سعید رجبی فروتن"هنرنمای پارسیان" جمله بدی را برای معرفی و تبلیغ محصول تازه منتشر شده خود انتخاب نکرده است. واکنش همه دوستداران و علاقمندان مرحوم"خسرو شکیبایی" در برابر این جمله" آخرین فیلم اکران نشده "خسرو شکیبایی" – بر جلد محصول- این است که بلادرنگ فیلم را خریداری کند و با اشتیاق به هنرنمایی گوهر از دست رفته سینمای ایران خیره شوند.
توصیه نگارنده نیز از همین زاویه این است که اگر می خواهید آرشیو فیلم های عمو خسرو را کامل کنید، حتماً فیلم "دایناسور" را در سبد خرید روزانه خود قرار دهید و مطمئن باشید فارغ از کیفیت فیلم و ارزش های هنری آن، هنوز هم می توان با چشم دل هنر بازیگری شکیبایی را دید و لذت برد.
فیلمی که "پرویز شیخ طادی" شش سال پیش ساخته است، تجربه ای بین کارهای اولیه و فیلم های نسبتاً پخته تر او یعنی "شکارچی شنبه" و " روزهای زندگی" است.
فیلم در فضایی فانتزی مملو از کنایات و تلمحیات تصویری در نقد نظام سرمایه داری و ساخت و پاخت کانون های قدرت و ثروت است. شیخ طادی در شلوغی داستان و تعدد کاراکترهای آن، در کار شخصیت پردازی موفق عمل نکرده است و بعضاً به وادی هزل و هجو غلطیده است. اصلاحات متعددی که به اثر خورده است با تمهیداتی نظیر؛ شطرنجی کردن تصاویر و یا نامفهوم کردن بعضی از دیالوگ ها! خودش را به رخ بیننده می کشد و البته بد جوری تو ذوق زننده است.
دهمین فیلم ایرانی سال را موسسه ای منتشر کرده است که اولین پروانه فیلم ایرانی را از مرجع نظارتی دریافت کرده بود.
اضافه کردن نظر