سعید رجبی فروتنبه موجب اظهارات فرمانده پلیس راهور در شهریور ماه جاری رکورد سفر در جاده های کشور طی یک دهه اخیر شکسته شد و صدها میلیون سفر ثبت شده حکایت از حجم عظیم نقل و انتقال مسافر در نقاط مختلف کشور دارد.
بدیهی است بخش قابل توجهی از سفرهای انجام شده توسط اتوبوس و قطارهای مسافری صورت گرفته است و دهها میلیون نفر از هموطنان با استفاده از این وسایل به مقصد مورد نظر رفته و بازگشته اند. هر وقت در جاده های کشور از کنار اتوبوسی عبور می کنم و تلویزیون آن را روشن می بینم و یا در قطار به تماشای اجباری فیلم مشغول می شوم، به ابعاد تخلف بزرگی می اندیشم که محاسبه و برآورد هزینه های مالی آن ارقام قابل توجهی است.
برای خوانندگان این وب سایت حرف از نمایش غیر قانونی فیلم های ایرانی در ناوگان مسافری کشور، از فرط تکرار ملال آور است. دراین مجال فقط یک نکته را یادآوری کنم که اگر تهیه کنندگان سینما سرمایه ساخت فیلم شان را با عرق جبین و کد یمین به دست می آوردند، باز هم از کنار پایمال شدن حق و حقوقشان به این سادگی عبور می کردند و با آن کنار می آمدند؟ آیا سکوت و بی تفاوتی آنها ریشه در این واقعیت دارد که سرمایه اولیه تولید فیلم در ایران الزاماً از جیب تهیه کننده بیرون نمی آید و منابع دولتی، عمومی و افرادی کم ادعا و خیر در این زمینه پیشگام هستند؟
البته نمی توان معدود تهیه کنندگان مستقل سینما را از یاد برد که با مشاده تضییع حقوق مالکانه اشان دندان خشم برهم می سایند و استیفای حق خود را به فردای برقراری عدالت موکول می کنند و تا آن زمان سنگینی بار حق الناس را بر شانه های متخلفان باقی می نهند.
اضافه کردن نظر