سعید رجبی فروتناین یادداشت به قلم نگارنده شنبه هشتم دیماه در روزنامه اعتماد به چاپ رسیده است:
بعد از سه ماه که شبکه در قرق تنها سریال شبکه نمایش خانگی یعنی مجموعه «ممنوعه» بود، نوبت به آن رسیده است تا در پایان همین ماه، شبکه با دو سریال جدید پوست اندازی کند و از کرختی و یکنواختی بدر آید. سریال های«# خاله سوسکه» ساخته «محمد مسلمی» و «نهنگ آبی» به کارگردانی «فریدون جیرانی» اگر سبب ساز ریزش مخاطبان «ممنوعه» نشوند، این توانایی را دارند که بر حلقه مخاطبان این شبکه بیفزایند و گزینه های متفاوتی را فراروی مخاطبان شبکه ای قرار دهند که می خواهد محصولاتی متفاوت از تلویزیون داشته باشد و پاسخی به «میل» و «نیاز» مخاطب بدهد و صرفاً بر «مصلحت» آن تاکید نورزد.
بعد از فروکش کردن تب ساخت «تله فیلم» در تلویزیون و فیلم های داستانی ویدیویی در شبکه نمایش خانگی و دست رد مخاطبان به این قسم تولیدات بی کیفیت، حالا تهیه کنندگان در تلویزیون و نمایش خانگی استراتژی خود را معطوف تولید سریال کرده اند تا از این حیث پا جای پای رقبای خارجی خود بگذارند زیرا که سالهاست کمپانی های بزرگ با تولید و عرضه سریال های استراتژیک برای مخاطبان در سراسر جهان ذائقه سازی کرده اند تا پیگیری فراز و نشیب مهیج داستان های دنباله دار به دغدغه میلیونها مخاطب بدل گردد.
در ایران نقطه عطف مهم در ساخت سریال که طی ماه های اخیر بروز و ظهور یافته است، اشتیاق اپلیکیشن های جامع یا «سوپر اپ» در تولید سریال است. شرکت هایی که پیش از این فعالیت خود را بر بستر اینترنت با عرضه انبوه فیلم و سریال ایرانی و خارجی آغاز کرده اند و برای جذب مخاطب استراتژی های توسعه بازار را هوشمندانه به کار گرفته اند، اینک قلمرو فعالیت خود را از تامین محتوا فراتر برده و راساً در صدد تولید محتوا برآمده اند. در این بین دو برند«روبیکا» و «فیلیمو» مذاکره و گفتگو با کارگردانان حرفه ای و کاربلد را مدتهاست آغاز کرده اند تا نشان دهند بی گدار به آب نزده و گوشه چشمی به افقی که فناوری های جدید در مسیر شکوفایی صنعت تصویر گشوده است، دارند. سریال«نهنگ آبی»حاصل سرمایه گذاری یکی از این برندهاست که مطالعه بازار آن از مدت ها قبل آغاز شده است و حضور پرشمار ستارگان سینما و تلویزیون در آن، بالقوه نوید بخش استقبال مخاطبان از این مجموعه جدید است. البته حضور شرکت های ذاتاً اینترنتی در پهنه فیلم و سریال، چندان هم کم هزینه نبوده است؛ مخالفت و موضعگیری انتقادی جمعی از تهیه کنندگان سینما و مدیران ارشد تلویزیون در قبال ساخت سریال در جایی غیر از تلویزیون به جز غیرت ها و تعصبات ارگانی، ریشه در این واقعیت دارد که میزان پرداخت ها در این عرصه تازه، تعرفه و نظام دستمزدها در سینما و تلویزیون را به چالش کشیده است و همچنین دسترسی به بازیگران و ستارگان محبوب را دشوارتر از قبل ساخته است. اگر پیش از این ترافیک و اوج کاری بازیگران و سایر عوامل سینما، ماه های منتهی به جشنواره فجر بود، حالا با تولید همزمان چند سریال در نمایش خانگی، گویی تعادل و آرامش نسبی پیشین به هم خورده است و تهیه کنندگان سینما و تلویزیون برای عقد قرارداد با گزینه های اول مورد نظر کارگردانان، با دشواری های زیادی روبرو هستند.
روی دیگر سکه ساخت سریال های غیر تلویزیونی، میزان استقبال مردم از اینگونه تولیدات است. حقیقت امر آن است که نمایش خانگی و سامانه های آنلاین ویدیویی بعد از فصل سوم «شهرزاد» با کالای مرغوبی روبرو نبوده اند و مجموعه هایی مانند فصل دوم «ساخت ایران»، «گلشیفته» و «ممنوعه» نتوانسته اند رونقی ایجاد کنند و به موجی در فضای رسانه های دیداری تبدیل شوند؛ به آن نشان که میزان فروش نسخه فیزیکی این سریال ها و تعداد کلیک ها و دانلودهای قانونی آنها شوربختانه نتوانست آثار و عوارض ناشی از نمایش غیرقانونی آنها را جبران کند. به هر حال به موجب یک قاعده و قانون نانوشته، همانند سینما در این عرصه نیز تولید سریال به رغم نبود صرفه و صلاح اقتصادی ادامه دارد و سرمایه گذاران جدید بی اعتنا به شانتاژها و فشارهای رسانه ای و مواجه شدن با اتهاماتی نظیر پولشویی کار خود را می کنند. تجربه نشان داده است که تلخی مقاومت در برابر این هجمه ها که معمولاً از طرح اتهامات کلی فراتر نمی رود، ممکن است با پاداش دریافت کارت عضویت در یکی از تشکل های چندگانه تهیه کنندگان سینما شیرین شود.!
اضافه کردن نظر