ازلابلای مطبوعات ۲

این روزها شبکه نمایش خانگی وضعیت نگران کننده ای دارد. از یک سو رونق اقتصادی این شبکه که در یکی دو سال اخیر به لطف توزیع گسترده فیلم ها (در سوپر مارکت ها، روزنامه فروشی ها و فروشگاه های محصولات فرهنگی) با ثبات نسبی روبه رو بوده، خیلی از تهیه کننده ها را به فکر بازگشت بخشی از سرمایه خود از این طریق انداخته و از سوی دیگر، پخش موفقیت آمیز برخی سریال های طنز آمیز و خانوادگی در این شبکه باعث شده بخش عمده ای از چرخش مالی این شبکه به جای پرداخت حق پخش و تکثیر و توزیع فیلم های سینمایی، به جلب رضایت علاقمندان این نوع مجموعه ها اختصاص داده شود. این اتفاق در حالی صورت می گیرد که در کشور ما به دلیل غیبت شبکه های کابلی و تلویزیون های خصوصی، وظیفه ایجاد تنوع در شیوه های سرگرم سازی و پاسخ دهی به متقاضیان آن، به دوش شبکه نمایش خانگی افتاده است. اختصاص بخشی از امکانات فنی و نیروی انسانی فعال در این شبکه، در عین حال که باعث ترغیب مدیران ویدئو رسانه به تولید و پخش مجموعه های مشابه شده، بی میلی آشکار آن ها به فیلم های سینمایی را نیز به همراه داشته است. اگر بخشنامه معاونت سینمایی برای اختصاص دست کم یک مهلت چهارماهه (از پایان نمایش عمومی تا تکثیر و توزیع فیلم ها) را ملاک قرار بدهیم این پرسش مطرح می شود که چرا نسخه ویدئویی بعضی فیلم ها با گذشت زمانی بیش از مهلت مقرر شده، هنوز وارد شبکه نمایش خانگی نشده است؟ آیا این موضوع، نشانه بی نیازی تهیه کننده ها از این نوع بازگشت سرمایه است یا دلیل دیگری دارد؟ البته بخشی از این بی میلی یاد شده ناشی از افزایش روزافزون نرخ تورم، تأثیر مستقیم آن بر تولید، تکثیر، توزیع، و مهم تر از همه، خارج شدن محصولات فرهنگی (پیش از سایر محصولات) از سبد اقتصادی خانواده هاست؛ خانواده هایی که با این کار (خرید سریال از شبکه ویدئویی) ناخواسته، بخش عمده ای از نقدینگی این بازار محدود را اشغال کرده و می کنند. از این نظر، تصور زمانی که مخاطبان شبکه خانگی توان مالی بیش تری برای تهیه نسخه های رسمی نداشته باشند چندان دور از ذهن نیست. طبعاً در چنین شرایطی، مدیران شرکت های ویدئو رسانه هم نه تنها علاقه خود به خرید و توزیع فیلم های سینمایی در شبکه نمایش خانگی را از دست خواهند داد بلکه در آینده نزدیک و به دلیل بضاعت محدود این شبکه، امکان افزایش
حق نمایش خانگی (متناسب با نرخ تورم) را نیز نخواهند داشت. و به تمام این ها بیفزایید توزیع برخی تله
فیلم های عامه پسند در این شبکه را که برخی از آن ها به شکلی عجیب، بعد از چند بار پخش و بازپخش از تلویزیون، حالا دوباره از شبکه نمایش خانگی سر درآورده اند! به نظر می رسد اگر مدیران سینمای ایران، نیاز به وجود این شبکه گسترده و قدرتمند را باور کرده اند، برای حفظ و مراقبت از آن نیز باید برنامه های ویژه ای داشته باشند. برنامه هایی که فقط به امروز و این لحظه مربوط نباشند؛ بلکه آینده را هم در نظر داشته باشند.
امید نجوان ماهنامه فیلم-شماره ۴۳۳