«ویدیوی درخواستی»سرگردان میان دستگاه های متولی

خبرگزاری نسیم: هم سازمان سینمایی تحت نظر وزارت ارشاد و هم صداوسیما ادعای این را دارند که مالک ویدیوی درخواستی و تلویزیون تعاملی خودشان هستند و البته هر یک نیز توجیه منطقی خود را در این باره دارد.

ویدیوی درخواستی و IPTVتلویزیون تعاملی هر دو سامانه هایی هستند برای به اشتراک گذاری محتوای تصویری؛ سامانه هایی که با کنار رفتن فرمت کلاسیک لوح فشرده ، در سالهای اخیر به کرات در کشورهای مختلف دنیا مورد استفاده قرار می گیرند و البته که چون در کنار توزیع، تولید محتوای ویژه برای آنها صورت می گیرد نیز اسباب رونق برنامه سازیهای تصویری را موجب شده اند.

هر دو سامانه یعنی هم ویدیوی درخواستی و هم تلویزیون تعاملی هدفشان به اشتراک گذاری محتوای تصویری است و در این بین در ویدیوی درخواستی این اشتراک گذاری از طریق فضای مجازی و سایتهای اینترنتی و اپلیکیشنهای طراحی شده برای گوشیهای همراه صورت می گیرد اما در تلویزیون تعاملی اشتراک گذاری محتوا از طریق گیرنده‌های دیجیتالی که از طریق اینترنت با مرکز ارائه خدمات در ارتباط هستند انجام می شود.

 اختلاف بر سر مالکیت

این دو سامانه در کشور ما بیشتر از آن که به واسطه خدمات رسانی به مخاطبان معرفی شوند به واسطه اختلاف نظری که وزارت ارشاد و صداوسیما در جریان مالکیت آن دارند خبرساز شده اند. هم سازمان سینمایی تحت نظر وزارت ارشاد و هم صداوسیما ادعای این را دارند که مالک ویدیوی درخواستی و تلویزیون تعاملی خودشان هستند و البته هر یک نیز توجیه منطقی خود را در این باره دارد.

سازمان سینمایی ادعا دارد این دو سامانه در شمول مدیا هستند پس باید از طریق سازمان سینمایی و موسسه رسانه های تصویری مدیریت شوند اما صداوسیما اعتقاد دارد هر دو سامانه به‌مثابه شبکه های تلویزیونی هستند پس خواه ناخواه راه اندازی و اجرای آنها باید از کانال صداوسیما مدیریت شود.

این درگیریها در همه ماههای اخیر کماکان ادامه داشته و هرچند در هفته های گذشته و با ایجاد تغییرات مدیریتی در رسانه ملی اختلافات کمرنگتر نشان داده شده است اما همچنان متصدی اصلی این دو سامانه در کشور نامعلوم است.

ویدیوی درخواستی مدتهاست اجرایی شده

اما جالب اینجاست که بی توجه به مشخص نبودن متصدی اصلی این دو سامانه، سامانه اول یعنی ویدیوی درخواستی مدتهاست که در کشور اجرایی شده است و به واسطه بالا رفتن نسبی سرعت اینترنت بسیاری از علاقمندان به تولید محتوای تصویری را هم به خود جلب کرده است.

سایتهایی مانند «آپارات»، «فیلمنت»، «تیوال» و «پلاس» تقریبا مبتنی بر متد ویدیوی درخواستی در حال فعالیت هستند. البته که هیچ کدام از این سایتها نام ویدیوی درخواستی را روی خود نگذاشته اند و کوشیده اند به نام سایتهای خبری-تحلیلی تصویری به مخاطبان شناسانده شوند تا در مسیر فعالیتهایشان مشکلی پیش نیاید.

با این حال روش کار این سایتها که تولید محصول تصویری و سپس اشتراک گذاری آن برای مخاطبان است فرق چندانی با سازوکار ویدیوی درخواستی ندارد.

جالبتر اینجاست که اخیرا برخی از همین سایتها برای شبیه تر شدن به ویدیوی درخواستی ضمن تعاملی که با برخی موسسات ویدیورسانه داشته اند، آرشیو فیلمهای سینمایی آنها را نیز در سامانه های زیرمجموعه خود بارگذاری کرده اند و به عبارت بهتر مخاطبان می توانند فیلمهای مورد علاقه خود را با مشترک شدن در این سامانه به تماشا بنشینند.

با این حال هنوز بسیاری از سرمایه داران علاقمند ورود به این حیطه، جرأت سرمایه گذاری های کلان را ندارند چون واهمه این را دارند که هر آن ممکن است اختلاف صداوسیما و ارشاد در این باره سرباز کند و آن گاه هزینه صرف شده برای سرمایه گذاری تلف شود.

اگر متولی تغییر پیدا کند چه می شود؟

سایتهایی که از آنها نام بردیم این روزها با مجوز ارشاد در حال فعالیت هستند اما اگر ظرف ماههای آینده اتفاق تازه ای بیفتد و بنا شود تمامی آنها که به شیوه ویدیوی درخواستی کار می کنند مجوز خود را از صداوسیما بگیرند آن گاه تکلیف چه خواهد بود؟

 به خصوص که صداوسیما نشان داده که همواره سیاستهای خاص خود را در حمایت از تولیدات خویش دارد و احتمالا بخش عمده محتوایی که توسط سایتهای موردنظر تولید شده نمی تواند حائز شرایط دریافت مجوز از رسانه ملی باشد.

اگر سامانه ویدیوی درخواستی نمی تواند در کشور پروبال بگیرد اصلی ترین دلیلش همین مشخص نبودن متولی است.

البته که سازمان سینمایی و رییس آن مرتب سعی می کند با برگزاری نشستهای چندجانبه ای که پای ثابت آن موسسه رسانه های تصویری است و حتی امضای پروتکلهای همکاری با تهیه کنندگان این طور القاء کند که متصدی اصلی این سامانه خودش است اما واقعیت اینجاست که در این زمینه هنوز به صورت قانونی شفاف سازی نشده است.

درباره تلویزیون تعاملی هم که فارغ ازبحث مالکیت، هنوز زیرساختهای لازم برای راه اندازی این سامانه ایجاد نشده است.

به نظر می رسد برای ترغیب سرمایه گذاران به این حیطه قبل از هر کاری باید یک شفاف سازی آشکار درباره متولی این دو سامانه صورت گیرد.

در آن صورت است که هم تولیدکنندگان محتوا و هم علاقمندان سرمایه گذاری در توسعه زیرساخت های این حیطه اقبال بیشتری به حضور در این فضا نشان خواهند داد.