده‌دار نیست؟ راستی چند متخصص و روانشناس در شورای بررسی و طبقه‌بندی سنی فیلم‌ها وجود دارد؟
اضافه کردن نظر