فیلم هایی که سری سازی شده اند و در نبود آثار جدی فیلمسازان بزرگ، شلنگ تخته می اندازند و سینما را به کارکرد حداقلی آن یعنی تفریح و سرگرمی محض تنزل داده اند. باور نگارنده این است که شنیده شدن چند دیالوگ اصطلاحاً منشوری در برابر خلاء سینمای اندیش ورز و کمدی های استاندارد و خلاقه، اهمیت چندانی ندارد.
تهیه کننده (رضا کریمی) و حامی مالی او (بنیاد سینمایی فارابی) از ابتدا محاسبات مالی و اقتصادی لازم برای بازگشت سرمایه و کسب سود را به درستی انجام نداده اند و انرژی مادی و معنوی خود و منابع عمومی کشور را پای فیلمی هزینه کرده اند که در اکران عمومی شانسی برای جلب توجه مخاطبان نداشته است
عرضه تقریباً همزمان دو فیلم از سینماگران زن کشور در شبکه نمایش خانگی در این روزها، بار دیگر توانایی های مثال زدنی زنان سینماگر ایرانی را به نمایش گذاشته است. بعد از دو فیلم «ملی و راه های نرفته اش» و «دختر عمو پسر عمو»، دو فیلم «صفر تا سکو» و «مادرانه» در قالب نسخه فیزیکی و اپ ها و سایت های ویدیو محور در بازار ویدیوی ایران عرضه شده اند.
«فراری» در هر شرایط زمانی دیگری هم به نمایش درمی آمد، نتیجه ای بهتر از این دامنگیرش نمی شد. نگاهی به جدول فروش 97 و شکست 10 فیلم از 24 فیلم اکران شده به خوبی موید این ادعاست.
فیلم های سینمایی«ما خیلی با حالیم» و «نیلوفر» که این روزها در پیشخوان های فروش مراکز عرضه فیلم خودنمایی می کنند، هیچ ویژگی خاصی ندارند تا در یاد تماشاگران پیگیر سینمای ایران بمانند.
یکی از تازه ترین فیلم هایی که در شبکه نمایش خانگی توزیع شده است، فیلم سینمایی «زرد» نخستین ساخته «مصطفی تقی زاده» است. فیلمی که اگر ادعا کنیم فشرده و کمپلکسی از انواع مصیبت های مهلک و طاقت فرساست، بیهوده نگفته ایم.
در «تابستان داغ» تیم سازنده عامدانه اصول و بدیهیاتی را در پرداخت واقع بینانه حادثه نادیده انگاشته و با حذف ماموران زبده و کاربلد تجسس، تعلیق پیش آمده را کش می دهند و زمانی هم که کودک گمشده در وضعیتی خاص پیدا می شود، بازهم به اراده شخصیت های داستان، نیاز به فراخوان پلیس و سایر نیروهای امدادی احساس نمی شود و گویی که نه خانی آمده و نه خانی رفته است.!
حضور «پولاد» به عنوان یک شخصیت فرعی آنقدر در فیلم پر رنگ است که شخصیت شبه قهرمانی مثل«سیاووش» را بازی«امیر جدیدی» کلاً به حاشیه برده است و اجراهای صحنه ای و کلیپ های موسیقیایی او وقت و بی وقت فیلم را از نفس می اندازد.
توزیع محدود فیلم سینمایی«بیدار شو آرزو»ساخته کیانوش عیاری (۱۳۸۲) چیزی از ارزش های این فیلم مستند نما کم نمی کند. هنوز پیکر بسیاری از هموطنان بمی در زیر خروارها آوار مانده بود، که «عیاری» با گروهی کوچک از بازیگران از…
«آینه بغل» ساخته منوچهر هادی که در اکران سال گذشته به همسایگی فیلم اول جدول فروش سال گذشته یعنی «نهنگ عنبر2»رسید، نقطه آغازی برای تولید و نمایش فیلم هایی است که همانند محصولات«بالیوودی»می تواند سینمای تجاری را یاری رساند. سینمایی که جذب مخاطب انبوه را نشانه می رود و اتکایش بر استفاده از سوپر استارها و قصه های و کلیشه های آشنا و امتحان پس داده است.
عرضه و نمایش همزمان سه محصول از یک کارگردان- برزو نیک نژاد-جدا از اثبات پرکاری یک فیلمساز می تواند عارضه عمل زدگی را به ذهن متبادر کند و فیلمساز به عنصر کیفیت به اندازه کمیت در کارش اهمیت قائل نشود و به همین خاطر از یک سطح حرفه ای بالاتر نرود. این عارضه دچار کارگردانان سینمایی و تلویزیونی زیادی شده است و متاسفانه برتراکم وانبوهی فیلمسازان متوسط کشور هر ساله افزوده می شود.
در «کمدی انسانی» علی الظاهر بناست کانسپت هایی مثل به رنگ جماعت درآمدن، استفاده ابزاری از آدم ها و مبتذل شدن عشق در مناسبات سیاست و قدرت، به عنوان زیر متن، ماجراهایی را شکل دهند اما تنها چیزی که در ورای این مضامین دیده نمیشود قصه ها و رخدادهایی هستند که میبایست مخاطب را به تامل وادار سازند.
