سعید رجبی فروتنبا رای شورای عالی امنیت ملی اجرای قانون حجاب و عفاف فعلا متوقف شد. به موازات هیات دولت در تدارک تهیه لایحه جدیدی برای حجاب و عفاف است و به همین خاطر ابلاغ مصوبه جنجالی مجلس منتفی است.
در این مدت موجی از مخالفت‌ها و نقدهای کارشناسانه متوجه قانون حجاب و عفاف شد و این انتقادات مخصوص یک جناح خاص سیاسی نبود. به جز اهالی سیاست، اندیشمندان حوزه‌های جامعه شناسی، حقوق و صاحبنظران فرهنگی و دینی نیز پیامدهای اجرای قانون و اشکالات عدیده آن را به تفصیل بازگو کردند و حسب وظیفه به انذار و هشدار پرداختند.
قابل پیش‌بینی بود که وقتی پیش نویس چنین طرحی در جمع محدودی از نمایندگان مورد بررسی و تصویب قرار می‌گیرد و بدون بحث و بررسی در صحن علنی مجلس، مستقیما راهی شورای نگهبان می‌شود، نگاه تک بعدی آن واکنش برانگیز خواهد شد.
در واقعیت چنین اتفاقی افتاد و نمایندگان مدافع قانون در برابر موج مخالفت اقشار مردم و افکار عمومی پاسخ قانع کننده‌ای نداشتند.
در عرصه سینما و هنر طرح‌هایی شبیه به قانون حجاب و عفاف از سالهای دور کلید خورده بود. از شما چه پنهان کارگروه موسوم به ساماندهی مد و لباس مستقر در معاونت هنری با حضور نمایندگان بخش‌های مختلف وزارت ارشاد و کسانی خارج از مجموعه، با نگاه و رویکرد شبیه حاکم بر قانون حجاب و عفاف کنونی برای نحوه حضور بازیگران و پوشش آنها تکالیفی تعیین کرده بودند که در نوع خود تعجب‌برانگیز بود.
مواردی که در خاطرم مانده است:
ممنوعیت استفاده از وسایل تزیینی برای خانم‌ها، مجاز نبودن پوشش شلوارک توسط شخصیت‌های مرد، ممنوعیت استفاده از چرم حیوانات حرام گوشت! و پیروی طراحان لباس سینما و تئاتر از اتحادیه صنفی طراحان لباس
تهیه کنندگان چنین پیش‌نویس‌هایی در عمل نشان می‌دادند که شناخت واقع بینانه‌ای از ماهیت کار سینما و تئاتر ندارند و تفاوتی بین واقعیت محض و جهان مجاز داستانی نداشتند.
به پندار نویسندگان طرح، تماشاگران از نوع پوشش بازیگران در صحنه و مقابل دوربین تاثیر می‌پذیرفتند و مقلد رفتار و پوشش آنها می‌شدند. پس پیشگیری را اصلی ضروری می‌دانستند و انتظار داشتند بازیگران
نه به اقتضای نقش و شخصیت خود بلکه با معیارهای موردنظر کارگروه مدولباس راهی صحنه شوند.
هرچه بود این طرح‌های تخیلی خوشبختانه به سرانجام نرسید؛ غافل از آنکه افراد دگم‌اندیشی در خانه ملت، پنهان از مردم و در لوای صیانت از احکام اسلامی، در حال پیمودن راهی هستند که جز وهن دین و منزلت زنان و دختران نتیجه دیگری در پی نداشت.
اضافه کردن نظر