باورش سخت بود. درست در روزی که در یادداشت هفتگی ام در روزنامه سینما خواستار تجدید نظر مدیر ارشد صدا و سیما در تصمیم ممنوعیت پخش تیزر سریال های نمایش خانگی شده بودم و مدارای بیشتر زیر مجموعه ایشان را با تولیدات نمایش خانگی توصیه کرده بودم،(اینجا) ارگان رسانه ملی یعنی روزنامه جام جم اتفاقاً تیتر یک خود را به انتقاد و هشدار در باره سریال های شبکه مزبور بدهد و با گنجاندن نام یکی از سریال های محبوب حسن فتحی در تلویزیون، این بار او و نمایش خانگی را یکجا زیر سوال ببرد. انتخاب تیتر میوه های ممنوعه در شبکه نمایش خانگی از نظر حرفه ای زیرکی دست اندرکاران روزنامه را می ساند اما مطمئناً در همه مخاطبان روزنامه تاثیر دلخواهی را که دبیران روزنامه مد نظر دارند، ایجاد نخواهد کرد.
جام جم می تواند رویه و رویکرد انتقادی به تولیدات سینمایی و نمایش خانگی داشته باشد همانطور که روزانه مطالب انتقادی زیادی در باره آثار پخش شده از سیما در جراید و سایت ها منتشر می شود، اما دیدن نیمه خالی لیوان و قیاس مع الفارق ممیزی در تلویزیون و نمایش خانگی، انتشار گزارش اخیر جام جم را قابل تامل می سازد. اگر از موج فزاینده مخاطبان به سریال شهرزاد بگذریم و باز هم حق جام جم و سایر رسانه ها را برای گشودن نگاه انتقادی و تحلیلی محفوظ بداریم، متقابلاً انتظار می رود نویسندگان گزارش با ملاحظه ساحت های متفاوت دو مدیوم نمایش خانگی و تلویزیون به داوری بپردازند و در ترازوی نقد خود از وزنه تهیه کنندگانی که از اساس با تولید محتوای اختصاصی برای نمایش خانگی مشکل دارند، استفاده نکنند.
میرباقری ها و فتحی ها کار بلد فیلم و سریال هستند و به فراخور موقعیت و فراخنای ممیزی ها حق دارند برای رسانه های مشروع داخلی برنامه تولید کنند. گرایش آنها به یک رسانه قطعاً به معنای پشت پا زدن به باورها و عقاید و یا غفلت از ظرفیت های سایر رسانه ها نیست. می توان در جشن موفقیت این دو در رسانه کوچک نمایش خانگی شرکت نکرد و پدیده های دندون طلا و شهرزاد را نادیده گرفت اما کم توجهی در برابر رفع موانع موجود – از سوی هر مرجع و نهادی- در مسیر حضور مستمر سرمایه های هنری کشور در رسانه فراگیر ملی آسیب های بیشتری را در پی دارد.
اضافه کردن نظر