سینما را دود برداشته!

همین چند هفته پیش بود که در باره ترویج مصرف سیگار در فیلم ها و سریال های تذکر دادم و به تاثیرات سوء آن پرداختم. (اینجا) نوشتم:

“در شرایطی که هنرمندان نوع دوست کشورمان با تشکیل کمپین های متعدد به یاری بیماران سرطانی، ام اس و حتی نجات معتادان پرداخته اند، شایسته نیست که سیگار کشیدن آنها به هنجاری عادی در صحنه های سینما، تئاتر و تلویزیون بدل شود و این عادت مخرب زمینه ساز بروز و تشدید بیماری های لاعلاج تازه ای شود.”

باز هم می گویم مطمئناً اولین قربانی اعتیاد به مصرف سیگار جوانان و نوجوانانی هستند که بر پرده بزرگ سینما یا نمایشگرهای خانگی بیننده سیگار کشیدن بازیگران محبوب شان هستند. سالها بود که این عادت و رفتار زشت از تولیدات سینمایی و تلویزیونی رخت بربسته بود اما متاسفانه با غفلت مراجع نظارتی و قصور واضح تهیه کنندگان و کارگردانان، مصرف سیگار دوباره در آثار سینمایی و نمایش خانگی رایج شده است و سیگار مونس تنهایی و یا چاشنی گپ و گفت شخصیت ها در بزنگاه های مختلف شده است. اگر در مقاطعی شخصیت های منفی سیگاری بر لب می گذاشتند حالا دیگر این موضوع آنقدر عمومیت یافته است که زن و مرد اعم از سیاه، سفید  و خاکستری پاکت سیگار بخشی جدایی ناپذیر از وسایل شخصی شان شده است تا به این طریق به جای استفاده از مهارت های بازیگری که باید در کلام، حرکت، لباس و میزانسن خودش را نشان بدهد، متوسل به سیگار شوند.

معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی اگر چه دیر هنگام اما خوشبختانه در برابر عارضه زیانبار استعمال دخانیات که سلامت عمومی جامعه را بشدت تهدید می کند، واکنش نشان داده است و از ممیزی و تعدیل محصولات سینمایی برای حذف استعمال سیگار سخن گفته است. (اینجا)وی با این تعبیر که مشکل سیگار کشیدن را باید فریاد کرد، تصریح کرده است که مهمترین مسئله و مشکلی که در فیلم های امسال جشنواره داشته ایم، کشیدن سیگار در فیلم هاست.